Πολύ κακό για το τίποτα ή «ώδινεν όρος, έτεκεν μυν». Είναι τελικά πολύ δύσκολο να «ρετουσάρεις» το αποκρουστικό πρόσωπο μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής, με την ανακύκλωση των ίδιων φθαρμένων προσώπων. (Πολλοί από το «νέο» υπουργικό συμβούλιο έχουν περάσει από δύο και τρία νευραλγικά υπουργεία εδραίωσης της κυβερνητικής γραμμής). Παρά τη σκόπιμη επί δέκα μέρες σεναριολογία για να θολώσουν τα νερά, με το «καλημέρα» είχαμε την παραίτηση ενός υφυπουργού, ενώ «άπλυτα στη φόρα» βγαίνουν και για άλλα νέα «φυντάνια» του νέου πολυάριθμου -κατά τα άλλα «ευέλικτου»- υπουργικού σχήματος. Παρά την κυβερνητική προπαγάνδα για την ηλικιακή ανανέωση, φαίνεται ότι και οι φερέλπιδες «τριαντάρηδες και σαραντάρηδες τεχνοκράτες» είναι υβρίδια του ίδιου διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, γεννήματα της ίδιας «αμαρτωλής» δεξιάς παράταξης.

Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί χρησιμοποιούνται από τα αστικά επιτελεία σαν βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας και της αγανάκτησης των εργαζομένων, αφού δεν συνιστούν αλλαγή της βασικής πολιτικής κατεύθυνσης. Αποτελούν συνήθως ανακάτεμα της τράπουλας και χρησιμοποιούνται σαν εργαλείο για την παραπλάνηση και τον αποπροσανατολισμό του λαού και την εξασφάλιση πολιτικού χρόνου για την περαιτέρω παραμονή και τον έλεγχο της κυβερνητικής εξουσίας. Ούτε «δομικός», ούτε «σαρωτικός» υπήρξε ο έτσι προαναγγελθείς ανασχηματισμός της κυβέρνησης, ούτε αποτέλεσε «τομή» στο κυβερνητικό έργο, όπως ήθελαν πολλά MME και κυβερνητικά παπαγαλάκια.

Σκοπός του ήταν η εκτόνωση της κοινωνικής κατακραυγής, ύστερα από τα μεγαλειώδη παλλαϊκά συλλαλητήρια στις 28 Φλεβάρη, με αφορμή το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, γεγονός που δείχνει την κοινωνική απομόνωση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση και την όξυνση της πολιτικής κρίσης, στην οποία εισέρχεται το αστικό πολιτικό σύστημα, καθώς αναζητείται επειγόντως εναλλακτική λύση. Ο Μητσοτάκης νόμισε ότι με το ανακάτεμα ενός δείγματος 60 και πλέον κορυφαίων στελεχών του, θα μπορούσε να αποπροσανατολίσει τον κόσμο από τα καυτά προβλήματά του και να αναστρέψει τη ραγδαία πολιτική φθορά της κυβέρνησής του.

«Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»! Στα βασικά υπουργεία (Εξωτερικών, Άμυνας, Υγείας, Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης), ο Μητσοτάκης κράτησε το σκληρό πυρήνα του κυβερνητικού σχήματος, (Γεραπετρίτης, Δένδιας, Γεωργιάδης, Φλωρίδης, Χρυσοχοΐδης, Βορίδης), με τον τελευταίο να επιλέγεται σε ειδική αποστολή στο Υπουργείο Μετανάστευσης για την ενίσχυση του σκληρού δεξιού προφίλ στην εποχή Τραμπ και της εκτίναξης της ακροδεξιάς και για την εξισορρόπηση των πιέσεων Σαμαρά και άλλων ακροδεξιών παραφυάδων. Στο κυβερνητικό σχήμα διατηρήθηκαν όλοι οι πρωταγωνιστές των επιθέσεων, χλευασμών και προσβολών κατά του κινήματος των Τεμπών και των συγγενών των 57 θυμάτων.

Ταυτόχρονα ο Μητσοτάκης θέλησε να διατηρήσει τις εύθραυστες εσωκομματικές ισορροπίες και να στείλει μήνυμα, εντός της κυβερνητικής παράταξης, σε πιθανούς υπονομευτές και δελφίνους.

Έτσι η αναβάθμιση του Χατζηδάκη σε θέση αντιπροέδρου έρχεται να αντιρροπήσει την υψηλή δημοτικότητα Δένδια, αλλά είναι ταυτόχρονα και επιβράβευση του «ταλιμπάν» του νεοφιλελευθερισμού για την «βρόμικη» δουλειά που έκανε άπ’ όπου κι αν πέρασε και του εκλεκτού των αγορών, προς τις οποίες έστειλε μήνυμα για τη συνέχεια των «μεταρρυθμίσεων».

Η θυσία στο βωμό των Τεμπών του Χρ. Σταϊκούρα, υπουργού Μεταφορών και Υποδομών, είναι χωρίς αντίκρυσμα, αφού δεν αγγίζει όσους ήταν στις συναντήσεις για το μπάζωμα (Γεραπετρίτης, Σκέρτσος).

Ο Μητσοτάκης πάλι δεν ήξερε, δεν ρώταγε;

Ο Αρίστος αποδείχτηκε τελικά ότι δεν ήταν «άριστος».
Η κυβέρνηση, σύμφωνα με τον εκπρόσωπό της, δεν ήταν ενήμερη για τις προσβλητικές αναρτήσεις, του -για δυο μέρες- υφυπουργού Αρίστου Δοξιάδη, για το ρεσιτάλ χυδαιότητας, το υβρεολόγιο σε βάρος πολιτών και συλλαλητηρίων για τα Τέμπη και για την καταδίκη του από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της εταιρείας «ΑΠΟΛΛΩΝ», της οποίας ήταν νόμιμος εκπρόσωπος, που φέσωσε το Δημόσιο με 10 εκατομμύρια. Τη στιγμή που το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρούσε να αντιστρέψει το κλίμα, παρουσιάζοντας νέα άφθαρτα στελέχη, τα οποία έχουν τεχνοκρατική άποψη για την διοίκηση του κράτους, ο Μητσοτάκης άδειασε τον υφυπουργό του, μη θέλοντας να προσθέσει και άλλο λάδι στη φωτιά της λαϊκής οργής που κονιορτοποιεί το αφήγημά του περί προόδου και σταθερότητας.

Φαίνεται επίσης ότι η κυβέρνηση δεν «ήξερε» επίσης ότι ο νέος υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Νίκος Τσάφος, όταν εργαζόταν ως αναλυτής στις ΗΠΑ, αποκαλούσε τα κατεχόμενα από τους Τούρκους εδάφη της Κύπρου ως «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», όπως ονομάζει το ψευδοκράτος η τουρκική πλευρά. Η κυβέρνηση επιχείρησε να κλείσει το θέμα όπως-όπως, λέγοντας ότι η «συγγνώμη» και η παραδοχή του «λάθους» του υφυπουργού επαρκούν, προκειμένου να αποφύγει τη χιονοστιβάδα μιας δεύτερης παραίτησης και την πλήρη ακύρωση του ανασχηματισμού της, καθώς ακόμη και βουλευτές της «γαλάζιας» παράταξης δεν έκρυβαν την οργή τους.

Όμως δεν ήταν λίγες και οι άλλες πλευρές του ανασχηματισμού που η κυβέρνηση αποκαλύπτεται για τις προθέσεις και την πολιτική της.
Νέος υφυπουργός Παιδείας γίνεται ο Νίκος Παπαϊωάννου, ο επονομαζόμενος και ως «αγαπημένος πρύτανης» του Κυρ. Μητσοτάκη, που πριν από λίγα χρόνια είχε δώσει εντολή να μπουν τα ΜΑΤ στο ΑΠΘ.

Επανέρχονται και αναβαθμίζονται στη θέση του υπουργού Ενέργειας ο Σταύρος Παπασταύρου, που είχε εκδιωχτεί από το υπουργείο Επικρατείας μαζί με τον τότε Υφυπουργό «παρά τω Πρωθυπουργώ» Γιάννη Μπρατάκο, επειδή είχαν επισκεφτεί από κοινού το Μέγαρο του εφοπλιστή, μιντιάρχη και προέδρου του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη, σε μια προσπάθεια να βρεθεί μια «συμβιβαστική λύση» στην κόντρα των δύο πλευρών. Η σύντομη «λήξη της τιμωρίας» τους δείχνει πόσο προσχηματική αυτή ήταν. Οδηγούμαστε άραγε και σε αποκατάσταση σχέσεων με τον ισχυρό οικονομικό παράγοντα του Πειραιά;

Ενώ λίγες ώρες πριν από την επίσημη ανακοίνωση του ανασχηματισμού ακουγόταν ότι θα υπουργοποιηθεί ο βουλευτής Μεσσηνίας Μίλτος Χρυσομάλλης, που είναι από τους στενότερους συνομιλητές του Αντώνη Σαμαρά, τελικά ο Κυρ. Μητσοτάκης υπουργοποίησε το Γιάννη Λαμπρόπουλο, ο οποίος διατηρεί «άσβεστη αντιπαλότητα» με τον πρώην πρωθυπουργό.

Η κυβέρνηση αδυνατεί να μην είναι ο εαυτός της και τροφοδοτεί διαρκώς την κοινωνική δυσαρέσκεια. Το πρόβλημά της δεν είναι ούτε τεχνοκρατικό, ούτε ηλικιακό, ούτε επικοινωνιακό. Είναι βαθιά πολιτικό. Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός υπηρετεί την ίδια στρατηγική. Αποτελεί μια μεταμφίεση και αναπαλαίωση της ίδιας πολιτικής. Το μήνυμα των κινητοποιήσεων για το έγκλημα των Τεμπών προσλήφθηκε από τον πρωθυπουργό σαν ανάγκη να συνεχιστούν και να βαθύνουν οι «με­ταρρυθμίσεις» και οι «τομές», «ο εστί μεθερμηνευόμενον» σε συνέχεια των ιδιωτικοποιήσεων (ΟΣΕ), στην αξιολόγηση στο Δημόσιο (και στο βάθος οι απολύσεις), στην αναθεώρηση του άρθρου 16 (ιδιωτικά Πανεπιστήμια) κ.ά.

Τη στιγμή που η κοινωνία είναι «στα κάγκελα» και βράζει, ο κυβερνητικός σχεδιασμός δείχνει ότι είναι όχι απλά ξεκομμένος, αλλά εχθρικός απέναντι στις λαϊκές διαθέσεις. Η κυβέρνηση, με στόχο να ανοίξει τον ορίζοντά της ως το 2027, παίζει τώρα τη «ζαριά» του ανασχηματισμού, με επόμενο ενδιάμεσο σταθμό την ερχόμενη ΔΕΘ, για την οποία έχουν αρχίσει οι διαρροές από «γαλάζιους» κύκλους για αύξηση δήθεν των κοινωνικών παροχών.

Ό,τι και να κάνει όμως ο Μητσοτάκης, η φθορά της κυβέρνησης της ΝΔ φαίνεται να είναι μη αναστρέψιμη και το πολιτικό αδιέξοδο εντείνει και μια αναξιόπιστη, κατ’ όνομα αντιπολίτευση. Η κυρίαρχη τάξη, μαζί με τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά της, αναζητούν ήδη κυβερνητικές εναλλακτικές λύσεις. Η πολυδιαφημιζόμενη «φυγή προς τα μπρος» και η «επανεκκίνηση» της κυβερνητικής μηχανής μπλοκάρεται από τη διογκούμενη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, με τη «φωτιά των Τεμπών» να πυροδοτεί την εύφλεκτη ύλη που έχει συσσωρεύσει στον ελληνικό λαό η σκληρή αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική της φτώχειας και της ακρίβειας, των χαμηλών μισθών και των πενιχρών συντάξεων, της φορολεηλασίας και της οικονομίας πολέμου.

Σε κάθε περίπτωση δεν έχει σημασία για το λαό ποια πρόσωπα, ποιοι υπουργοί ή ποιο αστικό κόμμα, μόνο του ή σε συνεργασία με κάποιο άλλο, θα διαχειρίζεται αυτή τη βάρβαρη πολιτική, παρά μόνο ο σταθερός, οργανωμένος, μαζικός, εξωκοινοβουλευτικός αγώνας για την ανατροπή της.
Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη δείχνουν τον δρόμο.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος