ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Ν ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η Λαϊκή Εξέγερση το Νοέμβρη του ΄73 ενάντια στην Αμερικανοκίνητη φασιστική δικτατορία –που επέβαλε το πολιτικό σκοτάδι, εξαθλίωσε και καταδυνάστευσε το λαό μας για εφτά ολόκληρα χρόνια – φωτίζει και καθοδηγεί σήμερα την πάλη της μαθητικής, φοιτητικής και γενικά εργαζόμενης νεολαίας που αυτήν την περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού αντιμετωπίζει επιπρόσθετες δυσκολίες, με το καθεστώς της «τηλε-εκπαίδευσης» και «τηλε-εργασίας» στα πλαίσια μιας κοινωνίας που στερείται βασικών μέτρων υγειονομικής θωράκισης και προστασίας του αγαθού της δημόσιας υγείας.

Σήμερα, σαράντα επτά χρόνια από τη λαϊκή εξέγερση ενάντια στη λαομίσητη φασιστική, στρατοκρατική δικτατορία, η νεολαία και ο λαός μας βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα ιδιότυπο καθεστώς εγκλεισμού και απαγορεύσεων, με μια σωρεία αυταρχικών μέτρων άρσης των βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ενώ την ίδια στιγμή δεν υποστηρίζεται επαρκώς το σύστημα υγείας, με τις αναγκαίες κλίνες και την πρόσληψη του απαραίτητου προσωπικού. Επομένως η απειλή του κορονοϊού, αντί να οδηγήσει στη θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας και Παιδείας, στη γενναία χρηματοδότηση και στελέχωσή τους, έχει το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα: την υποβάθμιση και υποχρηματοδότησή τους, την έκθεση του λαού σε πολλαπλούς υγειονομικούς κινδύνους και την εγκατάλειψη της νεολαίας στην «εικονική πραγματικότητα» της «τηλε-εκπαίδευσης που από τη φύση της ΑΚΥΡΩΝΕΙ τις βασικές προϋποθέσεις της διδασκαλίας και της μάθησης, ενώ συγχρόνως επιτείνει τις κοινωνικές ανισότητες στη μόρφωση, υποκαθιστώντας τη ζωντανή και ουσιαστική διαδικασία της διδασκαλίας με την «εικόνα» και την πληροφορία από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Παρ/λα, σήμερα-ενώ το Πολυτεχνείο ως έκφραση της συλλογικής βούλησης και πάλης έδειξε ότι μόνο η συλλογικά διαμορφωμένη συνείδηση και στάση μπορεί να διασφαλίσει τα βασικά δικαιώματα της κοινωνίας–προβάλλεται ως κυρίαρχο το δόγμα της «ατομικής ευθύνης» σε μια μάλιστα κρίσιμη για τη δημόσια υγεία ιστορική φάση, την ίδια στιγμή που και η επιστημονική, ιστορική και κοινωνική, γνώση του καιρού μας επιβεβαιώνει ότι το συλλογικό οικοδόμημα προστατεύει την κοινωνία από τις όποιες απειλές και όχι η ατομική συνείδηση και στάση.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι ευνόητο ότι , ιδιαίτερα φέτος, το αντιστασιακό μήνυμα του Νοέμβρη του 73 γίνεται ακόμη πιο βαρυσήμαντο και επίκαιρο. Γιατί φέρει στο ιστορικό προσκήνιο επιτακτικά την αξία της δημοκρατικής συλλογικής ζωής και αναδεικνύει ως ύψιστη προτεραιότητά της την προάσπιση των βασικών αγαθών του πολιτισμού μας, όπως είναι η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, η δημόσια υγεία, η καθολική και δωρεάν παιδεία, η κοινωνική και πολιτική ελευθερία, η δημοκρατία, η εθνική ανεξαρτησία και η ειρήνη.

47 χρόνια από την παλλαϊκή εξέγερση του Νοέμβρη, το μήνυμα του αντιδικτατορικού, αντιφασιστικού και αντιϊμπεριαλιστικού αγώνα του λαού, με κορύφωση την εξέγερση στο Πολυτεχνείο, αποκτά σήμερα δραματική επικαιρότητα. Γιατί, δυστυχώς, με όχημα τον κορονοϊό, παραβιάζονται θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα και ελευθερίες, όπως είναι το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης των ιδεών, του «συναθροίζεσθαι», του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» κλπ. Έτσι, σήμερα βιώνουμε μια περίοδο επικίνδυνης περιστολής των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών, αφού λαμβάνονται μέτρα που ΑΠΑΓΟΡΕΎΟΥΝ, ουσιαστικά, τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης του ηρωικού αντιφασιστικού αγώνα του Πολυτεχνείου, με την τήρηση όλων των επιβαλλόμενων μέτρων υγειονομικής προστασίας.

Είναι προφανές ότι αυτό το αυταρχικό μέτρο της Απαγόρευσης των δημοσίων συγκεντρώσεων τιμής του Πολυτεχνείου-με δεδομένη τη δήλωση, βούληση και δέσμευση ΟΛΩΝ των μαζικών συνδικαλιστικών και πολιτικών φορών να τηρήσουν τα μέτρα υγειονομικής προστασίας, δεν αποσκοπεί στην περιφρούρηση της δημόσιας υγείας .Αντιθέτως, έχει προφανή στόχο την υπονόμευση του αντιστασιακού μηνύματος του Πολυτεχνείου και την υποβάθμισή του σε ένα επετειακό και απονευρωμένο γεγονός, ασύνδετο με τις ανάγκες του παρόντος.

Όμως, το Πολυτεχνείο ήταν και παραμένει διαχρονικό σύμβολο ενότητας και πάλης του λαού για το δίκιο και τη λευτεριά του από κάθε μορφής πολιτική και κοινωνική καταπίεση και αδικία, για το ψωμί και τη σταθερή δουλειά, για τη μόρφωση και την υγεία, για τη δημοκρατία και την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού της υποτέλειας στους ισχυρούς της εποχής μας: ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.

Ο Αντιδικτατορικός, αντιϊμπεριαλιστικός και αντιφασιστικός αγώνας της νεολαίας και του λαού που κορυφώθηκε το Νοέμβρη του 73 είχε ως στόχο του την ΠΤΩΣΗ της φασιστικής δικτατορίας των συνταγματαρχών(Παπαδόπουλου-Παττακού-Μαρκεζίνη)- που επιβλήθηκε στη χώρα μας με την υποστήριξη των Η.Π.Α στις 21 Απρίλη 1967.

Η δικτατορία του 1967 αποτελεί την κορύφωση της μαύρης αντιδραστικής πολιτικής που επέβαλλε η εγχώρια ολιγαρχία ήδη από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, έχοντας τη στήριξη των Βρετανών και των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, με στόχο να ποινικοποιήσει τους λαϊκούς αγώνες και να εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα. Για το λόγο αυτό, κηρύσσει τον εμφύλιο(1946-49),απαιτώντας τον ιδεολογικό και πολιτικό αφοπλισμό του λαού, ενώ στη συνέχεια, στις επόμενες δεκαετίες, εφαρμόζει το καθεστώς των διώξεων των αριστερών, των κομμουνιστών, των δημοκρατών πολιτικών, φυλακίζοντας και βασανίζοντας τους αγωνιστές στα απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης που δημιουργεί στα ξερονήσια, όπως είναι η Μακρόνησος, ο Αη Στράτης, η Λέρος, κλπ

Όμως το πολιτικό κλίμα της πολιτικής καταστολής και της ανελευθερίας δεν τιθασσεύει τις λαϊκές αντιστάσεις. Η ματωμένη αντίσταση στα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης βρήκε γόνιμο κοινωνικό έδαφος, αφού τη δεκαετία του ‘50 και ‘60 δυνάμωσε η λαϊκή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το φασισμό, και την καταστολή. το σκοταδισμό, την αμορφωσιά την πείνα και λαϊκή εξαθλίωση. Έτσι, οι ήρωες μάρτυρες των κολαστηρίων της Ικαριάς και του Αη-Στράτη, της Μακρονήσου και της Ακροναυπλίας, λίπαναν -με το αίμα και τον αγώνα τους -το νέο κοινωνικό τοπίο των λαϊκών διεκδικήσεων για απαλλαγή της χώρας από το ζυγό της επικυριαρχίας των Η.Π.Α, για έξοδο από το ΝΑΤΟ, για κατοχύρωση της Ειρήνης, της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της πολιτικής ελευθερίας και των λαϊκών δικαιωμάτων.

Καθοδηγητής αυτής της ασίγαστης πάλης του λαού μας ενάντια στους ξένους και ντόπιους δυνάστες του, βγαλμένος από τα σπλάχνα του , λαμπρό πρότυπο ακατάβλητου κοινωνικού αγωνιστή, ο Νίκος Μπελογιάννης, θα καταδικαστεί μαζί με πολλούς άλλους αγωνιστές σε θάνατο το 1952, παρά τη διεθνή κατακραυγή, για να ικανοποιηθεί η απαίτηση των Αμερικάνων επικυρίαρχων, που με τον αδίστακτο και κυνικό ανθύπατο Πιουριφόι, καθόριζαν το πλαίσιο, τους στόχους και το εύρος των διώξεων.

Η θυσία του Μπελογιάννη συγκίνησε όχι μόνο τον πολύπαθο ελληνικό λαό, αλλά όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα και αφύπνισε τη νεολαία, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός μαζικού φιλειρηνικού, αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος στην επόμενη δεκαετία. Το κίνημα αυτό επεχείρησαν οι δυνάμεις της αντίδρασης να καταστείλουν, με αποτέλεσμα τη δολοφονία του αγωνιστή της ειρήνης και βουλευτή της Ενωμένης Δημοκρατικής Αριστεράς (Ε.Δ.Α )Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963, η οποία συνοδεύεται δύο χρόνια αργότερα από τη δολοφονία μιας άλλης ηρωικής μορφής του φοιτητικού κινήματος, του Σωτήρη Πέτρουλα το 1965.

Το πολιτικό κλίμα οξύνεται τη δεκαετία του 60.Το Συνταγματικό Πραξικόπημα το 1965 καταργεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Ενωσης Κέντρου στη βουλή, με την αποστασία μερίδας των βουλευτών της, με αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος για μια συνολικότερη εκτροπή δύο χρόνια μετά, τον Απρίλη του 1967, οπότε και επιβάλλεται η φασιστική δικτατορία των συνταγματαρχών. Επομένως το στρατοκρατικό καθεστώς της δικτατορίας του ‘67 αποτελεί την κορύφωση μιας στυγνής διαδικασίας ποινικοποίησης και εκφασισμού της κρατικής πολιτικής που είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, ήδη από την εποχή του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα, όπως δείχνει και το σύνθημα του αντιδικτατορικού. παλλαϊκού, αντιφασιστικού αγώνα : «Ε.Α.Μ-ΕΛΑΣ-ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Σε όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια του φασισμού, το Λαϊκό Κίνημα, έχοντας στη φαρέτρα του την ιδεολογική και πολιτική νίκη της μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης , παίρνοντας δυνάμεις από την επικράτηση του σοσιαλισμού στο 1/6 της ανθρωπότητας , σταθερά και αταλάντευτα τάσσεται κατά της Φασιστικής Δικτατορίας, αναπτύσσοντας την ασίγαστη πάλη του.

Την περίοδο της Χούντας οι διώξεις των αριστερών και δημοκρατών πολλαπλασιάζονται. Η ποινικοποίηση των φρονημάτων και η πολιτική καταστολή στην ΕΑΤ-ΕΣΑ, τις φυλακές και τα ξερονήσια μετατρέπονται σε κυρίαρχο νόμο σε μια στρατοκρατούμενη κοινωνία, όπου το ισοπεδωτικό δόγμα «Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών» έρχεται να αναδείξει το εθνικιστικό σκοτάδι και τον κοινωνικό υπνωτισμό ως κυρίαρχο αίτημα των στρατοκρατών. Αυτό το κοινωνικό κλίμα της ανελευθερίας συμπορεύεται με τη στυγνή εκμετάλλευση των λαϊκών στρωμάτων που εξαθλιώνονται, την υφαρπαγή του λαϊκού εισοδήματος από την ολιγαρχία και το τουριστικό επιχειρηματικό κεφάλαιο. Η δημόσια περιουσία εκχωρείται στους ιδιώτες και η φτώχεια μαστίζει το λαό, ο οποίος καταφεύγει στη μετανάστευση,.

Απέναντι σε αυτόν τον κοινωνικό και πολιτικό σκοταδισμό αντιστέκονται οι οργανωμένες δυνάμεις του Αριστερού και ευρύτερα του Λαϊκού Κινήματος, στις οποίες καθοριστικό ρόλο παίζουν οι οργανώσεις της νεολαίας και-ιδιαίτερα-οι φοιτητικές παρατάξεις. Γιατί το Πανεπιστήμιο την περίοδο της εφτάχρονης δικτατορίας γίνεται φυτώριο ανάπτυξης της αντιδικτατορικής πάλης, μέσα από την αξιοποίηση των πολιτιστικών συλλόγων, τους οποίους μετατρέπει σε χώρους αντιστασιακής δράσης. Η παρανομία δεν πτοεί το φοιτητικό κίνημα, το οποίο αρνείται τη διορισμένη από τη Χούντα διοίκηση της Ε.Φ.Ε.Ε , οργανώνει τη δράση του και αντιστέκεται στο φασισμό.

Ψυχή της αναπτυσσόμενης αντιδικτατορικής πάλης αποβαίνουν οι φοιτητικές παρατάξεις της Α.Α.Σ.Π.Ε, της Π.Π.Σ.Π, της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ και του Ρήγα Φεραίου. Η χούντα ποινικοποιεί τους αγώνες, διώκει και καταστέλλει τους αντιστεκόμενους φοιτητές, σε άλλους επιβάλλει την υποχρεωτική στράτευση και άλλους στέλνει- μαζί με πολλούς δημοκράτες αγωνιστές –στα κολαστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου η θηριωδία της χούντας καταγράφει σκηνές φρίκης.

Τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας κορυφώνεται ο φοιτητικός και εργατο-λαϊκός αγώνας, έτσι ώστε να παγιώνεται πια η συνείδηση ότι η στρατοκρατική χούντα θα ανατραπεί από το Λαϊκό Κίνημα. Έτσι εδραιώνεται-ιδιαίτερα στο φοιτητικό χώρο- η αναγκαιότητα των Καταλήψεων των Πανεπιστημιακών σχολών. Η αρχή μιας τέτοιας δράσης έγινε το Φλεβάρη του 73, με την Κατάληψη της Νομικής της Αθήνας, η οποία αποτέλεσε το πρώτο βήμα μιας οργανωμένης ανατρεπτικής δράσης του Φοιτητικού Κινήματος.

Η κατάληψη του Πολυτεχνείου αργότερα, το Νοέμβρη του 1973, ήρθε ως φυσικό επακόλουθο των εξελίξεων , που ήδη είχαν διαμορφωθεί στη βάση και οι οποίες υπερέβαιναν τις δυνατότητες των αναλύσεων πολλών φοιτητικών παρατάξεων. Ωστόσο, η επαναστατική πτέρυγα του φοιτητικού κινήματος δικαιώθηκε στην πράξη. Το Πολυτεχνείο έγινε χώρος συσπείρωσης όχι μόνο των φοιτητικού, αλλά συνολικότερα του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Μεταβλήθηκε σε δυνατή φωνή αντίστασης μιας καταπιεσμένης κοινωνίας που απαιτούσε το αυτονόητο: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»

Η στρατοκρατική χούντα αρνείται να αποδεχτεί την ήττα της, διαπράττοντας άλλο ένα μεγάλο έγκλημα, πριν την οριστική της πτώση, την αποδοχή δηλ της Αμερικανοκίνητης Διχοτόμησης της Κύπρου, με την Τουρκική εισβολή και κατοχή του Βόρειου τμήματος του νησιού.

Σήμερα, σαράντα επτά χρόνια μετά το μαζικό ξεσηκωμό το Νοέμβρη του 73, το έγκλημα της εισβολής και κατοχής της βόρειας Κύπρου όχι μόνο παραμένει σύμβολο της διεθνούς αδιαφορίας, αλλά επιπλέον προωθείται και λύση «επίσημης «διχοτόμησης του νησιού, με την στήριξη που λαμβάνει η Τούρκικη ολιγαρχία από τις ισχυρές διεθνώς δυνάμεις.

Συγχρόνως, ενώ βασικό αίτημα του αγώνα του Πολυτεχνείου ήταν η πτωση της Αμερικανοκρατίας , η ΕΞΟΔΟΣ από την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ και το κλείσιμο όλων των ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΝΑΤΟΪΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ στο τόπο μας, ωστόσο σήμερα το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής υποτέλειας παραμένει σταθερό, η συμφωνία για τις ΝΑΤΟϊκές βάσεις αναβαθμίζεται διαρκώς, η βάση της ΣΟΥΔΑΣ αποτελεί ορμητήριο επέλασης ενάντια στους γειτονικούς λαούς και παράλληλα ανοίγουν νέες βάσεις του θανάτου σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, εμπλέκοντας τη χώρα μας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που απειλούν τη σταθερότητα και ειρήνη όχι μόνο στην περιοχή μας, αλλά και διεθνώς.

Συγχρόνως, το αίτημα του Πολυτεχνείου για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ καθίσταται ξανά επίκαιρο και ζωντανό, καθώς τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα απειλούνται, με την πολιτική της Υποτέλειας στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ , πολιτική που επιτρέπει την καθιέρωση γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο και αφήνει όλα τα περιθώρια ανάπτυξης της προκλητικότητας της Τούρκικης ολιγαρχίας .Σήμερα μάλιστα η όξυνση των ανταγωνισμών(ΗΠΑ-ΑΝΤΟ-ΕΕ-ΡΩΣΙΑ-ΚΙΝΑ) στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων , της Εγγύς και Μέσης ανατολής καθιστά τη διεθνή ειρήνη επισφαλή και αναδεικνύει την ανάγκη προβολής και υπεράσπισης της παγκόσμιας ΕΙΡΗΝΗΣ-ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ μεταξύ των λαών, όπως το ανέδειξε η πάλη και η φοιτητική γενιά του Πολυτεχνείου

Στη βάση αυτή, έχουμε το δημοκρατικό κοινωνικό χρέος να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των μεταναστών και προσφύγων, των θυμάτων των πολεμικών επεμβάσεων και καταπιεστικών καθεστώτων. Έχουμε ηθικό και κοινωνικό χρέος να ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΜΕ τις φωνές του ΦΥΛΕΤΙΚΟΥ και ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΜΙΣΟΥΣ που βάζουν φραγμό στη δημοκρατική ζωή της κοινωνίας. Η καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής αντανακλά το συλλογικό αίσθημα του δικαίου και τη λαϊκή απαίτηση για ΣΕΒΑΣΜΟ και ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ των ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ και δημοκρατικών ελευθεριών.

Για τη ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ, αλλά και όλους τους δημοκράτες πολίτες η προάσπιση του ηρωικού ξεσηκωμού το Νοέμβρη του 73 αποτελεί δημοκρατικό καθήκον, γιατί αυτός ο ξεσηκωμός έγινε, για « να φύγει το μαύρο από τα μάτια μας/να φύγει τ’ άδικο από τον κόσμο»

Να ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ τον ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ και ΑΝΤΙΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ και να ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ:

• ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ.
• ΔΗΜΟΣΙΟ-ΔΩΡΕΑΝ-ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ-ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ-ΠΡΟΝΟΙΑΣ
• ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ.
• -ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ

• ΚΑΜΙΑ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΏΝ
• ΔΗΜΟΣΙΑ –ΚΑΘΟΛΙΚΗ-ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ-ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ
• ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΜΕ ΤΗ ΛΗΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
• ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΜΟΝΙΜΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ-ΚΑΜΙΑ ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
• ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΑ Γ ΙΑ ΟΛΟΥΣ
• ΈΞΩ Η ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΝΑΤΟΪΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ
• ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ
• ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ
• ΚΑΤΩ Η ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΕ-ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
• ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ-ΤΟΥ ΣΟΒΙΝΙΣΜΟΥ -ΤΟΥ ΡΑΣΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
• ΕΠΑΝΑΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΣΑΡΩΝΕΙ Η ΜΝΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
• ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΜΟΡΦΩΣΗ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ-ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ