Αυτή την κουβέντα μου την είπε σήμερα ένας παλιός μου μαθητής που κάποτε, πριν από καμία δεκαπενταριά χρόνια, με φώναζε «κύριε». Μόνο που τώρα αντιστράφηκαν οι ρόλοι και ένιωσα εγώ ο μαθητής. Αυτή του η φράση έβαλε φωτιά στο μυαλό μου. Αυτό ακριβώς συμβαίνει, σκέφτηκα. Αν χτυπηθεί η παιδεία, η τέχνη και ο έρωτας τότε τι άλλο χειρότερο υπάρχει για να συμβεί στη ζωή μας; Θα μου πείτε υπάρχει πάντα η υγεία. Σωστά, αρκεί όμως μόνο η υγεία; Μας έχουν φτάσει στο σημείο να πιστεύουμε πως τίποτα άλλο εκτός από αυτήν δεν έχει αξία. Τους βολεύει πολύ αυτό, άνθρωποι με μοναδική προσδοκία την επιβίωση.
Από την άλλη η κουβέντα του πρώην μαθητή μου με έκανε να αναθαρρέψω και να αισιοδοξήσω πως υπάρχει τελικά ελπίδα. Όταν βλέπω ανθρώπους, σαν και αυτόν, που θέλουν να αντικρίζουν την αλήθεια κατάματα και ας πονάει. Γιατί μόνο όταν βλέπεις την πραγματικότητα γυμνή υπάρχουν πιθανότητες να κάνεις κάτι να την αλλάξεις. Αλλιώς βολεύεσαι με παραμύθια. Θα ρωτήσει κάποιος: «και τι το κακό έχουν τα παραμύθια αφού σου φέρνουν ύπνο βαθύ»; Ναι αλλά είναι ύπνος χωρίς όνειρα, ούτε καν εφιάλτες. Είναι ύπνος της λήθης. Όποιος όμως έχει τη δύναμη να ονειρεύεται δεν διστάζει να πληρώσει το τίμημα: φοβάται, απογοητεύεται, λυγίζει, πέφτει αλλά δεν εγκαταλείπει ποτέ, σε σημείο να αναρωτιέσαι: πού τη βρίσκει ρε διάολε αυτή τη δύναμη; Μα που αλλού; Στο υλικό των ονείρων.
Κάτω τα χέρια ρε από την παιδεία, την τέχνη, τον έρωτα!! Αυτά είναι για ανθρώπους που ονειρεύονται και που τα όνειρά τους δεν περιλαμβάνουν μόνο τους εαυτούς τους.
Δημήτρης Τσιριγώτης
e-prologos.gr
