Τα «κίτρινα γιλέκα» στην Γαλλία δημιουργούν ένα πλήθος συλλογισμών και ερωτημάτων πέρα από το γεγονός ότι ανάγκασαν τον Μακρόν να πάρει πίσω τις αυξήσεις στα καύσιμα, ενώ δημιούργησαν σοβαρό πονοκέφαλο στο γαλλικό πολιτικό σύστημα.

Θα ήταν λάθος να χρεώσει κανείς τη διαμαρτυρία των δρόμων σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό ρεύμα ή σχέδιο, όπως έσπευσαν να κάνουν ορισμένοι.

Η έκταση και η βιαιότητα των κινητοποιήσεων βγάζουν άλλα συμπεράσματα.

• Η απότομη φτωχοποίηση εκτεταμένων μικροαστικών στρωμάτων γέννησε γοργά θυμό, απελπισία και έκρηξη.
• Ο -πολλά υποσχόμενος- Μακρόν της «αδιαμεσολάβητης πολιτικής» της απολιτικής και του κοπανιστού αέρα από πουλέν των γερασμένων αστών γρήγορα μεταβλήθηκε σε βαρίδι βλέποντας τη βασιλική δημοφιλία του να πέφτει από τα Ηλύσια Πεδία στα Τάρταρα.
• Οι νεοφασίστες της Λεπέν θέλουν να αξιοποιήσουν πολιτικά την έκρηξη και να εξαργυρώσουν την αντί-Μακρόν ρητορεία τους.

Τα κίτρινα γιλέκα μοιάζουν με τις ελληνικές πλατείες, μόνο που αισθάνονται περισσότερο προδομένοι και γι’ αυτό ακόμα περισσότερο βίαιοι κι εκρηκτικοί.

Ποιος θα πάρει την πολιτική ηγεμονία στο κίνημα των μέχρι χτες αδιάφορων, των αποκλεισμένων και φτωχοποιημένων;

Ποιο πολιτικό ρεύμα θα εμπνεύσει σε βάθος την διαμαρτυρία που μοιάζει με εξέγερση αλλά όχι επανάσταση;

Ακόμα κι αν η κούραση ή οι τακτικισμοί του Μακρόν εκτρέψουν ή ξεδοντιάσουν τα κίτρινα γιλέκα, το συλλογικό υποσυνείδητο μένει και κανείς δεν θα γυρίσει πίσω «σαν να μην πέρασε μια μέρα».

Η Γαλλία του διαφωτισμού, της αστικής επανάστασης, της Κομμούνας και του γαλλικού Μάη είναι δεξαμενή για σκέψεις.

Είναι και μία ευχάριστη έκπληξη στο άνυδρο τοπίο.

Νικηφόρος Ζερβός