Το τι ακριβώς φοβούνται όσοι εξουσιάζουν αυτόν τον κόσμο μας είναι γνωστό. Ακόμη και σε περιόδους όπου φαίνεται να απολαμβάνουν την …θαλπωρή της κινηματικής νηνεμίας. Μόνιμό τους άγχος είναι να μη βγει ο λαός, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, η νεολαία στο δρόμο της οργάνωσης και της αντίστασης, της διεκδίκησης και της ανατροπής των πολιτικών τους. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να το αποφεύγουν για πάντα. Ξέρουν ότι κάποια στιγμή η υποβόσκουσα οργή θα ξεσπάσει και κάνουν ότι μπορούν για να την καναλιζάρουν σε μονοπάτια ανώδυνα γι’ αυτούς. Οι τρόποι και τα μέσα πολλοί.

Χρησιμοποιούν τα πάντα, ότι έχουν στην αντιλαϊκή φαρέτρα τους, από τους φασίστες κάθε είδους, φανερούς και φτιασιδωμένους, μέχρι τα κοινωνικά δίκτυα για να ελέγξουν τις δικαιολογημένες και οργισμένες αντιδράσεις των λαϊκών στρωμάτων, για να τις απομονώσουν από τις οργανωμένες δυνάμεις του κινήματος, για να συκοφαντήσουν την ανάγκη οργάνωσης και αγώνα των εργατών, για να μην επιτρέψουν οι αντιδράσεις της νεολαίας και μικροαστικών στρωμάτων να έρθουν σε επαφή με τις αξίες του οργανωμένου εργατικού κινήματος και να πάρουν χαρακτηριστικά ρήξης και ανατροπής των πολιτικών τους. Τα ζήσαμε και εδώ το 2011, το ζούμε στις μέρες μας με τις προσπάθειες να κινητοποιηθούν οι μαθητές για το λεγόμενο “μακεδονικό”, το ζούμε και με το κίνημα των “κίτρινων γιλέκων” στη Γαλλία.

Από την άλλη δεν είναι και τόσο απλή η υπόθεση του ελέγχου των λαϊκών αντιδράσεων. Και απ’ ότι φαίνεται η υπόθεση των “κίτρινων γιλέκων” αρχίζει να ενοχλεί, από ένα “ανώδυνο και αυθόρμητο” κίνημα “χωρίς ηγέτες και καθοδηγητές” μέσω του fb , το οποίο το φλέρταρε μέχρι και η Λεπέν, τείνει να γίνει ένα κίνημα που ξεπερνά τα όρια της διαμαρτυρίας για τις αυξήσεις στα καύσιμα και υπάρχει ο φόβος να μετατραπεί σ’ ένα κίνημα αντίστασης εφ’ όλης της ύλης. Οπότε αλλάζουν το βιολί τα ΜΜΕ και από εκεί που το χάιδευαν τώρα προβάλουν -τι άλλο- τις καταστροφές και όχι βέβαια τους δεκάδες τραυματίες, τους νεκρούς, τις πλαστικές σφαίρες, τους ελεύθερους σκοπευτές, το δολοφονικά οχήματα ρίψης νερού και ότι άλλο κατασταλτικό μπορεί να φανταστεί το μυαλό των αστών, αλλά τα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα, τα σπασμένα τζάμια και τους καμένους κάδους. Στόχος να τρομάξει ο …μέσος ανθρωπάκος και αν το σκεφτόταν να βγει στο δρόμο να πάψει να το σκέφτεται!

Το πόσο φοβούνται και ανησυχούν φαίνεται και στα δικά μας ΜΜΕ. Εκεί που παρουσίαζαν με συμπάθεια το κίνημα των “κίτρινων γιλέκων” τώρα αρχίζουν να εκφράζουν τον …σκεπτικισμό τους. Έδωσε και τη γραμμή του “νόμου και της τάξης” η Λεπέν, εκφράζουν την ανησυχία τους και τα δικά μας κυβερνητικά στελέχη για τα έκτροπα εκθειάζοντας παράλληλα και την ευρωπαϊκή πολιτική του Μακρόν που αν χαθεί τότε πάει χαμένη όλη η Ευρώπη, οπότε τι να κάνουν και τα ΜΜΕ; Φιλοκυβερνητικά και μη; Συστημικά όμως όλα; Αρχίζουν τις δεύτερες σκέψεις! Μη και οι αντιδράσεις αυτές γίνουν υποχείριο των ακραίων, της αριστεράς βεβαίως, των αριστερών κομμάτων και των συνδικάτων, αυτών των εφιαλτών που ευθύνονται για όλα όσα έχασαν οι αστοί κάποιες λίγες δεκαετίες πριν!

Την ίδια ανησυχία δεν εκφράζουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους και με τους μαθητές εδώ φοβούμενοι μήπως ακόμη και αυτές οι εθνικιστικές καταλήψεις, κάτω από την αντίδραση των αγωνιστικών δυνάμεων και των μαθητών, γίνουν η αφορμή και τους γυρίσουν σε μπούμερανγκ πυροδοτώντας ένα άλλου είδους ενοχλητικό, και φυσικά ακραίο, κίνημα; Γιατί για παράδειγμα εκεί που η ΝΔ τις υποδαύλιζε τελικά εξέφρασε την αντίθεσή της; Την ίδια ανησυχία δεν εκφράζουν όταν μεταδίδουν τον φόβο της …αστυνομίας ότι κάποιοι θα βρουν την ευκαιρία στις 6 του Δεκέμβρη να μετατρέψουν τις διαδηλώσεις με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου σε κίνημα “τύπου κίτρινων γιλέκων”, προαναγγέλλοντας τα κατασταλτικά μέτρα “τύπου Πολυτεχνείου” που θα πάρουν τις επόμενες μέρες τουλάχιστον στην Αθήνα;

Είναι πράγματι δύσκολη υπόθεση η υπόθεση που λέγεται “λαός και νεολαία στους δρόμους”. Ειδικά όταν η οργή ξεχειλίζει, δεν μπορεί να ελεγχθεί έτσι εύκολα ούτε από τους φασίστες, ούτε από τα μέσα “κοινωνικής δικτύωσης”, ούτε από τις δυνάμεις της καταστολής. Μπορεί εύκολα να ξεφύγει και γι’ αυτό από τη μια μπορεί να υποδαυλίζουν, αλά ΝΔ ή Λεπέν, “κινητοποιήσεις” και από την άλλη να σπεύδουν να τις μαζέψουν με κάθε μέσο.

Το ζητούμενο είναι τι κάνουν οι δυνάμεις του αγώνα!

Πηγή: antigeitonies3.blogspot.com