Οι μαχητικές διαδηλώσεις, το τελευταίο διάστημα στο Καζακστάν, άφησαν πίσω τους πολλούς νεκρούς από τις δυνάμεις καταστολής, που δεν κατάφεραν όμως να κάμψουν την οργή και την απόφαση των Καζάκων να αντισταθούν στον αυταρχισμό, τη φτώχεια τη διαφθορά και τις ξένες επεμβάσεις.

Στη μακραίωνη ιστορία τους οι Καζάκ, οι περιπλανώμενοι, ξέρουν από αντίσταση και αίμα. Από τον καιρό της επέλασης των Μογγόλων για τον έλεγχο του δρόμου του μεταξιού και μετά της τσαρικής Ρωσίας και της επέκτασής της στα εδάφη τους, μέχρι τη Βρετανική επέμβαση στη χώρα των υδρογονανθράκων για αρπαγή του φυσικού της πλούτου, οι Καζάκ δίνουν το αίμα τους.

Η περίκλειστη χώρα, 6η σε μέγεθος στον κόσμο και με μόλις 19 εκατ. ανθρώπους στις πόλεις, τις στέπες και τις τούνδρες της, που απέχει μίλια από τη θάλασσα που έχει εμπεδώσει την ανεξιθρησκεία , και εξημέρωσε πρώτη τα άλογα, είναι επί αιώνες το ζητούμενο του «Μεγάλου Παιχνιδιού».

Η γεωστρατηγική της θέση, ανάμεσα στη Ρωσία και την Κίνα και ο μεγάλος φυσικός πλούτος της σε ενεργειακά αποθέματα, την έχουν βάλει στο στόχαστρο των άσπονδων γειτόνων της, των Ευρωπαίων εταίρων και του Αμερικάνικου ιμπέριαλ.

Ο τεράστιος υπόγειος πλούτος της δεν απέτρεψε την εκτίναξη της τιμής του φυσικού αερίου για τους υποαμοιβόμενους εργαζόμενους της χώρας, καταπιεσμένους σε όλα τα επίπεδα από μια κυβέρνηση και μια ελίτ που ζει σε αμύθητο πλούτο. Αυτό έγινε η σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι της καταπίεσης, της διαφθοράς και της εκποίησης των δημόσιων αγαθών. Η χώρα των περιπλανώμενων ανθρώπων και των εξημερωμένων αλόγων ας είναι η αρχή.

Ας ευχηθούμε και στα δικά μας.

Νίνα Γεωργιάδου