Νάμαστε πάλι στην καραντίνα. Γιατί; Μα γιατί δεν έχουμε αναπτυγμένο το αίσθημα της ατομικής ευθύνης, τόσο για τον covid, όσο και γενικώς. Γι’ αυτό ο Κυριάκος και ο Σωτήρης δίπλα του αποφάσισαν πως μας χρειάζεται ένας καλός γύψος.
Ο Κυριάκος με το γνωστό αυτοκρατορικό ύφος, με το γνωστό οικογενειακό αίσθημα ιδιοκτησίας επί του ελληνικού λαού και της επικράτειας, μας ανακοίνωσε πως “εγώ αποφάσισα” (ξέρετε αν υπάρχει κυβέρνηση και συλλογικές αποφάσεις;), και εν συνεχεία ανέθεσε στο Σωτήρη (ο οποίος είχε αναθέσει σε έναν ανεπαρκή τόσο καιρό τη “διαχείρισή” μας) να δώσει τις επιστημονικές εξηγήσεις. Κι έτσι μεταξύ Κυριάκου και Σωτήρη συνθλιβόταν και η πολιτική και η επιστήμη!
Πώς να τους εμπιστευτείς;
Αφού ανοίξανε τα σύνορα και καλούσαν τους τουρίστες να έρθουν σε μια χώρα ασφαλή, αφού φωτογραφήθηκαν να ευτυχούν σε παραλίες (εκείνος ο πρωθυπουργός δεν έβαλε πουκάμισο όλο το καλοκαίρι), αφού ανοίξανε τα σχολεία με στοιβαγμένους μαθητές και καθηγητές (ο αντικαταστάτης επιστήμονας μάλιστα, πιστός στον όρκο της επιστήμης του, μας είπε πως είναι καλύτερα τάξεις με 25 παρά με 15 μαθητές), αφού φορτώσανε στα λεωφορεία τις γνωστές ανθρώπινες σαρδέλες χωρίς ελπίδα ανάσας, αφού μας είπαν πως στις εκκλησίες δεν κολλάει ο ιός (κυβερνητικοί παράγοντες απέδειξαν την ισχύ της θεωρίας κοινωνώντας), αφού αφήσανε πάλι ανοχύρωτο το σύστημα υγείας, χωρίς αναβάθμιση των πρωτοβάθμιων μονάδων, χωρίς προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού, χωρίς γενικότερο σχέδιο περίθαλψης, αφού κι αφού κι αφού, αποφάσισαν ένα ακόμα “δραστικό” μέτρο.
Όμως αυτή τη φορά δεν είναι σαν το Μάρτη. Κι όχι μόνο γιατί ξέρουμε πια τι σημαίνει αυτός ο αποκλεισμός. Αλλά γιατί ξέρουμε πως ενώ ξέραμε και ξέρανε δεν έκαναν ουσιαστικά τίποτα για να αποτρέψουν την εξέλιξη αυτή. Ή έστω να περιορίσουν τις συνέπειες. Γιατί ξέρουμε πως τα μέτρα που έπαιρναν κατά διαστήματα ήταν σπασμωδικά, ασυντόνιστα και με μεγάλες τρύπες (αλήθεια τι τους συμβούλευε η αρμόδια επιστημονική ομάδα; Θα μας το πουν;). Γιατί ξέρουμε πως θα την πληρώσουμε πολύ ακριβά, πρωτίστως τα γνωστά υποζύγια έναντι κάποιων επιδομάτων (εν τω μεταξύ οι δικαιούχοι της άνοιξης τα περιμένουν ακόμα).
Γιατί όπως είπε ο Κυριάκος πρωθυπουργός είναι και μερικοί εξαρτημένοι από το μισθό (αυτός δεν έχει συναντήσει κάποιον τέτοιον, του έχουν πει όμως) κι έτσι αποφάσισε να περιορίσει τις εξαρτήσεις.
Γιατί επίσης, και είναι μέγιστο, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον εγκλεισμό, όπως και την κατάσταση του μουδιάσματος το αμέσως προηγούμενο διάστημα, για να εξαπολύσει ευθεία επίθεση σε δικαιώματα, εργασιακά, μαθησιακά, δημοκρατικά.
Γιατί κάνει σαφές ποιος είναι ο εχθρός.
Δεν οργανώθηκε, η κυβέρνηση, κατά του ιού, οργανώθηκε όμως αρκούντως κατά του λαού. Η λογική της μαζικής επίθεσης σε όλα τα μέτωπα με βασικό το πλεονέκτημα του αντιπερισπασμού. Μοναδική ευκαιρία. Ο ιός είναι εδώ και μόνο ανόητοι δεν μπορούν να τον δουν. Θέλει δραστικά μέτρα αντιμετώπισης και μόνο άφρονες δεν το καταλαβαίνουν. Οπότε, λένε οι κυβερνώντες και οι πίσω από αυτούς, αντί να ψάχνουμε να δημιουργήσουμε μια τεχνητή κατάσταση αντιπερισπασμού θα αξιοποιήσουμε την υπάρχουσα. Καθότι, όπως και κάθε άλλη φορά, δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στη αρρώστεια. Κι έτσι ο ορυμαγδός των μέτρων είναι εδώ: πτωχευτικός κώδικας που παίρνει σπίτια στο όνομα των τραπεζών, σχέδιο αστυνομικής επιβολής στα πανεπιστήμια, ουσιαστική κατάργηση του οχτάωρου και σαρωτική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, εξοπλισμοί και αναβάθμιση της αστυνομικής επιτήρησης και βίας, σάρωμα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που δεν μπόρεσαν να τις κλείσουν κατά τη διάρκεια και εξ αιτίας της κρίσης, εγκατάσταση ενός μόνιμου συστήματος επιτήρησης, αυτή τη φορά με ισχυρή δικαιολογία, διοχέτευση των ασθενών στις ιδιωτικές κλινικές κ.ο.κ.
Σε κάθε κυβερνητικό τομέα έχουν ξαμολυθεί τα όρνεα και αρπάζουν ζωντανά κομμάτια σάρκας, στην ενέργεια, στον πολιτισμό, στην παιδεία…
Μετά την πανδημία τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, όχι μόνο γιατί θα έχει περάσει από πάνω μας ο οδοστρωτήρας του επικίνδυνου ιού, αλλά και γιατί θα έχει πλιατσικολογήσει την ύπαρξή μας μια αναίσχυντη κυβέρνηση και ολιγαρχία.
Πάνω κει, ο υποβαθμισμένος πλην επαρμένος σερίφης του παραρτήματος της νοτιοανατολικής Ευρώπης, εκείνος ο οποίος ψήφιζε μνημόνια καταδίκης του ελληνικού λαού χωρίς να τα έχει διαβάσει καν (αρκεί να του πουν τι πρέπει να ψηφίσει οι κατάλληλοι εντολείς), αυτός ο …ανεξάρτητος πολιτικός, αποφάσισε, χωρίς καμιά συνεννόηση με τους ανάλογους φορείς φυσικά, αλλιώς τι τσαμπουκάς θα ήταν, να καταργήσει το γιορτασμό του Πολυτεχνείου.
Δεν είναι μια σύμπτωση, είναι μια ευκαιρία. Ό,τι χρόνια τώρα επεδίωξαν να ενταφιάσουν κυβερνήτες, εκσυγχρονιστές και πρετεντεράκια, είναι η στιγμή να ενταφιαστεί. Με μια απόφαση.
Φυσικά δεν είμαστε “ψεκασμένοι”, ούτε πιστοί των εκκλησιών να θεωρούμε πως στις διαδηλώσεις δεν κολλάνε οι ιοί, αλλά ξέρουμε να βρίσκουμε τις κατάλληλες για τη στιγμή μορφές και πρωτίστως είναι αρμοδιότητα των οργανωμένων φορέων του κινήματος κι όχι του α(να)ρμόδιου υπουργού. Και κυρίως, ξέρουμε ότι πρέπει να αντισταθούμε σε αυτή τη λαίλαπα των προκλητικά ανίκανων που επιβουλεύονται τη ζωή μας σε όλες τις εκφάνσεις της.
Πηγή: Θανάσης Σκαμνάκης – Kommon.gr
e-prologos.gr
