Ώστε ο πανδημικός ιός δεν κοιτάει τα ιερατικά αξιώματα, τους ακραίους της εκκλησίας, τους κυβερνητικούς και τα χαμηλόφωνα «κύριε ελέησον». Από ό,τι φαίνεται, τα πλημμελή μέτρα, ο αγιασμός, η «μεταλαβιά» και οι μεταφυσικές θεωρίες δεν γιατρεύουν τις αρρώστιες και οι χρυσοποίκιλτες θέσεις χάνουν τη μάχη και πεθαίνουν. Υπάρχει βέβαια πολύς δρόμος για να πειστούν οι «δύσκολοι» ότι υπάρχει πανδημία και δεν είναι εφεύρεση του σατανά και των απίστων. Πολλοί ωστόσο πλουτίζουν απίστευτα από τα ζώδια, τους πλανήτες και τα μεταφυσικά πάθη. Σ’ αυτόν το δρόμο όμως υπάρχουν θάνατοι, οπότε έρχεται η επιστήμη, η αυστηρότητα και η σχολαστικότητά της για να δώσει απαντήσεις και διεξόδους. Καλή η προσευχή αδελφέ, αλλά καλού-κακού κράτα και μια γάτα!

***

Να βγάζουμε και κάποιο συμπέρασμα σε ό,τι αφορά την επίταξη ιδιωτικών κλινικών στη Β. Ελλάδα. Πρώτον, ότι δεν είναι πανάκεια, επίταξη κάνει και το αστικό κράτος, οπότε μη βγάζουν ουρανομήκεις κραυγές οι νεοαριστεροί «φίλοι» μας και οι θιασώτες των μεταβατικών προγραμμάτων. Δεύτερον, ότι το δημόσιο είναι δημόσιο και οι ιδιώτες, ιδιώτες, διότι δεν πληρώνουν πολιτικό κόστος και κόβονται μόνο για τα «μπικικίνια». Τρίτον, παρακαλούμε όσους περιφρονούν το δημόσιο χώρο (σχολεία, νοσοκομεία, δρόμοι, καθαριότητα κλπ) να το ξανασκεφτούν. Δεν είναι κακό να κάνεις σφάλματα. Κακό είναι να επιμένεις σ’ αυτά περιφρονώντας την πραγματικότητα και το σύμπαν. Δεν άλλαξε ο κόσμος με τις επιτάξεις. Αλλά τα μυαλά μας μπορούν ν’ αλλάξουν. Ελήφθη άραγε το μήνυμα;

***

Τάξη επικράτησε στην Αθήνα! Έστω και με βία, χημικά, τρομοκρατία, φόβο κλπ. Ο σερίφης Χρυσοχοΐδης έκανε τα λιγοστά τηλέφωνά του και ειδοποίησε τον κόσμο ότι ο γιορτασμός του Πολυτεχνείου αναβάλλεται για καλύτερες μέρες. Όταν η εξουσία θα καταθέτει στεφάνια σ’ ένα αποστειρωμένο περιβάλλον. Γελιούνται οι σύγχρονοι δήμιοι λαού και νεολαίας. Το Πολυτεχνείο ατίθασο, ανυπότακτο, έξω από τους φύλακες και τις φυλακές του συνεχίζει να καταυγάζει εν μέσω χημικών και δακρυγόνων, να βγάζει τη γλώσσα στους επικριτές, διαστρεβλωτές και ανθρωποφύλακες και να φωτίζει με αντιφασιστικό και αντιιμπεριαλιστικό φορτίο όσους δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό. Είναι αυτή η φωνή του λαού που μέσα από τα συντρίμμια φωνάζει: «Ήμουν, είμαι και θα είμαι».

***

Μόνο αυτοκρατορικό μανδύα δεν έβαλε το ΚΚΕ για το Πολυτεχνείο. Τι σκέρτσα, τι ψέματα χοντρά. Πού όριζε τα «ραντεβού» του το ΚΚΕ; Ένας θεός ξέρει. Όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σε όλη τη χώρα. Ύστερα ήρθε το μνημόνιο με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Βαρουφάκη και οι υποσχέσεις ότι θα τηρεί τα υγειονομικά μέτρα. Του ξέφυγε όμως το ίσιο και άρχισε πάλι να δίνει όρκους εμπιστοσύνης και υποταγής. Πού πρόκειται να πάνε τα 666 εργατικά κέντρα και Ομοσπονδίες και διάφορα καπέλα στην απεργία; Κανένας δεν ξέρει ακόμα. Διότι αυτό είναι ταξική πάλη. Να μουρμούρας στα μέλη σου απολυτίκια και ανοησίες. Έπειτα μιλούν στη βουλή για «πολιτική μαλακία». Διότι τους πρόδωσε ο Κυριάκος και ο Χρυσοχοΐδης.

***

Υπάρχουν γυναίκες και γυναίκες. Από τη μια πλευρά είναι οι γυναίκες του λαού, σαν τις νοσηλεύτριες της Κρήτης που εθελοντικά πήγαν στη Θεσ/νίκη να βοηθήσουν στην μάχη κατά της πανδημίας. Χαμηλόμισθες, αβοήθητες, λεβέντισσες. Από την άλλη πλευρά, η Αλεξία Έβερτ (εγγονή του Έβερτ) και αντιδήμαρχος Αθήνας, που αποκάλεσε τους διαδηλωτές του Πολυτεχνείου «τρωκτικά και ποντίκια». Ακριβώς όπως μιλούσαν οι Ναζί για τους Εβραίους. Σε πιο κομψό, «γαλλικό» και καμουφλαρισμένο τόνο η Ζωή Κωνσταντοπούλου διαφώνησε κάθετα με τις πορείες. Μπρρρρρ! Γι’ αυτό εμείς λέμε, όπως ο πρόεδρος Μάο: «Το ένα χωρίζεται πάντα στα δύο».

***

Τους έκαναν σκόνη τους Μαρξ-Ένγκελς οι νεοαριστεροί του ΝΑΡ-ΑΡΑΣ-ΑΡΙΣ-ΑΡΑΝ κλπ σε ό,τι αφορά την ιστορία. Η ιστορία είναι ιστορία της ταξικής πάλης, είπαν οι κλασικοί του μαρξισμού. Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή, λένε οι θερμόαιμοί μας, πράγμα που παραπέμπει στις εξεγέρσεις των δούλων στην αρχαιότητα, των χωρικών στον Μεσαίωνα, στον Σπάρτακο, στον… Ρομπέν των δασών, σε κάθε ανυπάκουο άνθρωπο. Δεν πρόκειται για μια τυχαία ανορθογραφία, ούτε για σχολαστικισμό που εφηύραμε. Εδώ έχουμε να κάνουμε με θεωρητικό και πολιτικό φάλτσο που μηδενίζει την ταξική πάλη και την οργανωμένη δράση. Στη θέση του Λένιν μπαίνει η εν γένει απειθαρχία και στη θέση των μπολσεβίκων η φασαρία, η γιούρια και το γιουρούσι. Να χαίρονται τις βαθυστόχαστες αναλύσεις τους. Αν έβρισκαν κι ένα δράμι υποστήριξής τους στην ιστορία…

Θανάσης Τσιριγώτης

πηγή: Λαϊκός Δρόμος