ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑΝ…

Από τα σχολικά μας χρόνια θυμόμαστε την ιστορία με τον Ξέρξη, ο οποίος διέταξε να μαστιγώσουν τη θάλασσα επειδή η σφοδρή θαλασσοταραχή εμπόδιζε τα στρατεύματά του να διαβούν τον Ελλήσποντο.

Η ανεκδοτολογικού χαρακτήρα καταγραφή του Ηροδότου -καταφανώς αναληθής γιατί δεν συνάδει με το επίπεδο του σπουδαίου περσικού πολιτισμού- ωστόσο αποτυπώνει την αρχαία ελληνική αντίληψη για την “Υβριν”, ενώ αποτελεί μια έμμεση πλην σαφή κριτική στον αυταρχισμό και τη γελοιότητα της εξουσίας που, καθώς αισθάνεται παντοδύναμη απέναντι στους υπηκόους της, θεωρεί ότι με τα ίδια μέσα μπορεί να υποτάξει τα πάντα: ακόμη και τη φύση, ακόμη και την ζωη και τον θάνατο.

Τι αποτυπώνει άραγε η σημερινή στάση της εξουσίας απέναντι στην εκτός ελέγχου εξάπλωση της πανδημίας του Covid 19;

Προφανώς εστιάζω στην Ελλάδα και στα γελοία και αποτρόπαια ανθρωποειδή που την εκπροσωπούν: στον νοητικά ανεπαρκή υπουργό υγείας που απειλεί περιοχές ότι, αν συνεχίσουν να έχουν πολλά κρούσματα, θα επιβάλει πιο σκληρά περιοριστικά μέτρα, στον -κατά φαντασία και ονείρωξη σερίφη- υπουργό αστυνομίας που απειλεί τους κατοίκους της δυτικής Αθήνας ότι “θα τους σφραγίσει στο σπίτι” αν εξακολουθήσουν να νοσούν, στη νηπιαγωγό κατ’ αριστείαν διοικήτρια νοσοκομείου που διεξάγει ΕΔΕ κατά γιατρών και νοσηλευτών που αρρώστησαν, στους ΑΡΔ που διαπομπεύουν (και εμμέσως απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία) της κυρίας που δοκιμάζει παπούτσια στο δρόμο ή του ηλικιωμένου που δεν φορά σωστά τη μάσκα, στους “καταξιωμένους ειδικούς” που ονειρεύονται την ποινικο-ποίηση της αγκαλιάς στα εγγόνια και του φιλιού στη μάνα ή στο παιδί…

Αναφέρομαι με άλλα λόγια στην καταθλιπτικά κυρίαρχη αντίληψη ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας επαφίεται στον αυταρχισμό, τη φασιστικοποίηση, την πειθάρχηση -δεν εννοώ ασφαλώς τα ευνόητα και έλλογα μέτρα αυτοπροστασίας.

Η πρώτη ανάγνωση οπωσδήποτε παραπέμπει στην εμπέδωση της λογικής της “ατομικής ευθύνης”, προκειμένου να βγει από το κάδρο η εγκληματική πολιτική του κράτους και του κεφάλαιου, που αφήνουν απροστάτευτο το λαό απέναντι στην πανδημία.

Έχω πάντως την αίσθηση ότι δεν είναι μόνον αυτό. Όχι, ο Ξέρξης ίσως δεν έκανε λάθος! Μήπως τον αδίκησε η Ιστορία; Μήπως τελικά είχε και ένα δίκιο; Μήπως έπρεπε να μαστιγωθεί η θάλασσα; Μήπως είναι σωστό να ενοχοποιείται ο απρόσεκτος που επιβιβάζεται σαν σαρδέλα στα ΜΜΜ, που δουλεύει 8ωρο σε έναν ανεπαρκώς αεριζόμενο χώρο, που στοιβάζεται σε μια αίθουσα με άλλα 25 παιδιά;

Ας πάμε και ένα βήμα παρακάτω: Μήπως εκτός από τους κακομούτσουνους να σκοτώσουμε και τους άστεγους που χαλάνε την φαντασμαγορία της γιορταστικά φωταγωγημένης Αθήνας (Θεσσαλονίκης, Λάρισας κλπ);

Μήπως να τιμωρήσουμε τους “εισβολείς” του Καρα-Τεπέ και της Μαλακάσας με έναν αργό, εκτός των φώτων της δημοσιότητας θάνατο;

Τους έγκλειστους στις φυλακές, τα άσυλα, ακόμη και -γιατί όχι- στα γηροκομεία;

Και ακόμη, μιας και “τρώγοντας έρχεται η όρεξη”: Ας πρόσεχε αυτός που έχασε τη δουλειά ή το σπίτι του κατά την πανδημία, εμείς δηλαδή που τη γλυτώσαμε μαλάκες είμαστε; Και αν διαμαρτυρηθεί υπάρχει και ο Ξέρξης με το μαστίγιό του.

Το ίδιο ισχύει και για τον εμποράκο που ας φρόντιζε ο θάνατός του να μη γίνει θεατρικό έργο, για τον μαθητή που -ενώ δεν είχε υπολογιστή, τάμπλετ ή καλή σύνδεση- θα κληθεί να αξιολογηθεί κανονικά σε ένα μήνα κοκ…

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΔΑΡΒΙΝΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΓΑΘΟΥ ΑΛΛΑ ΑΥΣΤΗΡΟΥ ΠΑΤΕΡΟΥΛΗ- ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ (ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ, ΕΝΙΟΤΕ, ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΠΩΣ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ)!

Γιωργος Παπαθεοδωρου (από το fb)