Στην αντιεκπαιδευτική πολιτική που επέβαλλαν τα πρώτα χρόνια της μνημονιακής καταστροφής, οι (συν)κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, προστίθενται τα δυσβάσταχτα βάρη που φορτώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αδιάκοπα  πάνω από τρία χρόνια τώρα.  Οι υπουργικές εξαγγελίες για τις αλλαγές στο Λύκειο – παραμονές μάλιστα του πρώτου σχολικού κουδουνιού – θυμίζουν ξαναζεσταμένο φαγητό, από την εποχή των Παπανδρέου και Αρσένη, με συνταγές παρμένες από τις ντιρεκτίβες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. Η νέα τομή της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, είναι πως για πρώτη φορά ομολογεί κυνικά –και σε αντίθεση με όλους τους προκατόχους της – πως το Λύκειο –και μάλιστα η τελευταία τάξη του– μετατρέπεται πλέον σε “προπαρασκευαστικό έτος” για το πανεπιστήμιο. Το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός των υποσχόμενων εξαγγελιών παραμένουν οι ίδιοι. Σχολείο ακόμα πιο αυταρχικό – αριστοκρατικό – σκληρό – ταξικό, για λίγους κι εκλεκτούς.

Η κυβερνητική κοροϊδία και ο εμπαιγμός δεν έχουν όρια! Ο Γαβρόγλου, όπως και ο Φίλης, όπως και ο Μπαλτάς, όπως ακόμα και ο Λοβέρδος, σφυρίζει πονηρά πως έρχονται διορισμοί! Εκβιασμός του χειρίστου είδους απέναντι στους δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που ζουν μια δεκαετία τώρα ως εσωτερικοί μετανάστες με μια βαλίτσα στο χέρι, από τον Έβρο ως τη Γαύδο, όμηροι του καθεστώτος της αδιοριστίας. Δεν δικαιούται να πανηγυρίζει η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας για τους χιλιάδες αναπληρωτές που προσέλαβε φέτος. Το δυσθεώρητο νούμερο σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια αποτελεί την πιο κυνική ομολογία των τραγικών αδιεξόδων και κενών που υπάρχουν σ’ όλη την κλίμακα της εκπαίδευσης.

Η πολιτική της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας συνιστά, έμμεση πλην όμως σαφή, άρση της μονιμότητας στη Δημόσια Εκπαίδευση.

Μπορεί ο Μητσοτάκης να αποτελεί την πιο κραυγαλέα έκφραση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και να απαιτεί την – εδώ και τώρα– επιβολή της αξιολόγησης, όμως η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα. Με επικοινωνιακά τεχνάσματα και με «αναβαπτίσεις» όρων προωθεί ταχύτατα την αξιολόγηση σε όλο το εύρος της εκπαίδευσης, περιλαμβάνοντας εκπαιδευτικούς και σχολεία. Μόνο που για να καθησυχάσει τους εκπαιδευτικούς, βαφτίζει την αξιολόγηση  “αποτίμηση”. Το κέλυφος μόνο αλλάζει. Το περιεχόμενο παραμένει το ίδιο αντιδραστικό.

Μόνο ένα ισχυρό ενιαίο πανεκπαιδευτικό μέτωπο μπορεί να αντικρούσει τις αντιεκπαιδευτικές “τομές” και να υπερασπίσει το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο για όλα τα παιδιά, το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους τους εκπαιδευτικούς, με όπλο τα σωματεία και τις μαζικές γενικές συνελεύσεις.

Δεν είναι ίδιες όλες οι κάλπες!

Τη φετινή χρονιά οι εκπαιδευτικοί (δάσκαλοι και καθηγητές) θα βρεθούν μπροστά στις κάλπες αρκετές φορές. Πρώτος σταθμός οι επερχόμενες εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια, για την ανάδειξη των αιρετών εκπροσώπων σε ΠΥΣΔΕ/ΠΥΣΠΕ, ΑΠΥΣΔΕ/ΑΠΥΣΠΕ, ΚΥΣΔΕ/ΚΥΣΠΕ. Έπονται οι εκλογές για την ανάδειξη των νέων ΔΣ των ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ και οι εκλογές ολοκληρώνονται με την ψήφιση αντιπροσώπων για τα συνδικαλιστικά συνέδρια των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών στα τέλη της σχολικής χρονιάς.

Ανάμεσα στα άλλα θα πρέπει να συμπεριληφθούν και οι σταθμοί των τριπλών εκλογικών διαδικασιών (βουλευτικές, αυτοδιοικητικές, ευρωεκλογές) που όμως εμπλέκουν το σύνολο της κοινωνίας.

Βεβαίως, δεν είναι όλες οι κάλπες ίδιες. Από τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας ως τις εκλογές για την ανάδειξη των οργάνων των εργαζομένων, η απόσταση είναι πολύ μεγάλη και το χάσμα δυσθεώρητο. Οι πρώτες αφορούν στην αστική διαχείριση της εξουσίας και ως εκ τούτου ο λαός δεν μπορεί και δεν πρέπει να προσδοκά “θετικές” αλλαγές. Η υπόθεση όμως που αφορά στη συγκρότηση ή καλύτερα στην ανασυγκρότηση με αγωνιστικούς και ταξικούς όρους, των σωματείων, των εργαλείων πάλης των εργαζομένων, αφορά πρωτίστως τους ίδιους. Κατά συνέπεια πρέπει να γίνονται σωστά οι διακρίσεις με ματιά ψύχραιμη, κριτήριο ταξικό και επαγρύπνηση απέναντι στα σχέδια που καταστρώνουν τα επιτελεία των ντόπιων αστών και των ιμπεριαλιστών πατρώνων τους.

Ας κάνουμε μια αναγκαία επισήμανση για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια. Έχουμε τονίσει και υπογραμμίσει πολλές φορές πως η υπόθεση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων (Υ/Σ) στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποτελεί την κακέκτυπη αναπαραγωγή ενός, λαθεμένου κατά τη γνώμη μας, αιτήματος ρεφορμιστικής κοπής, για τη «συμμετοχή των εργαζομένων στα κέντρα λήψης αποφάσεων». Μέσα στη –σχεδόν– 40χρονη λειτουργία τους,  η εμπειρία που συσσωρεύεται είναι πολύτιμη για το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών, σχετικά με το χαρακτήρα και το ρόλο που αυτά διαδραματίζουν. Τα Υ/Σ ήταν και παραμένουν όργανα επιβολής της κυρίαρχης πολιτικής στην εκπαίδευση. Στόχος τους ήταν και παραμένει η δημιουργία κλίματος συναίνεσης και νομιμοποίησης στη συνείδηση των εκπαιδευτικών της αντεργατικής πολιτικής που επιβάλλεται στην εκπαίδευση. Έτσι, για παράδειγμα, καθίσταται υπεύθυνος ο εκπαιδευτικός που είναι υπεράριθμος και δεν έχει σχολείο και ώρες για να διδάξει και όχι η κυρίαρχη πολιτική που στο όνομα της “εξοικονόμησης πόρων” αυξάνει το διδακτικό ωράριο και ταυτόχρονα κλείνει 1500 σχολεία, καρατομεί τμήματα και στοιβάζει τους μαθητές σε υπεράριθμα τμήματα. Την ίδια ώρα τα Υ/Σ λειτουργούν, επίσης, και  ως μηχανισμοί ρουσφετολογικών μικροεξυπηρετήσεων, που αναπαράγουν και διαιωνίζουν το πελατειακό καθεστώς. Και οι φιλοκυβερνητικοί αιρετοί (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ και ΠΑΣΚ-ΠΕΚ) έχουν να επιδείξουν πλούσια βιογραφικά στο επίπεδο αυτό.

Τι ζητούν όμως οι ταξικές δυνάμεις και η εκπαιδευτική αριστερά σε ένα τέτοιο στημένο και ναρκοθετημένο τοπίο; Ως Εκπαιδευτικός Όμιλος θεωρούμε πως θα τρέφαμε και θα καλλιεργούσαμε μεγάλες αυταπάτες αν διακηρύτταμε πως τα Υ/Σ μπορούν να αλλάξουν ρόλο και χαρακτήρα, να “εκδημοκρατιστούν”, να “μεταρρυθμιστούν” ή ακόμα καλύτερα να γίνουν όργανα στην υπηρεσία των εκπαιδευτικών αν αλλάξουν οι υπάρχοντες αριθμητικοί συσχετισμοί σ’ αυτά σε βάρος του αστικού κράτους και του διοικητικού μηχανισμού! Τέτοια ευθύνη αναλαμβάνουν οι κυβερνητικές – ρεφορμιστικές δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα [ΣΥΝΕΚ – ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ, εν πολλοίς και η ηγεσία του ΠΑΜΕ], με ηγεμονεύουσα όμως φωνή την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, που διακηρύττει ψευδώς πως θα πράγματα θα άλλαζαν “αν οι εκπαιδευτικοί είχαν το πάνω χέρι στα Υ/Σ”, ένα αίτημα που καλλιεργεί μύριες αυταπάτες και αποσιωπά την αποστολή των Υ/Σ. Μια τέτοια αντίληψη φαίνεται πως γοητεύει και αγωνιστικές δυνάμεις, που βλέπουν στην πρόταση αυτή την έμπρακτη εφαρμογή των περίφημων μεταβατικών προγραμμάτων του “εργατικού ελέγχου” και της “κοινωνικοποίησης των τραπεζών, του Δημοσίου κλπ”.

Ως Εκπαιδευτικός Όμιλος είμαστε καθαροί απέναντι σε κάθε είδους στρεβλώσεις και αυταπάτες στο θέμα αυτό. Η πολιτική μας βρίσκεται στον αντίποδα όσων καλλιεργούν και αναπαράγουν αιτήματα ρεφορμιστικής κοπής. Η καρδιά και ο νους μας χτυπά στα σωματεία και στις γενικές συνελεύσεις, ενώνεται και συναντιέται με τις αγωνίες και τους αγώνες των δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών. Από αυτή  την άποψη η συμμετοχή μας στις διαδικασίες αυτές μέσα από τα σχήματα των Παρεμβάσεων γίνεται διότι, είτε το θέλουμε είτε όχι, αποτελεί ένα βήμα μαζικής παρέμβασης που αφορά περίπου 140.000 εκπαιδευτικούς σε πανελλαδική κλίμακα. Έχοντας ανοιχτό μέτωπο αντιπαράθεσης με όλες τις δυνάμεις που καλλιεργούν τη συναίνεση, την υποταγή, τη συνδιαλλαγή και τη συνδιαχείριση, που με τη στάση και την πολιτική τους νομιμοποιούν την κυρίαρχη αντιδραστική πολιτική, παρεμβαίνουμε,  αποκαλύπτουμε, καταγγέλλουμε το πραγματικό περιεχόμενο του θεσμού,  απαιτούμε οι αιρετοί να αποτελούν τη φωνή και το άγρυπνο βλέμμα του σωματείου, να καταγγέλλουν κάθε φαινόμενο παραγοντισμού, αδιαφάνειας, ρουσφετιού και κάθε είδους αυθαιρεσίας της διοίκησης, να απολογούνται και  να λογοδοτούν στον κλάδο και στα συλλογικά του όργανα, να μην μετατρέπονται σε πιόνια νομιμοποίησης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής (αξιολόγηση, κλείσιμο σχολείων, βίαιες μετακινήσεις εκπαιδευτικών κλπ). Αυτά άλλωστε πράξαμε πάντοτε όσες φορές βρεθήκαμε σε αυτές τις θέσεις.

Για την αγωνιστική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος

Η κρίση που περνά το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα είναι πρωτοφανής ως προς το βάθος, την ένταση και τη διάρκειά της. Οι χειρότερες προβλέψεις για τις οδυνηρές συνέπειες της πολιτικής των αυταπατών που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώθηκαν με δραματικό τρόπο στο πολλαπλάσιο. Σήμερα που ο μαζικός παράγοντας βρίσκεται σε τόσο μεγάλη υποχώρηση, γίνεται έκδηλη όλη η γύμνια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, του κυβερνητισμού που ακούει στο τρίπτυχο ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ – ΠΕΚ(ΠΑΣΚ). Οι δυνάμεις αυτές αποτελούν τους καλύτερους υπηρέτες και τα φερέφωνα αναπαραγωγής της αντιδραστικής πολιτικής στην εκπαίδευση.

Την ίδια ώρα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, βαυκαλίζονται  αναγορεύοντας τους εαυτούς τους σε “ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα”, επιμένοντας στην ίδια αδιέξοδη και ταυτόχρονα επιζήμια πολιτική, που διασπά την ενότητα των εργαζομένων και πιο ειδικά των εκπαιδευτικών. Πίσω από τις μεγαλόστομες αντικαπιταλιστικές ντουφεκιές και τα θολά ρεφορμιστικά σχήματα της «λαϊκής εξουσίας και οικονομίας» κρύβει την πλήρη εγκατάλειψη και απαξίωση της μαζικής και εξωκοινοβουλευτικής πάλης, αφού για την ηγεσία του κάθε αίτημα, κάθε διεκδίκηση θεωρεί ως προαπαιτούμενο το “δυνάμωμα του ΠΑΜΕ”.

Φαίνεται πως η έρημος που πρέπει να διανυθεί είναι μεγαλύτερη και γι΄ αυτό όλες οι πραγματικά ταξικές δυνάμεις πρέπει να οπλιστούν με επιμονή, υπομονή και αγωνιστική αισιοδοξία πως τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς. Με το βλέμμα, την αγωνία και την προσπάθειά μας στραμμένη προς τη μαζικοποίηση των εκπαιδευτικών σωματείων, με στόχο και προσανατολισμό την αγωνιστική και ταξική τους ανασυγκρότηση,  καλούμε όλους τους ταξικούς αγωνιστές και τις δυνάμεις της Εκπαιδευτικής Αριστεράς να συμβάλλουν με τη δράση τους ώστε να μπει ένα τέλος στην παρατεταμένη υποχώρηση και αποστράτευση. Παλεύουμε για τον ταξικό αναπροσανατολισμό του και την πύκνωση των αγωνιστικών γραμμών του. Στην κατεύθυνση αυτή αγωνιζόμαστε για την αλλαγή των συσχετισμών προς όφελος της πραγματικά αριστερής πτέρυγας του σ/κ.  Αντικρούοντας τη γραμμή του ρεφορμισμού και του κυβερνητισμού,  που καλλιεργούν το συμφιλιωτισμό και το συμβιβασμό μέσα στο σ/κ, επιδιώκουμε να στρέψουμε και να μετατοπίσουμε τη συνείδηση και την πράξη των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση ενισχύοντας την αγωνιστική γραμμή.

Ταυτόχρονα εργαζόμαστε για να προσανατολίσουμε την πάλη του σ/κ ενάντια στην ΕΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ, για να σπάσουν τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, για την ανατροπή του ντόπιου αντιδραστικού καθεστώτος που χαλκεύει για το λαό απανωτά μνημόνια εξαθλίωσης.

Παλεύουμε για τη συμμετοχή όλο και περισσότερων εργαζομένων στις Γενικές Συνελεύσεις, στις επιτροπές αγώνα, στις εκλογές του σωματείου και τις δράσεις του, στις απεργίες, τις κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις.

Καμία αυταπάτη – κανένας εφησυχασμός! Οργάνωση – Ταξική Ανασυγκρότηση – Αγώνας για Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο

Αγωνιζόμαστε – διεκδικούμε!

– Ενιαίο Δημόσιο Δωρεάν και Δωδεκάχρονο σχολείο και δίχρονη προσχολική αγωγή

– Όλα τα παιδιά και όλοι οι εκπαιδευτικοί στο σχολείο

– Όχι στο σχολείο των ταξικών φραγμών

– Αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις. Κανένας εκπαιδευτικός με λιγότερα από 1000€

– Μαζικοί διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών – Κάτω ο νέος εργασιακός μεσαίωνας.

– Κλαδικές συλλογικές συμβάσεις των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών

– Παιδαγωγική ελευθερία – Εργασιακή δημοκρατία στα σχολεία

– Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση – απόλυση.

– Αγωνιστική – ταξική ανασυγκρότηση του σ/κ

– Σωματεία ισχυρά, μαζικά αγωνιστικά – οι αγώνες στα χέρια των εκπαιδευτικών

– Ένα συνδικάτο εκπαίδευσης

– Κάτω η βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – ολιγαρχίας

– Κάτω τα δεσμά του ιμπεριαλισμού

– Έξω η Ελλάδα από ΕΕ – ΔΝΤ – ΝΑΤΟ

 

Εκπαιδευτικός Όμιλος – Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης