Την ίδια ώρα, εγκαταλελειμμένοι στην τύχη τους είναι οι εποχικοί εργάτες της χώρας, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μεγαλουπόλεις, χωρίς κανένα έσοδο και κρατική στήριξη, αλλά και χωρίς να μπορούν εύκολα να επιστρέψουν στα χωριά τους λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας.
Μέσα στην πανδημία, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως “η κρίση είναι ευκαιρία” για τα αφεντικά να ξεφορτωθούν ό,τι υπολείμματα κατακτήσεων υπήρχαν από τους εργαζόμενους, αυτή τη φορά με πρόσχημα τον κορονοϊό. Η αποσάθρωση των εργατικών δικαιωμάτων αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο, σπάνιες είναι όμως οι περιπτώσεις που αυτή παίρνει τόσο γρήγορη, ξεκάθαρη και θεσμική μορφή όσο στην Ινδία.
Στη χώρα που μαστίζεται από την εκρηκτική άνοδο κρουσμάτων και θανάτων, τοπικές κυβερνήσεις κρατιδίων που πρόσκεινται στο ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα του Ναρέντρα Μόντι, προχωρούν στην αναστολή του εργατικού δικαίου στην επικράτειά τους για τρία χρόνια. Σε κάποια από τα οχτώ κρατίδια που έχει ληφθεί η σχετική απόφαση τα μέτρα είναι ακόμα πιο ακραία, αφού στο Ουτάρ Πραντές δεν θα υπάρχει καμία νομοθεσία για ωράρια εργασίας, βάρδιες, συμβάσεις, υπερωρίες και απολύσει. Επιπλέον αναστέλλονται τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και το δικαίωμα διαμαρτυρίας.
“Αυτή τη στιγμή υπάρχει συναγωνισμός προς τα κάτω – τα διάφορα κρατίδια διαγκωνίζονται πώς θα γίνουν περισσότερο αρεστά στην κεντρική κυβέρνηση του BJP”, σημειώνει ο καθηγητής Εργατικών Σπουδών στο Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας στη Βομβάη, Ραχούλ Σαπκάλ.
Την ίδια ώρα, εγκαταλελειμμένοι στην τύχη τους είναι οι εποχικοί εργάτες της χώρας, που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μεγαλουπόλεις, χωρίς κανένα έσοδο και κρατική στήριξη, αλλά και χωρίς να μπορούν εύκολα να επιστρέψουν στα χωριά τους λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας. “Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν, όταν ήρθα στη Βομβάη, έπρεπε να δουλέψω στο χωριό μου”, λέει ένας από τους εγκλωβισμένους εργάτες στη μεγαλούπολη της κεντρικής Ινδίας, προσθέτοντας: “Στα μάτια του Μόντι δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά έντομα κι έτσι θα πεθάνουμε”.
Στην αρχή το λοκντάουν, οι εποχικοί εργάτες, που συχνά προέρχονται από μακρινά χωριά, βρέθηκαν χωρίς διαμονή και διατροφή παγιδευμένοι στα αστικά κέντρα. Πολλοί προσπάθησαν να γυρίσουν σπίτι τους με τα πόδια. Η μόνη βοήθεια που είχαν ήταν από κάποιες τοπικές κυβερνήσεις κι από οργανώσεις εθελοντών. Ήδη υπάρχουν αναφορές για νεκρούς από εξάντληση και πείνα, ενώ την Παρασκευή μια ομάδα εργατών που επέστρεφε κοιμήθηκε πάνω στις ράγες του τρένου, με αποτέλεσμα εμπορική αμαξοστοιχία να λιώσει κυριολεκτικά 16 από αυτούς. Από τα 240 δις ευρώ βοήθειας που εξήγγειλε την Τρίτη η ινδική κυβέρνηση, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο αν και σε ποιο βαθμό υπάρχει πρόβλεψη για τους εποχικούς εργάτες.
Την ίδια στιγμή σε μια σειρά περιοχές οι τοπικές κυβερνήσεις, υπό την πίεση βιομηχάνων και γαιοκτημόνων, προσπαθούν να συγκρατήσουν το ρεύμα φυγής των εργατών, καθώς βασικές παραγωγικές δραστηριότητες που συνεχίζουν τη λειτουργία τους εν μέσω κορονοϊού εξαρτώνται από την παρουσία τους. Για παράδειγμα, στο κρατίδιο Καρνατάκα οι αρχές απαγόρευσαν την αναχώρηση αμαξοστοιχίων με προορισμούς τα χωριά εργατών που ήθελαν να γυρίσουν. Μόνο μετά από έντονες διαμαρτυρίες τελικά τα δρομολόγια αποκαταστάθηκαν.
Mε πληροφορίες από jungewelt.de
Πηγή: katiousa.gr
e-prologos.gr
