ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Στα παλιά τα χρόνια, τον καιρό που τα γράμματα ήταν δύσκολα μιας και η φτώχεια ήταν μεγάλη, υπήρχε στην Ικαρία ένας καλός παπάς, μα με λιγοστά γράμματα. Ποια τηλέφωνα, ποιο ιντερνέτ, ποιοι δρόμοι, ποια επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Σαν καλός ποιμένας του ποιμνίου του στο απομακρυσμένο και αποκομμένο χωριό του, υπολόγιζε ανελλιπώς, πότε θα πέσει το Πάσχα και πληροφορούσε τους συγχωριανούς του, για να προετοιμάσουν τα δέοντα.

Κατά τους ιερατικούς κανόνες, το Πάσχα γιορτάζεται από τους ορθόδοξους χριστιανούς, την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου.

Εύκολο να το λες, άντε να το υπολογίσεις όμως. Με μόνο οδηγό τα μάτια σου. Κι αν δεν έκρινες καλά πότε ήταν η ισημερία; Άντε να βρεις ακριβώς τη μέση μιας μέρας, που να έχει ίσο χρόνο για τη μέρα και τη νύχτα, την άνοιξη. Κι αν δεν έκρινες καλά πότε ακριβώς ήταν πανσέληνος ή έλειπε μια τόση δα ακρούλα από το φεγγάρι, ή έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του και ήταν συννεφιά; Δύσκολα πράγματα. Ειδικά, όταν δεν είσαι παρά ένας απλός παπάς και όχι Άραβας αστρονόμος με τα τηλεσκόπιά σου. Ο καλός μας παπάς όμως είχε εφεύρει έναν δικό του τρόπο για να υπολογίζει πότε πέφτει το Πάσχα, χωρίς να χρειάζεται τη μελέτη του έναστρου και ενίοτε συννεφιασμένου ουρανού. Τη γνώση του δεν την μετέδωσε, ποτέ, σε κανένα. Όμως η επιστημονικότητά του κατέληξε να έχει πρακτική εφαρμογή, που περιλάμβανε το μάζεμα κάποιων κουκιών σε μια φλάσκα. Μη ρωτάτε πολλά. Αυτό έκανε και κάθε χρόνο η έλευση του Πάσχα ήταν ακριβεστάτη. Ούτε αριθμό κουκιών ξέρουμε, ούτε τον τρόπο που τα τοποθετούσε στο τραπέζι. Δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα. Αρκούμαστε στο να αποδεχτούμε πως είχε το δικό του αλγόριθμο. Πολύ καλή λέξη ο αλγόριθμος. Ακούγεται επιστημονικότατη και είναι και της μόδας.

Φευ!! όμως. Μια χρονιά δύστοκη για τους καρπούς, η παπαδιά, ανύποπτη για το μεγαλείο του αλγορίθμου τού ανδρός της, πήρε αριθμόν τινά, από τα κουκιά της φλάσκας… και τα μαγείρεψε η κακορίζικη. Σκέτη καταστροφή! Όχι για το μαγείρεμα, αλλά για την έλευση του Πάσχα. Όταν ο καλός μας παπάς το συνειδητοποίησε, απαντώντας στους συγχωριανούς του, που γεμάτοι εμπιστοσύνη τον ρωτούσαν «πότε θα έχουμε Πάσχα»; τους είπε:

«Κατά που λένε τα κουκιά
κι ομολογεί κι η φλάσκα
ούτε και φέτος θάχουμε
ούτε του χρόνου Πάσχα».

***

Πάσχα φέτος δε θάχουμε και ξέρουμε πως την παπαδιά που μας το έκλεψε, συνειδητά, τη λένε «ελεύθερη αγορά» και «ιδιωτικοποίηση» και δε ζει στην Ικαρία. Ζει στην Αθήνα, στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στις τράπεζες, στα χρηματιστήρια και στα μνημόνια, στους πολέμους και τις έξυπνες βόμβες.

Όμως την ευχή «Καλή Ανάσταση» θα την πούμε δυνατά. Και θα την πούμε όπως την έλεγαν οι αρματολοί και οι κλέφτες στα λημέρια τους, το 1821, ευχόμενοι για τη λευτεριά της πατρίδας. Όπως τη λέγαν και την τραγουδούσαν λεβέντικα οι αντάρτισσες και οι αντάρτες του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, στα λεύτερα βουνά.

Θα την ευχηθούμε στους νεολαίους που δεν θα δουλέψουν γκαρσόνια, καμαριέρες ή καθαρίστριες στον τουρισμό, τη …βαριά βιομηχανία τους, στους απολυμένους των κλειστών επιχειρήσεων, στους απολυμένους των πονηρών επιχειρήσεων που θα βρουν την ευκαιρία να αυξήσουν τις ώρες εργασίας και να μειώσουν τους μισθούς, στους άνεργους, στους άστεγους, στους πρόσφυγες από τις ερειπωμένες πατρίδες.

Καλή Ανάσταση.

Στο χέρι μας είναι.

Τάνια Ζωγράφου

Πηγή: Λαϊκός Δρόμος