Ο Αναστάσης Μανιουδάκης, καταγγέλλει ότι ο πατέρας του πέθανε μετά από ξυλοδαρμό και βασανιστήρια που υπέστη από «λεβέντες αστυνομικούς  των ΤΑΕ Σούδας» στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσσών.

Παραθέτουμε την καταγγελία του.

«ΔΙΟΤΙ ΔΕ ΣΥΝΕΜΟΡΦΩΘΗΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ…

Την Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσσων οι ‘’λεβέντες των ΤΑΕ Σούδας’’ σταμάτησαν το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πατέρας μου Κώστας Μανιουδάκης 58 ετών. Αφού τον σταμάτησαν και έκαναν λόγο για μικροποσότητα  χασίς, τον κατέβασαν  μέσα σε ένα χωράφι τον χτύπησαν βαριά και του πέρασαν χειροπέδες φωνάζοντας του “που το βρήκες;” “Ποιος στο έδωσε;”. 

Μετά την σύλληψη δεμένος πισθάγκωνα, τραβώντας τον  κατευθύνθηκαν προς τα σταθμευμένα περιπολικά σε απόσταση περίπου 150 μέτρων.

Μη αντέχοντας τα βασανιστήρια που υπέστη  κατέρρευσε. 

Οι ‘’λεβέντες των ΤΑΕ’’ πανικόβλητοι με την εξέλιξη αυτή, προσπάθησαν με τηλεφωνική συνεννόηση με το ΕΚΑΒ να του κάνουν μαλάξεις με λανθασμένο τρόπο. 

Έπειτα ένα ΙΧ σταμάτησε να τον βοηθήσει και ο άντρας που κατέβηκε από αυτό φώναζε “βγάλτε τουλάχιστον τις χειροπέδες από τον άνθρωπο!!” 

Μετά μία γυναίκα του έδωσε πρώτες βοήθειες (κάρπα και φιλί της ζωής) μέχρι να καταφθάσει το ασθενοφόρο. 

Με βάση αυτά δημοσιεύτηκαν οι εξής ανακρίβειες:

1) Tυπικός έλεγχος τροχαίας (ενώ ήταν τα ΤΑΕ Σούδας)

2) Υπεράνθρωπες προσπάθειες των αστυνομικών να τον επαναφέρουν (ούτε λόγος για ξυλοδαρμό και σύλληψη )

3) Eλεγχος στον ΒΟΑΚ ενώ ήταν στον επαρχιακό δρόμο Φρε-Βρυσσών

4) Παθολογικά αίτια απουσία κακώσεων  (ούτε λόγος από το πώς προήλθε).

Η δημοσίευση του άρθρου διέρρευσε πριν ενημερωθώ εγώ ο γιος του. Τι καταλαβαίνουμε από όλα αυτά ; Ότι ακολούθησαν για άλλη μια φορά την πάγια τακτική τους για να δημιουργήσουν ένα κλίμα “φυσικής ροής” των πραγμάτων. Να δημιουργήσουν ακόμα μία ιστορία ενός ατυχούς περιστατικού, όπως θα συνέβαινε με τον θάνατο του Αντώνη Καργιώτη, αν δεν υπήρχε το βίντεο από την δολοφονία του. 

Στην περίπτωση του πατέρα μου παρουσίασαν τα γεγονότα χωρίς να υπάρχει ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα για να κρύψουν τις ευθύνες τους.

 Αλλά υπάρχει ενοχή ξεκάθαρη και κραυγαλέα. Για αυτούς τους λόγους η οικογένεια έχει βάσιμες υποψίες και έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη. 

Στο κέντρο υγείας Βάμου ο γιατρός, η γυναίκα του πατέρα μου, η μάνα μου, ο αδερφός του πατέρα μου και τόσοι άλλοι  έβλεπαν τα αίματα από τις πληγές να λούζουν το σώμα του πατέρα μου. 

Τα τραύματα ήταν εμφανή ακόμα και σε όποιον παρευρέθηκε στην κηδεία.

Έτσι το απόγευμα της Παρασκευής 1 Σεπτέμβρη επανέρχεται η φράση “από τύχη ζούμε”, μόνο που ο πατέρας μου δεν είχε αυτή την τύχη, όπως δεν την είχαν και οι 57 νεκροί στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, οι πολίτες της Θεσσαλίας και της Μαγνησίας μετά από τις πλημμύρες, οι μετανάστες που πνίγηκαν και κάηκαν στο Αιγαίο και στον Έβρο, ο Αντώνης που έτσι απλά τον πέταξαν στην θάλασσα, ο Ζακ, ο Αλέξανδρος, ο Βασίλης και η λίστα δεν έχει τελειωμό. 

Όλα αυτά τα παραδείγματα μας αναγκάζουν να έχουμε χρέος απέναντι σε αυτή την κοινωνία και το δυστοπικό περιβάλλον που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Μας αναγκάζουν να πολεμήσουμε το ΑΔΙΚΟ και το σύστημα που το τρέφει. Αυτό είναι κάτι που ένας άνθρωπος μου το μετέφερε από μικρό παιδί και δεν είναι άλλος από τον πατέρα μου τον Κωστή Μανιουδάκη που πολεμούσε το άδικο, που δεν έκλεινε τα μάτια του, που είχε ανθρωπιά μέσα του και βοηθούσε όλο το κόσμο, που ήταν Ενεργός Πολίτης. Γιατί μου έδωσε τα πρώτα μου ερεθίσματα και επιρροές και μου έμαθε τον σεβασμό και την αλληλεγγύη. Μπορώ να γράφω ατελείωτα για τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου.

Αλλά τώρα έχουμε αγώνα. Αγώνα σκληρό και άνισο. Αγώνα ενάντια στο κακό και στο άδικο. Τους μπάτσους και το σύστημα. Γιατί ο πατέρας μου άφησε παρακαταθήκη όλους εμάς που θα αντισταθούμε και θα παλέψουμε με το τέρας και τα τσιράκια του. Η νομική διαδικασία έχει ξεκινήσει. Η μήνυση έχει κατατεθεί. Δεν θα δημοσιεύσω ακόμα φωτογραφίες από τις λίμνες αίματος, τα σμπαραλιασμένα γυαλιά του που φορούσε συνέχεια και τα τραύματα στο κεφάλι .

Ευχαριστώ από καρδιάς όλες και όλους που μου δείχνουν καθημερινά την αγάπη τους για τον πατέρα μου και είμαι σίγουρος ότι όλοι μαζί θα παλέψουμε. Γιατί η αστυνομία δεν κοιτάει χρώματα και ηλικίες, είμαστε όλοι αναλώσιμοι .

ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ “ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΠΑΝΤΑ…”»