Αν η πραγματικότητα είναι ό,τι πέφτει στην αισθητηριακή αντίληψή μας, τότε οι αναρχικοί έχουν απόλυτο δίκιο. Γιατί ακριβώς φωνάζουν και εξεγείρονται για τους μπάτσους που βλέπουν, τις τράπεζες που κλέβουν τον κόσμο, τον Αχελώο που βρωμάει, τον μικροαστό πατέρα τους και τη νοικοκυρά που δε σηκώνει κεφάλι. Όμως η πραγματικότητα ξεπερνάει την όραση και τις υπόλοιπες αισθήσεις μας. Η πραγματικότητα συλλαμβάνεται κυρίως με το μυαλό, γι’ αυτό άλλωστε διαφέρει ο άνθρωπος από τα ζώα. Ο άνθρωπος χρησιμοποιώντας το μυαλό του κάνει συσχετίσεις, βρίσκει αναλογίες και ομοιότητες, κάνει αφαιρέσεις και αναγωγές, θέτει στόχους, αναστοχάζεται και αναρωτιέται.

Αλήθεια οι αναρχικοί – αντιεξουσιαστές γιατί δεν έχουν αναφορές στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ; Ακριβώς γιατί δεν την βλέπουν μπροστά τους. Γιατί απουσιάζει η Παλαιστίνη από το λεξιλόγιό τους, όταν βρίθουν οι μπάτσοι, τα γουρούνια και οι δολοφόνοι; Γιατί η Παλαιστίνη είναι μίλια μακρυά, ενώ ο χωροφύλακας στο διπλανό αστυνομικό τμήμα.

Και αν πρέπει να αποδοθεί «λευτεριά σ’ όσους είναι στα κελιά» αυτό αφορά σε βιαστές ή φασίστες; Ας σοβαρευτούμε!

Μπορεί η λάμψη μιας μολότοφ να συνεπαίρνει τον εφηβικό συγκρουσιακό ψυχισμό αλλά δεν θα ιδρώσει κράτος και κυβέρνηση από μερικά εύφλεκτα μπουκάλια μπύρας ούτε θ’ αλλάξει η κοινωνία από το σκαρφάλωμα μιας είδησης στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στο τηλεοπτικό γυαλί.

Άλλωστε ο κρατικο-κυβερνητικός μηχανισμός έχει πολλές εναλλακτικές λύσεις απέναντι στους σπινθήρες μιας εφήμερης πράξης.

Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να το αποφασίσει η πλειονότητα της κοινωνίας και όχι μια ομάδα, όσο θορυβώδικη κι αν είναι.

Για να αλλάξουν τα πράγματα χρειάζεται να υπερασπίζεται αυτό που γίνεται από τους πολλούς για τους πολλούς και όχι να αποφασίζει το σκοτάδι.

Για να αλλάξει ο κόσμος χρειάζεται απόφαση και σχέδιο και όχι μία ελευθεροσυνέλευση σ’ έναν ελευθεροχώρο.

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.

Άλλωστε αν η πάλη των τάξεων υπόκειται σε μία εύστοχη ζαριά, θα προσλαμβάναμε … «μπαρμπουτιέρηδες».

Θανάσης Τσιριγώτης