Κατατέθηκε σήμερα για ψήφιση από τη Βουλή το τελικό προσχέδιο με την πομπώδη ονομασία του «πρώτου μεταμνημονιακού Προϋπολογισμού». Πρόκειται προφανώς για φτηνά επικοινωνιακά εφευρήματα, μιας και ο νέος Προϋπολογισμός αθροίζει συλλήβδην τον βαθύτατα αντιλαϊκό και αντιδραστικό χαρακτήρα και των τριών Μνημονίων και παράλληλα σηματοδοτεί και την επίσημη έναρξη των προεκλογικών «κοινωνικών παροχών», όπως εννοεί τα ψίχουλα που ρίχνει στο λαό ο γαλαντόμος πρωθυπουργός.  Διατυμπανίζει η κυβέρνηση πως «έσωσε τις συντάξεις», όταν στη γωνία περιμένει ο νόμος του «κομμουνιστή» Κατρούγκαλου, έτοιμος να διαψεύσει κάθε λαϊκή ελπίδα σωμού, περιορίζοντας στο ελάχιστο την κρατική συμμετοχή στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

Ο νέος Προϋπολογισμός-τερατούργημα των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων και της ντόπιας ολιγαρχίας, όχι μόνο ενσωματώνει νέα «δημοσιονομικά» μέτρα, αλλά περιλαμβάνει και μία σειρά «διαρθρωτικών» παρεμβάσεων όπως: τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού με βάση τις συνθήκες ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, τους μαζικούς πλειστηριασμούς εργατολαϊκών κατοικιών, το δραστικό περιορισμό των κονδυλίων του συστήματος κοινωνικής παροχών (Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια), την απογείωση των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας, την «αναδιάρθρωση» της δημόσιας Διοίκησης, κ.α.

Αλλά και πέρα από αυτά, με βάση το «Μακροπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Προσαρμογής 2019-2021», τα ματωμένα «πρωτογενή πλεονάσματα» από φόρους και χαράτσια, από περικοπές και μειώσεις, θα εξακοντιστούν στα 7,5 δις € το 2019, στα 8,18 δις € το 2020, στα 9,26 δις € το 2021 και τα 11 δις € το 2022! Κι όλα αυτά από τις τσέπες του λαού, αφού η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου δεν αποτελεί «επένδυση», αλλά ξεπούλημα.

Υπάρχει και ένα ακόμα στοιχείο που πριονίζει τις όποιες «αυξήσεις» στον κατώτατο μισθό. Ότι ο επίσημος πληθωρισμός για το 2019 θα κυμανθεί στο 1,2%. Αν αυτός συνδυαστεί με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου από 1^ης Γενάρη 2020, τότε όχι αύξηση δεν προκύπτει αλλά αντίθετα θα προκύψουν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων.

Κι ερχόμαστε στα περιβόητα «αντίμετρα» των 900 εκατ. €, για τα οποία επαίρεται η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πρόκειται, επί της ουσίας, για «κοινωνικές» παροχές προς το ντόπιο κεφάλαιο, όπως λ.χ. η κρατική επιδότηση του συνόλου των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για νέους έως 25 ετών, η μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη κατά τέσσερις μονάδες σε βάθος τετραετίας και η μείωση φορολογίας και επί των διανεμόμενων κερδών στο 10% από 15% από το 2020. Όσο για το «επίδομα στέγασης» ύψους 400 εκατ. €, αυτό αποτελεί έμμεση επιδότηση των τραπεζιτών που θα επιδοτεί απ’ ευθείας προς τους τραπεζίτες, την αποπληρωμή των «κόκκινων»  δανείων που ήδη έφθασαν τα 90 δις €. Από τα εργατολαϊκά νοικοκυριά «δίνονται» κάποιες μειώσεις στον ανύπαρκτο (μέχρι το 2012) ΕΝΦΙΑ, αλλά κόβονται οριστικά η επιδότηση για αγορά συνταγογραφούμενων φαρμάκων, η «επέκταση» του προγράμματος σχολικών γευμάτων και η δημιουργία νέων μονάδων προσχολικής εκπαίδευσης -νηπιαγωγείων.

***

Την ίδια στιγμή, οι Εκθέσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΟΟΣΑ, ΔΝΤ και Κομισιόν), είναι πολύ πιο φειδωλές από τις κυβερνητικές αμετροέπειες. Τα ξένα κέντρα απεχθάνονται κάθε είδους λαϊκές «παροχές», «κοινωνικά μερίσματα», «πεσκέσια» και περικοπές σε δημόσιες επενδύσεις, θεωρώντας ότι βάζουν σε κίνδυνο τις «μεταρρυθμίσεις», όπως λ.χ. το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, η εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς τους ιδιώτες-επιχειρηματίες, κ.α.

Όμως, παρά την κυβερνητική αισιοδοξία που δημιουργεί η αναμενόμενη εκταμίευση των περίπου 600 εκατ. € από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης (ANFAs και SNPs), το «μαξιλάρι» των 12 δις €, η παρατεταμένη σιωπή του εργατολαϊκού κινήματος και η αναμονή των τελικών αποφάσεων στο Eurogroup της 3^ης Δεκέμβρη, που δεν «κρύβει εκπλήξεις» κατά τον Π.Μοσκοβισί, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας βαδίζει από το κακό στο χειρότερο.

Το τραπεζικό σύστημα, η καρδιά του καπιταλισμού, έχει χάσει από το Μάη μέχρι σήμερα σχεδον 6 δις € ενώ μόνο την τελευταία εβδομάδα η πτώση για τις τέσσερις μετοχές των συστημικών τραπεζών έχει ξεπεράσει το 20%. Μέσα στο επόμενο οκταήμερο (22-30/11) θα κριθεί η πορεία των «ελληνικών» τραπεζών. Από τις 22/11 θα αρχίσουν να δημοσιεύουν τα αποτελέσματα χρήσης τους, ενώ τρεις απ’ αυτές (Εθνική, Πειραιώς και Eurobank) έχουν διαγραφεί από το διεθνή δείκτη MSCI, προκαλώντας τη ρευστοποίηση των μετοχών τους από τους κερδοσκόπους. Παράλληλα, η ΤτΕ, θα δημοσιοποιήσει το σχέδιο για την μείωση των «κόκκινων» δανείων, όπου στο επίκεντρο βρίσκεται λύση κρατικής στήριξης μέσω του «αναβαλλόμενου φόρου» στις τράπεζες. Όπερ και σημαίνει την απαλλαγή των τραπεζών από κάθε φόρο, προκειμένου έτσι σε βάθος χρόνου να αναπληρώσουν την εμφανιζόμενη χασούρα τους από το «κούρεμα» (PSI) του κρατικού χρέους το 2012.

Αυτή την οικονομική κατρακύλα, θα κληθούν τα εργατολαϊκά στρώματα, η φτωχομεσαία αγροτιά, οι μικροεπαγγελματίες, οι διανοούμενοι, οι νεολαίοι, να την ξεπληρώσουν και πάλι με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Και παρά την καλλιέργεια νέων μύθων για τη δήθεν ανάπτυξη της χώρας, παρά τις προσδοκίες για «καλύτερες μέρες», παρά την πρόσκαιρη υποστήριξη που παρέχεται στην «πρώτη φορά  κυβέρνηση Αριστεράς », πολύ γρήγορα ο λαός θα καταλάβει τις κάλπικες υποσχέσεις και τις απάτες της νέας συγκυβέρνησης, πολύ γρήγορα θα αντιληφθεί πως τα ψίχουλα δεν πρόκειται να λύσουν ούτε το πρόβλημα της ανεργίας, ούτε το πρόβλημα της φτώχειας, παρά μόνο ο οργανωμένος, μαζικός εξωκοινοβουλευτικός αγώνας, σε πλήρη αντιδιαστολή με τους χειροκροτητές του ρεφορμισμού. Και η «αξιοπρέπεια του λαού» την οποία έχει βάλει τάχα σαν προμετωπίδα του ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει υλική βάση, την οποία η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα έχει προ πολλού ξεχάσει. Και η υλική αυτή βάση της, δεν είναι άλλη από τον αγώνα ενάντια στην εξάρτηση και την υποτέλεια.