Σε μια από πολλές πλευρές αποκαλυπτική συνέντευξη στον Τάκη Χατζή (13/5), ο ΓΓ του ΚΚΕ ξεκαθάρισε τη θέση «μένουμε Ευρώπη», που πίσω από προσεχτικά επιλεγμένες λέξεις και συνθήματα και πνιγμένη σε μια ακατάσχετη λογοκοπία, προσπαθεί, ανεπιτυχώς, χρόνια τώρα να κρύψει το ΚΚΕ. Αν και η συνέντευξη υπήρξε αποκαλυπτική για τις θέσεις του ΚΚΕ σε σειρά ζητημάτων -από τα εσωτερικά μέχρι την… Παλαιστίνη- θα σταθούμε μόνο στο σχολιασμό της θέσης του ΚΚΕ για την ΕΕ και βεβαίως στην εκλογολαγνεία που διαπερνά τη γραμμή του και στο θέμα της «αλλαγής» της ΕΕ και της μετατροπής της σε Ευρώπη των λαών, μέσω της εκλογικής ενίσχυσης του ΚΚΕ! Άλλωστε, σε 31 μόλις λεπτά συνέντευξης, είναι δύσκολο να μετρήσει κανείς τις φορές που ο Δ. Κουτσούμπας επαναλαμβάνει την ανάγκη τής εκλογικής ανόδου του ΚΚΕ, για να λυθούν όλα τα προβλήματα, ακόμη και αυτό… του σοσιαλισμού. Ακολουθεί σχετικό απόσπασμα.

Τ. Χατζής: Θα θέλατε να φύγουμε από την Ευρώπη;
Δ. Κουτσούμπας: «Εμείς αυτό που θέλουμε δεν είναι αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση. Εμείς θέλουμε την Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη των εργαζομένων, την Ευρώπη των εργατών. Αυτό πώς θα γίνει; Με το να αλλάξει ο συσχετισμός. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα να βγει πολύ ψηλά το ΚΚΕ και να υπάρχει μια διακυβέρνηση με βάση το σχέδιο και το πρόγραμμα του ΚΚΕ, για το πώς πρέπει να γίνονται οι ισότιμες εμπορικές, πολιτικές, οικονομικές ή άλλες σχέσεις με τα κράτη μέλη της ΕΕ και με όλο τον κόσμο, πρέπει να αλλάξει η κατάσταση στη Γαλλία…. Αλλά λέω τώρα ότι αυτό το ζήτημα, το πώς θα είναι αυτή η κοινωνία που θέλουμε το συζητάνε και οι Γάλλοι εργαζόμενοι, το συζητάνε και στη Γερμανία οι γερμανοί εργαζόμενοι…».
Τ.Χ.: Θέλετε Ευρωπαϊκή Ένωση όμως;
Δ.Κ.: «Η ένωση της Ευρώπης που θέλουμε εμείς, είναι να είναι η Ευρώπη των λαών που δεν θα συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους…».
Τ.Χ : Άρα τη θέλετε την Ευρώπη.
Δ.Κ.: «Θα είναι μια Ευρώπη στην οποία ο εργάτης θα αποφασίζει στο εργοστάσιό του και θα είναι κυρίαρχος της παραγωγής, θα υπάρχει ένα κεντρικό σχέδιο οργανωμένο που θα επιλύει κοινωνικά προβλήματα, αυτή την Ευρώπη θέλουμε εμείς και αυτή υπάρχει στο πρόγραμμα του ΚΚΕ και αυτό το προτείνουμε καθαρά…».

Σε επίπεδο θέσης το ΚΚΕ εγκαταλείπει ακόμη και αυτό το θολό «Αποδέσμευση από την ΕΕ», το οποίο ανεπιτυχώς επί χρόνια προσπαθούσε να παρουσιάσει ως συνώνυμο του «Έξω από την ΕΕ» σε όσους του έκαναν κριτική. Όμως η αλήθεια σε αυτές ακριβώς τις λέξεις κρύβεται και τελικά σε αυτές τις εκλογές το ΚΚΕ, απεμπολεί κάθε αναφορά που μπορεί να παραπέμπει σε έξοδο από την ΕΕ, μέσω της γνωστής αυταπάτης της μετατροπής της ΕΕ σε «Ευρώπη των λαών». Πρόκειται για ένα σύνθημα φυγής, που δεκαετίες τώρα αποτελεί την ευρωπαϊκή γραμμή της σοσιαλδημοκρατίας.

Όποιος θέλει πραγματικά να ακούσει τι λέει ο ΓΓ του ΚΚΕ στην συνέντευξη, οφείλει να καταλάβει την πραγματική γραμμή του κόμματός του, απέναντι στην κεντρική επιλογή της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και του πολιτικού συστήματος της εξάρτησης και της υποτέλειας. Και η γραμμή είναι ότι «μένουμε» σε αυτήν και με πολύ υψηλά ποσοστά στο ΚΚΕ την «αντιπαλεύουμε» και, όταν «αλλάξει η κατάσταση και στη Γαλλία» και αλλού, την κάνουμε «Ευρώπη των λαών». Παρά την επιμονή του δημοσιογράφου σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Γ.Γ. δεν «σπάει» ούτε μια φορά και σε κάθε πρόκληση επιμένει με χαρακτηριστική επιμονή να περιγράφει την ΕΕ των λαών. Μέχρι που υποχρεώνεται ο ίδιος ο Τ. Χατζής να κάνει την παραδοχή «Άρα την θέλετε την Ευρώπη». Για να συνεχίσει ο ΓΓ στο έδαφος αυτής της παραδοχής να εξηγεί πως τελικά αυτή η ΕΕ θα γίνει Ευρώπη των εργατών και του σοσιαλισμού.

Έχει προηγηθεί η ερώτηση που κάνει για την «Ευρώπη των λαών» ο ίδιος ο ΓΓ στον εαυτό του. «Αυτό πώς θα γίνει; Με το να αλλάξει ο συσχετισμός. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα να βγει πολύ ψηλά το ΚΚΕ…». Και εκεί περιγράφει μια διακυβέρνηση με το ΚΚΕ που στα πλαίσια της ΕΕ, θα ορίσει αλλιώς τις σχέσεις με τις άλλες χώρες της ΕΕ!

Αν και τα σχόλια θα μπορούσαν να περισσεύουν για μια ακόμη φορά σημειώνουμε τα εξής:

1. Η ΕΕ δεν είναι και δεν μπορεί ποτέ να γίνει η «Ευρώπη των λαών». Πρόκειται για μυθεύματα των ιδρυτικών της κειμένων που χρόνια τώρα διαφημίζει η σοσιαλδημοκρατία σε όλες τις εκδοχές της, επιχειρώντας να πει ότι με μια άλλη διαχείριση μπορεί να συμβεί και αυτό. Η ΕΕ δεν είναι ούτε «υπερεθνικός» ούτε «διακρατικός οργανισμός», όπως εξωραϊστικά την αποκαλούν όλες οι δυνάμεις που συνθηκολογούν στην πραγματικότητα με τον ιμπεριαλισμό. Η ΕΕ είναι το εργαλείο των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ και πρώτα και κύρια της Γαλλίας και της Γερμανίας και φτιαχτηκε με αποκλειστικό σκοπό την εξυπηρέτηση αυτών των αδίστακτων συμφερόντων. Για την ξενόδουλη μεγαλοαστική τάξη της χώρας η ένταξη της Ελλάδας αποτέλεσε τη χρυσή επιλογή για την ίδια και τους ιμπεριαλιστές δυνάστες του τόπου. Η ένταξη στην ΕΕ είχε σαν αποτέλεσμα, όχι βέβαια την ισχυροποίηση της, αλλά την ακόμη πιο ασφυκτική εξάρτηση της χώρας, τέτοιας που την οδήγησε -στα χρόνια των μνημονίων και μετά- να μετατραπεί σε ένα οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό προτεκτοράτο.

Ο ισχυρισμός ότι η ΕΕ, που φτιάχτηκε για να υπηρετεί τα πιο αδίστακτα συμφέροντα και σχεδιασμούς των ισχυρών της Ευρώπης, μπορεί με μια άλλη διαχείριση να μπει στην υπηρεσία των λαών όχι απλά δεν έχει καμία σχέση με το μαρξισμό, αλλά εχθρεύεται την κοινή λογική και το ρεαλισμό. Ο ισχυρισμός ότι η ασφυκτική εξάρτηση της χώρας θα απαντηθεί από μια άλλη φιλολαϊκή διαχείριση, έχει τόσες πιθανότητες επιτυχίας όσο και η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2015.

2. Αν είναι βαθιά αντιμαρξιστικό και παράλογο να ισχυρίζεται κάποιος ότι μέσω του κοινοβουλευτικού δρόμου θα διαχειριστεί τον καπιταλισμό στην Ελλάδα και θα του δώσει ανθρώπινο πρόσωπο και θα τον κάνει σοσιαλισμό, δέκα φορές μεγαλύτερο λάθος είναι να διακηρύττει κάποιος ότι μέσω των ευρωεκλογών θα βρεθεί να διαχειρίζεται έναν ιμπεριαλιστικό οργανισμό και θα τον μετατρέψει σε λαϊκή δημοκρατία! Η επιμονή του ΓΓ του ΚΚΕ σε αυτή την προοπτική και η διαρκής επανάληψη των «ευρωκοινοβουλευτικών αυταπατών» ξεπερνάει κάποιες στιγμές ακόμη και τις διακηρύξεις της σοσιαλδημοκρατίας. Που σαφώς πιο γειωμένη, δυσκολεύεται να περιγράψει -ακόμη και όταν το επιχειρεί- τέτοιες τεκτονικές ανατροπές ενός ιμπεριαλιστικού οργανισμού. Ειδικά μετά το φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ και την σταδιακή μετάλλαξή του σε «καραμανλική δεξιά», το ΚΚΕ σπεύδει να καλύψει το χώρο της προοδευτικής σοσιαλδημοκρατίας, με πολύ αντικαπιταλιστική λογοκοπία και άφθονο κοινοβουλευτικό «ρεαλισμό».

3. Δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο ότι το σύνθημα της «Ευρώπης των λαών» φέρνει το ΚΚΕ σε μια συνάντηση θέσεων, με όσους εδώ και δεκαετίες το έχουν σημαία τους. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έχουν προ πολλού βρεθεί σε άλλες γωνιές του πολιτικού συστήματος, δυνάμεις που πορεύονται σήμερα με τα λάβαρα της σοσιαλδημοκρατίας όπως το ΜέΡΑ25 έχουν στο πρόγραμμά τους ακριβώς τις ίδιες θέσεις με το ΚΚΕ. Και αυτοί, με την εκλογική τους ενίσχυση, θέλουν να μετατρέψουν την «Ευρώπη της ολιγαρχίας» σε «Ευρώπη των λαών».

Για το Μ-Λ ΚΚΕ, το ζήτημα της θέσης και της απάντησης στην ΕΕ αφορά την μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές δυνάστες και τον ελληνικό λαό. Αφορά το ζήτημα της εξάρτησης και της υποτέλειας της χώρας. Επιμένουμε να λέμε ότι ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για κάθε προοδευτική αλλαγή. Επιμένουμε να λέμε ότι όσοι προσπερνούν το καίριο ζήτημα της εξάρτησης και περιγράφουν ανθρώπινους καπιταλισμούς, παραγωγική ανασυγκρότηση και σοσιαλισμούς στην Ελλάδα, αποφεύγοντας να πάρουν θέση για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να συνθηκολογούν με τον ιμπεριαλισμό και να καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες. Επιμένουμε να λέμε ότι η μόνη απάντηση που μπορεί να δώσει ο ελληνικός λαός σε αυτό το ζήτημα είναι να αναμετρηθεί πραγματικά με την πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας στον ιμπεριαλισμό. Η μόνη απάντηση βρίσκεται στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία. Και αυτός ο αγώνας δεν μπορεί παρά να έχει στο επίκεντρό του τα μεγάλα αιτήματα της πάλης του λαού μας: «Έξω από την ΕΕ – Έξω από το ΝΑΤΟ». Σε αυτούς τους μεγάλους στόχους πάλης μπορεί να οικοδομηθεί η ενότητα, σε αυτούς τους μεγάλους στόχους πάλης μπορεί να υπάρξει προοπτική. Αντίθετα στα 31 λεπτά της συνέντευξης του ΓΓ δεν θα βρει κανείς ούτε μια αναφορά στο κεφαλαιώδες ζήτημα της εξάρτησης και στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία που το ΚΚΕ άλλωστε τον θεωρεί αγώνα ξένο προς τον λαό και την εργατική τάξη. Τον θεωρεί αγώνα που «βάζει τον λαό κάτω από την σημαία της αστικής τάξης» επιχειρώντας ένα ιστορικό ξέπλυμα μιας αστικής τάξης που από τα γεννοφάσκια της μέχρι σήμερα υπήρξε ξενόδουλη και υποτελής. Επιχειρώντας μια βαθιά ιστορική παραχάραξη για έναν λαό που στο διαρκή αγώνα του για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία έχει χύσει ποταμούς αίματος.

Για το Μ-Λ ΚΚΕ, είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η πάλη για εθνική ανεξαρτησία, θα κριθεί στον εξωκοινοβουλευτικό αγώνα. Η διαρκής επίκληση του ΓΓ στην ενίσχυση των ποσοστών του ΚΚΕ σε Ελλάδα και Ευρώπη ως απάντηση στα μεγάλα προβλήματα του λαού, ακόμη και για αυτό της μετατροπής του «σφαγείου των ιμπεριαλιστών» σε «σπίτι των λαών», δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ακόμη μεγάλη ολέθρια κοινοβουλευτική αυταπάτη. Μια αυταπάτη που, όπως διδάσκει η ιστορία, από την εκδοχή του Αλιέντε στη Χιλή και τις συγκυβερνήσεις του ρεβιζιονιστικού ΚΚΕ με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το 1989, μέχρι την τραγωδία του ΣΥΡΙΖΑ, για τους λαούς μπορεί να έχει μόνο τραγικά αποτελέσματα. Το ΚΚΕ εδώ και δεκαετίες δεν κάνει άλλο από το να δείχνει στο λαό την κάλπη. Μια κάλπη που ειδικά σε «κάθε κρίσιμη καμπή της ιστορίας» γίνεται το άλλοθί του, προσφέροντας πάντα υπηρεσίες και διέξοδο στο καπιταλιστικό σύστημα που τόσο εχθρεύεται.

Τέλος, για το Μ-Λ ΚΚΕ είναι καθαρό. Με τα ρεύματα της αναθεώρησης και του ρεφορμισμού μας χωρίζει μια άβυσσος. Αυτή της ρεβιζιονιστικής «ειρηνικής συνύπαρξης» και του «ειρηνικού δρόμου». Αλλιώς, της συνθηκολόγησης με τον ιμπεριαλισμό και του κοινοβουλευτικού περάσματος. Αυτή η άβυσσος χωρίζει τον αγώνα του λαού για «έξοδο από την ΕΕ» με τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες της «Ευρώπης των λαών».

πηγή: Λαϊκός Δρόμος