Παραμονή της 25ης Μαρτίου πήγε ο κλεφτοκοτάς να κλέψει τις κότες από το κοτέτσι. Δεν ήταν ένας απλός κλεφτοκοτάς. Ήταν ένας Ρομά κλεφτοκοτάς. Ο τριανταπεντάχρονος ιδιοκτήτης των ορνίθων τον σκότωσε και στη συνέχεια, μες στον πανικό του όπως δικαιολογήθηκε, τον πέταξε λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, σ’ ένα νταμάρι. Κι αν ο πανικός δικαιολογείται, τρομάζει η υποστήριξη της πράξης. Πράξη τρομερή το να πετάξει τον νεκρό στα μπάζα του νταμαριού, όμως, όπως μας θυμίζει ένας σχολιαστής στο youtube, αυτοί οι «γύφτοι είναι αιώνια πληγή». Ένας άλλος κυνικά γράφει: «μια νεκρή κατσαρίδα αξίζει περισσότερο σεβασμό από 100 νεογέννητα γυφτοόρκ, θα φροντίσουμε αναλόγως…».

Πάντως, στην πόλη της Κορίνθου η παρέλαση της 25ης Μαρτίου ήταν μεγαλοπρεπής! Η μπάντα του Δήμου παιάνισε «τουλάχιστο πέντε φορές το εμβατήριο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ, ξαφνιάζοντας ευχάριστα τους πολίτες και γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με αέρα αισιοδοξίας, με πνοή Πατρίδας και δύναμη αντίστασης στο ξεπούλημα της Μακεδονίας».

Στις 26 Μαρτίου που προσήλθε ο τριανταπεντάχρονος στο δικαστήριο να απολογηθεί, τα ΜΜΕ, ως είχαν καθήκον, έδειξαν τις δηλώσεις του συνηγόρου του και τα επεισόδια που έκαναν οι Ρομά, οι οποίοι απειλούσαν με βεντέτα. Τελικά, όπως μας ενημερώνουν, μετά την παρέμβαση της αστυνομίας απετράπησαν τα χειρότερα! Επειδή, όπως μεταδίνουν τα ΜΜΕ, η Κόρινθος θυμίζει καζάνι που βράζει, πολλές αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονται σε επιφυλακή. Το κράτος έχει βρεθεί ξανά αντιμέτωπο με οργισμένους Ρομά και ξέρει τι πρέπει να κάνει.

Φαίνεται πως η δολοφονία του Ρομά θα περάσει γρήγορα στη λήθη. Γύφτος ήταν, ας τον κλάψει η ράτσα του.

Εν τω μεταξύ, οι «νομοταγείς πολίτες» που δε διανοούνται να κλέψουν κότες, που δοξάζουν τον Χίτλερ γιατί περιέλαβε στις εκκαθαρίσεις τους και τους τσιγγάνους, απαριθμούν κάτω από τα βιντεάκια τα σχετικά με το γεγονός, τους εχθρούς τους: «τους Τούρκους, τους Βουλγαροσκοπιανούς, τους μετανάστες, τους ισλαμιστές, τους τσιγγάνους, τους κουνιστούς και πάνω απ’ όλους τον εσωτερικό εχθρό, τον συνειδητό προδότη μισέλληνα αναρχοκομουνιστή αριστερό δολοφόνο νηπίων»!

Χοροπηδούν χαιρέκακα γύρω από του πτώμα του «άπλυτου γύφτου», όπως τον αποκαλούν, και ριγούν για τους σπουδαίους προγόνους τους. Ο πιο σπουδαίος όλων αυτή την περίοδο είναι ο Μεγα-Αλέξανδρος που θέλουν να τον κλέψουν οι Σκοπιανοί, που ήταν 100% Έλληνας και μιλούσε ελληνικά. Του τα είχε μάθει καλά ο Αριστοτέλης!

Για κάτι τέτοιους τύπους που ξεσπούν πάνω στους «περιπλανώμενους Ιουδαίους», φρόντισε να γράψει ειρωνικά το 1881 ο Γεώργιος Σουρής:

«…Στην δόξα των προγόνων σας τα τρόπαια ζητείτε,
φωνάζετε, ξεσχίζεσθε για τους παλιούς σας χρόνους,
και μόνο με τον ίσκιο τους ψωμοζητώντας ζείτε…
χαρά σ’ εκείνη τη γενιά που θα ’χει σας προγόνους!
Φαντάσου αν βρισκόμαστε στον κόσμο γεννημένοι
χωρίς κανένα πρόγονο, τι ήθελε να γένει!…»

Μέσα από τα λόγια του Σουρή (δημοσιογράφος με έμμετρο λόγο), αποκαλύπτεται πως οι καταστάσεις που ζούμε σήμερα δεν είναι στο σύνολό τους εντελώς πρωτόγνωρες. Η αρχαιοπληξία, η προγονοπληξία, η μωροφιλοδοξία, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός και η πατριδοκαπηλία ήταν πάντα χαρακτηριστικά της αστικής μας τάξης. Μιας αστικής τάξης που εξαρτούσε την εξουσία της από τις Μεγάλες Δυνάμεις παλιότερα και σήμερα από τους ιμπεριαλιστές που καταδυναστεύουν τον λαό και τη χώρα. Καυτηριάζοντας όλα τα παραπάνω, ο ποιητής θα γράψει σε μια περίοδο που «Η Μεγάλη Ιδέα», η οποία εξελίχτηκε στη φράση «Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων», διαπότιζε τα πάντα:

Ελλάς πατρίς μου, δε σ’ αγαπώ,
για σε δεν καίω κι εγώ λιβάνι,
πάντα για σένα κακά θα πω,
κι ούτε σε πλέκω ποτέ στεφάνι.

Όμως συγχώρει τον μισητόν
πατρίς γλυκεία και τροφοδότις
κι εις τόσο πλήθος πατριωτών
ας είναι κι ένας μη πατριώτης.

Φυσικά, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ούτε οι σημερινές καταστάσεις είναι ίδιες με άλλες του παρελθόντος, όσο κι αν μοιάζουν. Ωστόσο, πολλά από τα τερτίπια και τα κόλπα που χρησιμοποιούν οι από πάνω για να χειραγωγούν τους από κάτω είναι πολύ παλιά και συνηθισμένα. Ειδικά στην Ελλάδα, το παραμύθι με το οποίο αποκοιμίζουν τον λαό δεν έχει τέλος. Ξέρετε ποιο. Το «Ελλάς Ελλήνων ορθοδόξων σπουδαίων προγόνων γέννημα»!

Στον άτυχο Ρομά, που τιμωρήθηκε με την εσχάτη των ποινών επειδή έκλεβε κότες, αφιερώνουμε το παρακάτω ποίημα του Σουρή.

Κλέφτες!

Κλέφτεεες!… πω! πω! τα σπίτια σας με σίδερα κλεισθείτε,
και θάψετε αν έχετε στο χώμα τον παρά σας
φυλάξετε τα ρούχα σας και ό,τι κι αν φορείτε,
τις κότες, τα λουλούδια σας και όλα τα καλά σας.
Μην εμπιστεύεσθε πολύ κλητήρας κι αστυνόμους
και βγαίνετε γι’ ασφάλεια με νυχτικά στους δρόμους.

Κλέφτεεες!… πω! πω! προσέχετε το ακριβό σας ταίρι,
τις κάσες σας, τις δούλες σας, με τέσσερα τα μάτια,
μήπως κανένας νέος Ζευς ημέρα μεσημέρι,
σας τις σηκώσει έξαφνα μαζί με τα κρεβάτια.
Όλα να γίνουν ημπορούν σε τούτον τον καιρό,
κι αυτά τα λέγω, κύριοι, με ύφος σοβαρό.

Κλέφτεεες!… για όνομα Θεού, πεντάρα μην κρατείτε,
βλέπετε εδώ, βλέπετε κει, εις τον περίπατό σας,
ακόμη και τον ίσκιο σας για κλέφτη φοβηθείτε,
μπορεί και σεις να κλέψετε τον ίδιο τον εαυτό σας.
Κλεψιά εδώ, κλεψιά εκεί… κλητήρες… αστυνόμοι…
Εισαγγελία, Δικαστές, Συντάγματα και νόμοι.

Κλέφτεεες!… μεγάλος ποιητής νομίζω ότι γράφει
όποιος σουφρώνει πιο πολλά πως κλέφτης δε λογιέται…
Και βέβαια τι μασκαράς όποιος για μία σκάφη
σαπίζει μες στη φυλακή και σαν σκυλί χτυπιέται!
Μην κλέβετε, ω άνθρωποι, ορνίθια ή μπουγάδες…
αν θέλετε να κλέβετε, να κλέβετε χιλιάδες.

Κλέφτεεες!… μεγάλοι ξακουστοί και κλέφτες πεινασμένοι,
κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς παράσημα και κλέφτες σταυρωμένοι,
κλέφτες χωρίς μια πήχη γη και κλέφτες με παλάτια.
Ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί,
κι ο άλλος έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.

Μάιος 1881

Β.Δ.