Δημοσιεύουμε παρακάτω ένα ενδιαφέρον άρθρο από το δικτυακό τόπο του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεγάλης Βρεταννίας (Μαρξιστικού Λενινιστικού). Χωρίς να υιοθετούμε συνολικά την τοποθέτηση νομίζουμε ότι περιέχει πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία, άγνωστα στο ελληνικό κοινό, που αφορά στο θέμα της κλιματικής αλλαγής και στα διαδραματιζόμενα στη Λατινική Αμερική.

prologos.gr

Από την κλιματική αλλαγή, σε αλλαγή καθεστώτος

Από όταν γράφτηκε το άρθρο, ο νόμιμος πρόεδρος της Βολιβίας, Έβο Μοράλες έχει ανατραπεί από το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα. Τα τεράστια κέρδη που αναμένονται από την εκμετάλλευση των μεγάλων αποθεμάτων λιθίου (απαραίτητο για την παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων), είναι ένας μόνο από τους παράγοντες που τονίζονται από τους σχολιαστές που προσπαθούν να εξηγήσουν την επιθυμία του ιμπεριαλισμού να αντικαταστήσει τη λαϊκή κυβέρνηση του Έβο Μοράλες με μία υπό τον έλεγχό του. 

Κατά τη διάρκεια του Αυγούστου και των αρχών Σεπτέμβρη, φωτιές κατέστρεφαν μεγάλο μέρος του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, επηρεάζοντας τα κράτη της Βραζιλίας, της Βολιβίας της Παραγουάης και του Περού. Η ευθύνη αποδόθηκε κυρίως στον λαϊκιστή Βραζιλιάνο πρόεδρο Ζαΐρ Μπολσονάρο, ο οποίος έχει δεσμευτεί να περιορίσει την περιβαλλοντική προστασία του Αμαζονίου, ώστε ο αναξιοποίητος πλούτος του να πάει προς εκμετάλλευση. Ο Μπολσονάρο έχει επιμείνει στη σημαντική αύξηση της αποξήλωσης του Αμαζονίου από την εκλογή του κι έπειτα. Στις 19 Αυγούστου 2019, η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ, NASA, εξέδωσε αυτή την επικαιροποίηση μέσω του Αστεροσκοπείου της:

«Με την περίοδο πυρκαγιών του Αμαζονίου να πλησιάζει στο μέσον της, οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας δορυφόρους της NASA για να τις παρακολουθήσουν έχουν επιβεβαιώσει αύξηση στον αριθμό και τη σφοδρότητα των πυρκαγιών στον Βραζιλιάνικο Αμαζόνιο το 2019, με περισσότερες πυρκαγιές από το 2010. Η εκδήλωση φωτιάς στον Αμαζόνιο διαφέρει σημαντικά από χρόνο σε χρόνο και από μήνα σε μήνα, ακολουθώντας τις αλλαγές στις οικονομικές συνθήκες και το κλίμα. Ο Αύγουστος του 2019 ξεχωρίζει επειδή έφερε μια εμφανή αύξηση σε μεγάλες, ισχυρές και επίμονες πυρκαγιές, καίγοντας κατά μήκος μεγάλων δρόμων στον κεντρικό Βραζιλιάνικο Αμαζόνιο», εξήγησε ο Douglas Morton, επικεφαλής του επιστημονικού εργαστηρίου Βιόσφαιρας στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA. «Ενώ οι ξηρασίες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση πυρκαγιών στο παρελθόν, ο χρόνος και η τοποθεσία εντοπισμού πυρκαγιών κατά την ξηρά περίοδο του 2019 σχετίζεται περισσότερο με εκχέρσωση της γης, παρά με τοπική ξηρασία» (Uptick in Amazon fire activity in 2019, Nasa Earth Observatory, 19 August 2019)

Περαιτέρω επικαιροποίηση από το αστεροσκοπείο της Γης συμπλήρωσε νέα στοιχεία στα εκτυλισσόμενα γεγονότα:

«Από τις αρχές Αυγούστου του 2019, δορυφόροι της NASA έχουν εντοπίσει αρκετές πυρκαγιές κοντά στα σύνορα Βολιβίας, Παραγουάης και Βραζιλίας. (Σημειώστε ότι η περιοχή αυτή δε βρίσκεται στο δάσος του Αμαζονίου). Στις 25 Αυγούστου, ο Επιχειρησιακός Λήπτης Εικόνων Γης (OLI) στον Landsat 8 πήρε εικόνες από μια από τις μεγαλύτερες πυρκαγιές, η οποία έκαιγε βόρια του ποταμού Παραγουάη, δίπλα στο Πουέρτο Μπους. Η πρώτη εικόνα έγινε με χρήση των OLI bands 4-3-2 (οπτικό φως). Η δεύτερη εικόνα περιλαμβάνει παρατηρήσεις βραχέως υπέρυθρου φωτός, ώστε να αναδειχθεί η φωτιά που δρα. Πρόσφατα καμένες περιοχές φαίνονται μαύρες. Εικόνες από τους σένσορες του Modis της NASA υποδεικνύουν ότι πιθανότατα η φωτιά ξεκίνησε στην Παραγουάη και έπειτα εξαπλώθηκε στη Βολιβία και τη Βραζιλία μέχρι τις 19 Αυγούστου.

Κλιματική αλλαγή – μια τακτική εξουσίας ελέγχου;

Παρότι ο Μπολσονάρο αξίζει καταδίκη για τις πολιτικές του, οι οποίες αδιαμφισβήτητα συμβάλλουν στην καταστροφή του Αμαζονίου, αυτό που δε μπορούμε να αγνοήσουμε είναι ο τρόπος που τα συστημικά media και οι πολιτικοί παρουσίασαν ένα μετρίως σοβαρό γεγονός ως καταστροφή κατακλυσμικών διαστάσεων για τον πλανήτη – σε συντονισμό με περιβαλλοντικές «μη κυβερνητικές» οργανώσεις (ΜΚΟ), διασημότητες και αφυπνισμένους περιβαλλοντολόγους, που έχουν όλοι διακηρύξει το «τέλος εποχής».

Τα μέσα έχουν διατηρήσει ένα συνεπές, ομοιόμορφο και άμεσο μήνυμα: οι πυρκαγιές είναι μια ανυπολόγιστη καταστροφή για το τροπικό δάσος του Αμαζόνιου, και ο Μπολσονάρο είναι υπεύθυνος διότι έκαψε τον πλανήτη.

 Αυτό είναι παραπλανητικό σε δύο μέτωπα.

«O Douglas Morton,  επικεφαλής του επιστημονικού εργαστηρίου Βιόσφαιρας στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, χρησιμοποιεί δορυφορικές εικόνες για να παρακολουθήσει την εκδήλωση και εξέλιξη πυρκαγιών και την αποξήλωση δασών ανά τον κόσμο». Είπε ότι ο Αμαζόνιος δεν φαίνεται να σπάει το ρεκόρ φέτος.

»Οι δορυφόροι μας, μας επέτρεψαν να πάμε πίσω στο 2000 και να συγκρίνουμε τις πυρκαγιές του 2019 με άλλες χρονιές μέχρι την αρχή του αιώνα» λέει ο Morton. «Οι φωτιές του 2019 δεν έχουν φτάσει τα επίπεδα στα οποία βρίσκονταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000».

Στις αρχές του 2000, ένα ακόμα ξέσπασμα διεθνούς κατακραυγής σε σχέση με τις φωτιές στον Αμαζόνιο ανάγκασε τη Βραζιλιάνικη κυβέρνηση να καταρτίσει ένα εθνικό σχέδιο για να αντιμετωπίσει την αποξήλωση του δάσους. Μεταξύ 2004 και 2014 ήταν εντυπωσιακά επιτυχημένο.

Το Ομοσπονδιακό Πλάνο Δράσης για την Πρόληψη και τον Έλεγχο της Αποξήλωσης του Δάσους στον Αμαζόνιο βασιζόταν σε συνεργασίες μεταξύ κυβερνητικών θεσμών σε πραγματικό χρόνο ώστε να σταματήσουν οι πυρκαγιές αποξήλωσης εν τη γενέσει τους. Όμως το 2015, η οικονομία της Βραζιλίας έπεσε σε βαθιά ύφεση, και τα επίπεδα αποξηλώσεων ανέβηκαν ξανά. 

«Δεν ήταν ότι η κυβέρνηση δεν εστίαζε πια σε (αντι-αποψιλωτικές) περιβαλλοντικές πολιτικές» είπε ο de Bolle. «Ήταν ότι, λόγω αυτής της πολύ βαθιάς ύφεσης, ξέμειναν από χρήματα και δεν ήταν πια εύκολο να χρηματοδοτήσουν αυτές τις πρωτοβουλίες». (As fires continue to rage in the Amazon rainforest, who is really to blame? by Meg Kelly and Sarah Cahlan, Independent, 7 October 2019)

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι το πόσο γρήγορα οι πυρκαγιές μπήκαν και βγήκαν από την ημερήσια διάταξη των «mainstream» μέσων. Πριν τη συνάντηση των G7, που έγινε στη Γαλλία μεταξύ 24-26 Αυγούστου, υπήρχε διαρκής κάλυψη των πυρκαγιών, αλλά σχεδόν αμέσως αφού η συνάντηση είχε ολοκληρωθεί, το ενδιαφέρον των μέσων πήρε την κατιούσα.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν πρωτοστατούσε στην κριτική κατά του Μπολσονάρο στη συνάντηση των G7. Διακήρυξε μία συνεχιζόμενη «διεθνή κρίση» και υπονόησε ότι ίσως χρειαζόταν μια διεθνής παρέμβαση για την προστασία του τροπικού δάσους «αν ένα κράτος έπραττε σταθερά με τρόπο ξεκάθαρα ενάντιο στα συμφέροντα του πλανήτη».

Η συζήτηση για τις πυρκαγιές επίσης επηρέασε τις εξελισσόμενες διαπραγματεύσεις μεταξύ ΕΕ-Μερσοκούρ (εμπορικό μπλοκ των Αργεντινή, Βραζιλία, Ουρουγουάη, Παραγουάη) για τη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου μεταξύ τους.

Ο πρόεδρος Μακρόν και ο Ιρλανδός πρόεδρος Λίο Βαραντκάρ απείλησαν μαζί να αρνηθούν την επικύρωση της εμπορικής συμφωνίας, αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη Βραζιλία, αν η χώρα δε δεσμευτεί να φέρει εις πέρας την προστασία του περιβάλλοντος.

Η ταχύτητα με την οποία ο Μπολσονάρο άλλαξε ρότα από το να ισχυρίζεται ότι τα δεδομένα για τις πυρκαγιές είναι «ψέματα» στο να στέλνει το στρατό [για κατάσβεση] και να απαγορεύει τις φωτιές για εκχέρσωση για 60 ημέρες στο τέλος του Αυγούστου, υποδηλώνει  ότι το θέμα του περιβάλλοντος, ενισχυμένο με απειλές κατά της οικονομίας ενός έθνους, μπορεί να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την επιβολή συμμόρφωσης απέναντι σε απρόθυμα κράτη. 

Με άλλα λόγια: κάντε αυτό που σας λέμε, αλλιώς…

Γιατί στοχοποιήθηκε ο Μπολσονάρο;

Ο λόγος που ο Μπολσονάρο έγινε δημόσιος εχθρός νούμερο ένα μέσα σε μια νύχτα δεν είναι προφανής. 

Ο πρόεδρος Μακρόν, φυσικά, έχει «έννομο» συμφέρον στον Αμαζόνιο, καθώς η γαλλική αποικία της Γουιάνας βρίσκεται σε αυτή την περιοχή. Επιπλέον, κρατώντας μια σκληρή στάση γραμμή απέναντι στη Βραζιλία, ο Γάλλος πρόεδρος μπορεί να φανεί ως σκληρός μαχητής απέναντι στην κλιματική αλλαγή χωρίς να χρειαστεί να λάβει κανένα περιβαλλοντικό μέτρο στη Γαλλία. 

Ωστόσο, αυτό που φαίνεται πιθανότερο είναι ο στόχος να εξασφαλιστεί ότι οι ιμπεριαλιστές μπορούν να ελέγχουν την περιοχή του Αμαζονίου – τα ορυκτά, τον φαρμακευτικό θησαυρό και το πολύτιμο ξύλο.

Μια ακόμα πιθανότητα πρέπει να γεννιέται στο μυαλό κάθε αντικαπιταλιστή. Η Βενεζουέλα, αυτή τη στιγμή ο πρώτος στόχος της μηχανής παραγωγής καθεστώτων των ΗΠΑ στη λατινική Αμερική, μοιράζεται σύνορα στον Αμαζόνιο με τη Βραζιλία. Δεν είναι ακατανόητο ότι οι ιμπεριαλιστές θέλουν να εξασφαλίσουν για τους εαυτούς τους το δικαίωμα να «προστατεύουν» τον Αμαζόνιο με στρατό (είτε δικό τους είτε μαριονεττών τους στην περιοχή) ώστε να έχουν μια κάλυψη για να περικυκλώσουν στρατιωτικά τη Βενεζουέλα στα νοτιοανατολικά της σύνορα.

Ως αντι-ιμπεριαλιστές, πρέπει να είμαστε σε θέση να διαχωρίζουμε την πραγματικότητα από τα διάφορα αφηγήματα και να αναγνωρίζουμε τα τελικά κίνητρα των ιμπεριαλιστών. Ο Μπολσονάρο έχει επιτρέψει εκχέρσωση του δάσους και είναι μέρος του προβλήματος, αλλά το σημείο που δεν αναφέρεται από τα συστημικά μέσα και τους ιμπεριαλιστές πολιτικούς είναι ότι όποιος και αν είναι στην εξουσία, η οικονομία της Βραζιλίας είναι πολύ εύθραυστη για να μπορέσει να υποστηρίξει τη συντήρηση του τροπικού δάσους. 

Αυτό που δεν θέλουν να καταλάβουν οι εργάτες είναι ότι στον καπιταλισμό, ακόμα και με τις καλύτερες προθέσεις, δεν μπορούν να παρθούν με συνέπεια τα απαραίτητα βήματα για να διαφυλαχθεί ο πλανήτης – ο «κύκλος εργασιών» των εκτινάξεων και των καταποντίσεων επιβάλλει το αν διατίθενται πόροι για τέτοιες «δευτερεύουσες» ανησυχίες όπως η διασφάλιση του μέλλοντος της ανθρωπότητας. Όταν χτυπά η οικονομική κρίση, η λιτότητα ορίζει ότι δεν είναι απαραίτητοι.

Οι ιμπεριαλιστές που λαφυραγωγούν τη Βραζιλία μέσα από τους λακέδες τους είναι μέρος του προβλήματος, δεν μπορούν να του δώσουν καμία λύση. Σίγουρα δε θα προωθήσει το σκοπό της προστασίας του περιβάλλοντος (η οποία τελικά εξαρτάται από την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τον ιμπεριαλισμό) η εισροή ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών δυνάμεων για να «προστατεύουν» (βλέπε ελέγχουν) τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της περιοχής. Είναι το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που καταδικάζει μια χώρα όπως η Βραζιλία, τόσο πλούσια σε φυσικές και ανθρώπινες πηγές, στη φαινομενικά μόνιμη κατάσταση οικονομικής αστάθειας. Είναι το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που εμποδίζει την ανθρωπότητα από το να εξασφαλίσει την προστασία του περιβάλλοντός μας.

Η «Extinction Rebellion» («εξάλειψη της ανταρσίας») κάνει τη δουλειά για τον Ιμπεριαλισμό

Μέσω του δράματος που εκτυλίσσεται γύρω από το Μπολσονάρο και το βραζιλιάνικο τροπικό δάσος, η Extinction Rebellion (XR) βρήκε ένα νέο στόχο για καταδίκη στο πρόσωπο του βολιβιανού πρόεδρου Έβο Μοράλες, και γρήγορα τον κατηγόρησε για τις φωτιές στο κατώφλι της Βολιβίας.

Στις 26 Αυγούστου, ένα άρθρο δημοσιεύτηκε από το αυτοπροσδιοριζόμενο ως «ριζοσπαστικό αριστερό» ιστότοπο της Novara Media με τίτλο «Δεν καίγονται μόνο τα δάση της Βραζιλίας, και η Βολιβία έχει πάρει φωτιά», γραμμένο από ένα υποσχόμενο μέλος της XR, την Κλερ Γουόρντλεη. Η XR έφτασε ακόμα και στη διοργάνωση συλλαλητηρίων διαμαρτυρίας έξω από τις Βολιβιανές πρεσβείες ανά την Ευρώπη. Με αυτές τις κινήσεις, η XR βρέθηκε να προπορεύεται σε μια ρώτα την οποία ακολούθησαν ο Guardian και η Independent: έσπευσαν να προλάβουν να ρίξουν βάρος στο αφήγημα «Μοράλες ίσον κακός δικτάτορας».

Στις 27 Αυγούστου, η Independent κυκλοφορούσε με εξώφυλλο: «Ο κόσμος πιστεύει ότι ο Αμαζόνιος κινδυνεύει εξαιτίας του Μπολσονάρο. Αντιθέτως, θα έπρεπε να κοιτούν τον Μοράλες.» (Χάριετ Μάρσντεν). Ο Guardian επίσης στις 2 Σεπτεμβρίου επέλεξε: «Δολοφόνοι της Φύσης: Ο Έβο Μοράλες κατηγορείται καθώς η Βολιβία μάχεται με καταστροφικές πυρκαγιές». (Νταν Κόλινς)

Στο άρθρο της για το Navara Media, η κα. Γουόρντλεη κατηγόρησε τον Μοράλες για τις φωτιές που μαίνονται στον Αμαζόνιο, ανακηρύσσοντάς τον «εξίσου επιζήμιο (…) με τους καπιταλιστές που ισχυρίζεται ότι μισεί» και χαρακτηρίζοντας τις αντιδράσεις του απέναντι στις φωτιές ως επιβεβλημένες από πολίτες ανήσυχους για το κλίμα. Αυτό που θα έπρεπε να κινήσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών σχετικά με το άρθρο της Γουόρντλεη είναι ότι βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε ισχυρισμούς που έκανε η Βολιβιανή «ακτιβίστρια» Τζανίς Βάκα Ντάζα, η οποία μόνο ως επαγγελματίας ανατροπέας καθεστώτων μπορεί να χαρακτηριστεί. Η κα. Βάκα Ντάζα έχει ιδρύσει μια ΜΚΟ, την Rios de Pie, της οποίας σκοπός είναι να διαδώσει προπαγάνδα κατά του Μοράλες. Έχει επίσης διοριστεί μάνατζερ των «Υποτροφιών Ελευθερίας», οι οποίες χρηματοδοτούνται από το Ίδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, έναν οργανισμό ο οποίος πρακτικά δρα ως δίκτυο εκπαίδευσης για ακτιβιστές που εργάζονται για την ανατροπή ηγετών που η Ουάσινγκτον θέλει να ξεφορτωθεί. Η Βάκα Ντάζα ενορχήστρωσε τη χορήγηση «Υποτροφιών Ελευθερίας» σε δέκα «αντι-αυταρχικούς» ακτιβιστές σε μέρη όπως η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα, η Ρωσία και το Χονγκ-Κονγκ, όπου σε όλα οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ δουλεύουν συνεχώς για να επιφέρουν αστάθεια. «Το Ίδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (HRF) με χαρά ανακοινώνει τη δημιουργία των Υποτροφιών Ελευθερίας, ένα μοναδικό πρόγραμμα που επιβραβεύει δέκα πρέσβεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κοινωνικούς επιχειρηματίες και μη-κερδοσκοπικούς ηγέτες από αυταρχικά κράτη ανά τον κόσμο με τη μοναδική ευκαιρία να αυξήσουν δραματικά τον αντίκτυπο της δουλειάς τους…Οι υπότροφοι θα δουλεύουν με τους υπαλλήλους του HRF και μια ομάδα ειδικών για να βελτιώσουν την ηγεσία, το στήσιμο κινημάτων, τη χρηματοδότηση, την προώθηση και διαφήμιση και την ψηφιακή ασφάλεια.» 

(…)

Ενώ είναι αλήθεια ότι νωρίτερα μέσα στη χρονιά η Βολιβιανή κυβέρνηση επέτρεψε σε μικρούς αγρότες να κάψουν μικρό μέρος δασικής έκτασης για να απελευθερώσουν χώρο για καλλιέργεια σιτηρών, πρέπει να επισημανθεί ότι παρά την σπορά φόβων για περιβαλλοντική καταστροφή από τα μέσα για να επιτεθούν στον πρόεδρο Μοράλες, η πλειοψηφία των φωτιών στη Βολιβία έγινε έξω από το τροπικό δάσος.

«Ο Μοράλες τον Ιούλη εξέδωσε ένα διάταγμα που επέτρεπε τις ελεγχόμενες φωτιές και εκχερσώσεις. Ενώ οι άνθρωποι υποτίθεται ότι έπρεπε να πάρουν άδεια προηγουμένως, πολλές φωτιές ξεκίνησαν παράνομα. Ο Μοράλες επίσης έδωσε αμνηστία σε ανθρώπους που πιάστηκαν να βάζουν φωτιές πέρυσι. Ενώ κάποιες από τις φωτιές έκαιγαν στη Βολιβιανή πλευρά του τροπικού δάσους, οι μεγαλύτερες καύσεις έγιναν στην περιοχή Τσικιτανία της νοτιοανατολικής Βολιβίας, μια ζώνη ξηρού δάσους, καλλιεργήσιμης γης και λιβαδιών, η οποία έχει δει επέκταση της γεωργικής και κτηνοτροφικής χρήσης τα τελευταία χρόνια.» (Bolivia battles vast fires as Brazil’s Amazon crisis captures world attention, South China Morning Post, 28 August 2019) Η Βολιβία, όπως όλα τα αναπτυσσόμενα κράτη, αντιμετωπίζει δυσκολίες στην εξισορρόπηση της οικονομικής ανάπτυξης με την περιβαλλοντική ανησυχία. Παρόλ’ αυτά, η απάντηση του προέδρου Μοράλες στις φωτιές ήταν άμεση και αποφασιστική – σε αντίθεση με την ψοφοδεή αντίστοιχη του Βραζιλιάνου προέδρου Ζαΐρ Μπολσονάρο. Στα τέλη Αυγούστου, η Βολιβιανή κυβέρνηση νοίκιασε ένα σουπερτάνκερ Boeing 747, το οποίο έκανε ρήψη 1.892.330 λίτρων νερού πάνω από πληχθείσες περιοχές σε μόλις μερικές εβδομάδες. Η κυβέρνηση επίσης επιστράτευσε πέντε ελικόπτερα, τα οποία έριξαν 873.729 λίτρα, και ένα μικρό σκάφος, με ακόμα ρήψη 39,610 λίτρων. Χιλιάδες πυροσβεστών, στρατιωτών, αστυνομίας και εθελοντών κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν στην κατάσβεση. Η Βολιβία ήταν σε θέση να παρουσιάσει 85% μείωση των εστιών στις 28 Αυγούστου μετά από μόλις οχτώ ημέρες επιχειρήσεων, με τα Ηνωμένα Έθνη να αναγνωρίζουν και να επαινούν τις προσπάθειες αυτές. Ακόμα, ο πρόεδρος Μοράλες ανακοίνωσε μια «οικολογική παύση», κατά την οποία η αγοραπωλησία Γης που έχει καεί απαγορεύεται. Αυτό αποτρέπει κερδοσκόπους από το να πουλήσουν άρτι εκχερσωμένη γη για κτηνοτροφία και καλλιέργεια και  αναιρεί τον πειρασμό για νέους εμπρησμούς για αυτόν το σκοπό. Ο Μοράλες επίσης ανακοίνωσε τις προθέσεις του για αναδασώσεις στην περιοχή της Τσικιτανίας στο Σάντα Κρουζ.

«Τώρα ξεκινά η φάση της ανάκαμψης της χλωρίδας και της πανίδας της Τσικιτάνιάς  μας. Μαζί καταφέραμε να σβήσουμε τις φωτιές και μαζί θα ξεκινήσουμε τη φάση μετά τις πυρκαγιές. Έχουμε πάρει πολλά μαθήματα και θα προετοιμαστούμε να φροντίσουμε τη Μητέρα-Γη για το καλό των μελλοντικών γενεών», έγραψε ο πρόεδρος Μοράλες στο twitter.

Γιατί ο Μοράλες δέχεται επίθεση;

Δεν είναι τυχαίο ότι αδράχθηκε η ευκαιρία για επίθεση στον Μοράλες την προεκλογική περίοδο για τις προεδρικές εκλογές της 20^ης Οκτώβρη. 

Οι Βολιβιανοί κομπραδόροι και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ήλπιζαν ότι ο Μοράλες θα ηττόταν στις εκλογές καθώς οι πολιτικές του, που σε πολύ μεγάλο βαθμό ευνοούν τους φτωχούς, δεν είναι ανεκτές από τον ιμπεριαλισμό. Από τότε που ανέλαβε εξουσία έχουν υπάρξει μεταρρυθμίσεις σχετικά με τη γη, αύξηση του κατώτατου μισθού και εθνικοποίηση των πηγών ενέργειας. Ευτυχώς τόσο για τους φτωχούς όσο και για τους προοδευτικών απόψεων πολίτες, ο Μοράλες κέρδισε για τρίτη συνεχή φορά και γι’ αυτό του δίνουμε τα συγχαρητήριά μας. Όμως, η νίκη του δεν έγινε δεκτή με καλό μάτι έξω από τη βάση υποστήριξής του στα φτωχά στρώματα.

«Ο Μέσα, πρώην πρόεδρος, υποστηριζόμενος από ένα συνονθύλευμα κεντρώων και δεξιών κομμάτων, απέρριψε το επίσημο αποτέλεσμα, χαρακτηρίζοντάς το «το αποτέλεσμα μιας απάτης και διαστρέβλωσης της λαϊκής βούλησης».

Η ψηφοφορία έδωσε το έναυσμα για μια εβδομάδα βίαιων συλλαλητηρίων, με τους υποστηρικτές των αντιπάλων να συγκρούονται με τις δυνάμεις ασφαλείας και μεταξύ τους, στη Λα Παζ και αλλού. Ο Μέσα κάλεσε τους υποστηρικτές του να συνεχίσουν τις διαδηλώσεις. Χιλιάδες διαδηλωτών έκλεισαν δρόμους σε μεγάλες πόλεις ανά τη χώρα το Σάββατο, εγείροντας οδοφράγματα και κυματίζοντας κόκκινες, κίτρινες και πράσινες Βολιβιανές σημαίες.

Ο Μοράλες καλεί επιτακτικά όσους των κατηγορούν για νοθεία να δώσουν αποδείξεις.

«Δεν κρύβουμε τίποτα, δεν ψευδόμαστε… Δεν έχουν καμία απόδειξη για νοθεία» είπε το Σάββατο. Ο Μοράλες είπε νωρίτερα ότι πολύ ευχαρίστως να πήγαινε ξανά σε εκλογές, ακόμα και την επόμενη ημέρα, αν οποιοσδήποτε αποδείκνυε ότι έγινε νοθεία.» Η βία των υποστηρικτών του αντίπαλου πολιτικού χώρου αμαύρωσε τη λαϊκή νίκη στις εκλογές. Η προσπάθεια του Μέσα να αμφισβητήσει τη νομιμότητα του αποτελέσματος και η υποστήριξή του από τον ιμπεριαλισμό οδήγησαν τον Μοράλες σε προειδοποίηση για πιθανό σχεδιασμό πραξικοπήματος απέναντι στην κυβέρνησή του.

Αυτοί οι φόβοι σαφώς δεν είναι αβάσιμοι – όπως δείχνουν τα πρόσφατα γεγονότα στη Βραζιλία, τη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα. Πρέπει να ελπίζουμε ότι οι μάζες στη Βολιβία είναι αρκετά δυνατές για να αντισταθούν στις προσπάθειες να τους στερήσουν τη νίκη τους και ό,τι έχουν καταφέρει. Οι εργάτες και οι προοδευτικοί άνθρωποι παντού πρέπει να προσφέρουν τη βοήθειά τους σε αυτή την προσπάθεια. 

Communist Party of Great Britain (Marxist – Leninist)

Πηγή: https://www.cpgb-ml.org/2019/11/12/news/from-climate-change-to-regime-change/