Η άρση των μέτρων αποκαλύπτει μέρα με τη μέρα τη νέα πολιτική και οικονομική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας. Οι δεκάδες νόμοι, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και νομοσχέδια, που ψηφίστηκαν και προωθήθηκαν την περίοδο του εγκλεισμού, διαμορφώνουν ένα πολύ αρνητικό τοπίο για τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, για την εκπαίδευση και το περιβάλλον, τις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς, ακόμη και για την δημόσια ασφάλιση και υγεία. Ο ελληνικός λαός είναι αντιμέτωπος με μια πρωτόγνωρη κατάσταση που αναμένεται να επιδεινωθεί γοργά, ειδικά μετά τη σύντομη τουριστική περίοδο. Όση ανάπτυξη και όσα επιδόματα και αν τάζουν οι κυβερνώντες, πίσω από κάθε απόφαση για τη στήριξη των αδυνάτων κρύβεται η οικονομική ενίσχυση των ισχυρών και ο τελικός λογαριασμός που θα σταλεί για μια ακόμη φορά στην ίδια λαϊκή τσέπη.
Τα πανηγύρια για τα 32 δισ. ευρώ και τα παραμύθια, τα οποία παρουσιάζουν για μια ακόμη φορά τους ευρωπαίους δυνάστες ως φιλόπτωχο ταμείο, σύντομα θα τελειώσουν. Όπως ξεκαθάρισε ο ίδιος ο Ντομπρόβσκις από την πλευρά της Κομισιόν, η παροχή των 32 δισ. για την Ελλάδα θα γίνει στα πλαίσια «των δεσμεύσεων της ενισχυμένης εποπτείας». Οι όροι αυτοί θα «πρέπει να εμπεριέχονται στο σχέδιο επενδύσεων και μεταρρυθμίσεων για την αξιοποίηση των πόρων που αναλογούν στην Ελλάδα από το ευρωπαϊκό πακέτο ανάκαμψης».
Όπως και αν ονομάσουν την παροχή των 32 δισ. είναι βέβαιο ότι θα γίνει με τους γνωστούς αιματηρούς όρους που συνοδεύουν τέτοιες «παροχές» από τις ιμπεριαλιστικές προς τις εξαρτημένες χώρες. Και είναι βέβαιο ότι οι όροι αυτοί, ανεξάρτητα από τη δημαγωγία των ημερών, θα προσδιορίζουν ακριβώς σε ποιους ξένους κυρίως αλλά και έλληνες «επενδυτές» θα κατευθύνονται τα 32 δισ. Όσο βέβαιο είναι ξανά σε ποιους θα επιδοθεί ο λογαριασμός.
Μόνη διέξοδος ο αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής
Η παγκόσμια οικονομία βυθίζεται σε βαθιά ύφεση. Μαζί με αυτή και με ακόμα πιο δυσμενή σενάρια και η ελληνική. Το σύστημα επιχειρεί να χρεώσει τη νέα επερχόμενη λαίλαπα στον ιό. Οι ντόπιοι απολογητές του συστήματος της εκμετάλλευσης, της εξάρτησης και της υποτέλειας πλέκουν εδώ και καιρό το αφήγημα της «ανατροπής της επιτυχημένης πορείας» την οποία χρεώνουν στον ιό. Όμως κανένας ιός δεν μπορεί να προκαλέσει ανεργία και φτώχεια. Αυτά τα φαινόμενα μπορούν να προκύψουν μόνο ως αποτέλεσμα της οργάνωσης της παραγωγής και της οικονομίας. Και μπορούν να εκδηλώνονται ακόμη πιο συντριπτικά στη διάρκεια των καπιταλιστικών κρίσεων που έρχονται ως αποτέλεσμα των αξεπέραστων αντιφάσεων του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και μόνο.
Αυτή η απροσδιόριστου οικονομικού και χρονικού βάθους νέα ύφεση, στην οποία βυθίζεται ο παγκόσμιος καπιταλισμός, αποτελεί συνέχεια της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε το 2008 και προδικαζόταν από τους απολογητές του συστήματος ήδη πριν το ξέσπασμα της πανδημίας. Αν άλλαξε κάτι ο ιός είναι ότι οι πολιτικές που επιβλήθηκαν για τη διαχείριση της πανδημίας αποτέλεσαν έναυσμα για την επιτάχυνση των αναπόδραστων εξελίξεων.
Ειδικά στην Ελλάδα, που η πολιτική της εξάρτησης, της υποτέλειας και της πρόσδεσης στην ΕΕ οδήγησαν στην αποσύνθεση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα, η εκδήλωση και αυτής της ύφεσης αναμένεται να έχει ακόμη πιο τραγικές συνέπειες για το λαό μας. Γιατί είναι η στιγμή που και αυτή η «αλήθεια» της πολιτικής των λακέδων της ΝΔ και των άλλων κομμάτων δοκιμάζεται σκληρά. Η «βαριά βιομηχανία του τουρισμού», όπως την ονόμασαν οι θιασώτες της πολιτικής που μετέτρεψε την Ελλάδα σε μια χώρα υπηρεσιών, δείχνει τα όριά της και τα σαθρά βάθρα της. Ακόμη και αν στην Ελλάδα δεν έφτανε ποτέ ο ιός, μια πανδημία ή ένας άλλος παράγοντας αρκεί για να μετατρέψει την οικονομία και τη χώρα σε συντρίμμια.
Και γι’ αυτό την απόλυτη ευθύνη έχουν όσοι εισηγήθηκαν και εφάρμοσαν αυτές τις πολιτικές από τη ΝΔ μέχρι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα κόμματα που υποτάσσονται και υπηρετούν το κάλπικο αφήγημα του ευρωμονόδρομου. Γιατί οι πολιτικές που επιβλήθηκαν από την ΕΕ είναι αυτές που καταδίκασαν και καταδικάζουν τον λαό και τη χώρα στην κρίση, τη φτώχεια και την ανεργία και όχι αυτές που θα τη σώσουν. Όσο βρώμικη και κάλπικη και αν είναι η προπαγάνδα τους, οφείλουμε να θυμόμαστε τούτο. Το ίδιο νήμα συνδέει την πολιτική της διάλυσης της παραγωγής με τα μνημόνια, την ενισχυμένη εποπτεία, την καραντίνα, την αστυνομοκρατία έως και το σημερινό «σχέδιο επενδύσεων και μεταρρυθμίσεων του ευρωπαϊκού πακέτου ανάκαμψης».
Είναι αυτό της πολιτικής της εξάρτησης και της ιμπεριαλιστικής υποδούλωσης. Και προϋπόθεση για κάθε θετική μεταβολή για το λαό, ο αγώνας για την ανατροπή της.
Πηγή: Λαϊκός Δρόμος
e-prologos.gr
