Τοποτηρητές για την υλοποίηση αντιδραστικών πολιτικών

Τον άνθρωπο που έχει παρελθόν από διάφορες βρόμικες δουλειές στις οποίες έχει συμμετάσχει ως βασικός οργανωτής και εμπνευστής επέλεξε ως υπεύθυνο του οικονομικού επιτελείου ο Μητσοτάκης. Τον ακραίο νεοφιλελεύθερο Κωστή Χατζηδάκη.
Από την άλλη, ως επικεφαλής του κρίσιμου για τους εργαζόμενους της χώρας μας, του υπουργείου Εργασίας, επιλέχτηκε ο απόλυτα γνωστός για τις αντιδραστικές του θέσεις ο ακροδεξιός Άδωνις Γεωργιάδης.
Η «προϋπηρεσία» του πρώτου πραγματικά ζηλευτή, για όλο το πλέγμα των καταστροφικών πολιτικών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της δεξιάς από παλιότερα μέχρι και τώρα. Μεγαλωμένος ως γνήσιο τέκνο του κομματικού σωλήνα της δεξιάς, ανεπάγγελτος -χωρίς ωστόσο να είναι αυτό το βασικό ή κύριο χαρακτηριστικό του-, από υπεύθυνος της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, κατόπιν πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, πολύ γρήγορα ευρωβουλευτής της ΝΔ για πολλές θητείες, έπειτα υπουργός από το 2004, πιστός υπηρέτης των μνημονιακών πολιτικών μετέχοντας ως υπουργός στις ελέω τρόικα κυβερνήσεις από το 2010 και μετά, μέχρι την πρόσφατη θητεία του στο υπουργείο Εργασίας, και τώρα ως «τσάρος» της οικονομίας.
Από τα πολλά του κατορθώματα διακρίνουμε την ιδιωτικοποίηση του κρατικού αερομεταφορέα της χώρας, της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ, με υποσχέσεις του τότε πως αν απαλλαγεί η χώρα από τα χρέη της, θα φτιάχνονται κάθε χρόνο από ένα νοσοκομείο και πολλά σχολεία, ενώ θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός και μάλιστα με μειωμένες τιμές… με τα γνωστά αποτελέσματα του μονοπωλίου της AEGEAN στις αεροπορικές μετακινήσεις.
Ακόμα στην θητεία του ως υπουργός Μεταφορών δρομολόγησε την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που ολοκλήρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δόθηκαν στους ιδιώτες παραχωρησιούχους τα δίκτυα των εθνικών δρόμων, ξεπουλήθηκαν τα περιφερειακά αεροδρόμια, και επίσης ως υπουργός Ανάπτυξης επέβαλε την κακόφημη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ που εκτός των άλλων θεσπίστηκε η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τουλάχιστον 8 Κυριακές ανά έτος, και λόγω της απελευθέρωσης του ανταγωνισμού από τις στρεβλώσεις άρχισαν οι ανοδικές πτήσεις των τιμών σε δίδακτρα, απορρυπαντικά, βρεφικό γάλα, βιβλία και άλλα. Εμβληματική ήταν και η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ στην οποία είχε βάλει επίσης το χέρι του, με τις συνέπειες που ζούμε όλοι μας από τις τιμές του ρεύματος ως καταναλωτές.
Και ερχόμαστε στην τελευταία του θητεία ως υπουργός Εργασίας όπου με τον γνωστό νόμο που έχει το όνομά του και προβλέπει την ελαστικοποίηση του εργασιακού 8ώρου, ενώ παράλληλα θεσμοθετήθηκε η δυνατότητα 10ωρης εργασίας, χωρίς να θεωρείται υπερωρία, επιβλήθηκαν οι ηλεκτρονικές αρχαιρεσίες και διαδικασίες στα συνδικάτα, προστέθηκαν εμπόδια στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε συνέχεια του νόμου Αχτσιόγλου του ΣΥΡΙΖΑ, που προέβλεπε συμμετοχή 50%+1 για την κήρυξη απεργίας κλπ.
Για τον Άδωνι Γεωργιάδη ό,τι και να αναφέρουμε είναι λίγο, καθότι είναι πολύ γνωστός πρόσφατα από τα διάφορα pass που χορήγησε ως ασπιρίνη στον καρκίνο για την καταπολέμηση της ακρίβειας.
Όμως δεν είναι μόνο έτσι. Είναι επίσης γνωστός για τους ύμνους που εξέπεμπε προς την 7χρονη χούντα του 1967, για τις δηλώσεις του περί μη ύπαρξης νεκρών στο Πολυτεχνείο του ΄73, τις ευχές που του έστελνε ο αρχιπραξικοπηματίας Παττακός για την συμμετοχή του σε κάθε φιλοφασιστική σύναξη, όχι μόνο όταν ήταν μέλος της ηγετικής ομάδας και βουλευτής του ΛΑΟΣ αλλά και τώρα ως υπουργός και αντιπρόεδρος της Ν.Δ.
Είναι χαρακτηριστικά όσα είχε δηλώσει κατά την θητεία του στο υπουργείο Υγείας επί κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου, πως αυτός ήταν υπεύθυνος για τις διαθεσιμότητες γιατρών και νοσηλευτών και δεν ήθελε να του παίρνουν τη «δόξα» οι τροϊκανοί…
Μάλλον έτσι θα πορευτεί και από τη θέση του ως υπουργός Εργασίας, οπότε οι εργαζόμενοι θα έχουν να αντιμετωπίσουν και έναν έξαλλο αλαζόνα υπουργό και τις αντιδραστικές του προθέσεις που πατάνε στον δρόμο που έστρωσε ο προκάτοχός του.
Ωστόσο, θα ήταν λάθος να πιστέψουμε πως οι αντιδραστικές πολιτικές εκπορεύονται από αυτούς τους δύο και μόνο. Θα ήταν σαν να βλέπουμε το δέντρο και να κλείνουμε τα μάτια στο δάσος. Πρόκειται για μια στο σύνολό της αντεργατική – αντιδραστική πολιτική, κυβέρνησης και ΕΕ, εξουδετέρωσης όσων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, μια πολιτική εμπέδωσης της φορολεηλασίας που θα συνεχιστεί αμείωτα παρά το κλίμα ευφορίας που προσπαθούν να μεταδώσουν.
Ήδη η Λαγκάρντ σχεδιάζει αύξηση επιτοκίων για να τιθασευτεί ο πληθωρισμός, προχτές επανεκκίνησαν οι πλειστηριασμοί ακινήτων μετά από ένα διάλειμμα μιας βδομάδας λόγω εκλογών, ενώ ο υπερυπουργός Βορίδης δήλωσε πως οι αυξήσεις στους μισθούς είναι «φιλόδοξος» στόχος και όχι δέσμευση…
Καταλάβαμε και καταλάβατε επίσης.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος