Στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου έγινε γνωστή η καθαίρεση του προέδρου του Περού, Πέδρο Καστίγιο, μόλις δεκαεπτά μήνες μετά την ανάληψη καθηκόντων. Ήταν μάλλον δεκαεπτά μήνες υποχωρήσεων και συμβιβασμών με τη δεξιά αντίδραση και την Περουβιανή ολιγαρχία, οι οποίες διέκριναν από νωρίς τη συμβιβαστική διάθεση και πολιτική ατολμία του. Δίχως να αρκούνται σε αυτά, άσκησαν πολιτική πίεση από την αρχή και κατόπιν οργάνωσαν διαδοχικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες με σκοπό την έξωση του πρώην προέδρου. Αυτό έγινε κατορθωτό στην τρίτη διαδικασία, όπου με μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 101 βουλευτών από τους 130, αποφασίστηκε η αποπομπή και η προφυλάκισή του. Η όλη διαδικασία θυμίζει ασφαλώς αντίστοιχα γεγονότα, όπως την περίπτωση της καθαίρεσης των Λούλα ντα Σίλβα και Ντίλμα Ρούσεφ στη Βραζιλία, της Κριστίνα Φερνάντες στην Αργεντινή και φυσικά του Έβο Μοράλες στη Βολιβία πιο πρόσφατα.

Ο Καστίγιο με τη συμβιβαστική του πολιτική βρέθηκε αιχμάλωτος της αντίδρασης από νωρίς, αθέτησε προεκλογικές υποσχέσεις και άφησε τη χώρα του ευάλωτη στις συνέπειες των διεθνών εξελίξεων, όπως η άνοδος των τιμών των ενεργειακών αγαθών που έφερε η ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία. Έτσι, περιορίστηκε και η λαϊκή στήριξη που είχε. Ήταν έκθετος από παντού. Προσπάθησε να αποκρούσει την απόπειρα καθαίρεσής του, όχι στηριζόμενος στον λαό, αλλά προσπαθώντας να οργανώσει αντιπραξικόπημα, δίνοντας επιχειρήματα στην ακρο­δεξιά αντίδραση. Αντικαταστάτης του ορίσθηκε η αντιπρόεδρος Ντίνα Μπολουάρτε, η οποία συγκρότησε κυβέρνηση τεχνοκρατών με ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα. Στην πρώτη της δημόσια απεύθυνση στο κοινό υποσχέθηκε πρόωρες εκλογές τον Απρίλιο του 2024 και ανακοίνωσε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ισχύος 30 ημερών στις περιοχές όπου σημειώνονται διαμαρτυρίες ενάντια στις εξελίξεις αυτές, όπως οι επαρχίες Απουρίμακ, Αγιακούτσο, Χουνίν και Αρεκίπα.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για λαϊκή εξέγερση, αν όχι πανεθνική, σίγουρα στο νότιο τμήμα της χώρας όπου έχει έντονη παρουσία ο ιθαγενής πληθυσμός, που αποτελούσε και το στήριγμα του Καστίγιο και τώρα φαίνεται να πρωταγωνιστεί στις κινητοποιήσεις. Τα κύρια αιτήματα είναι η αποφυλάκιση του Καστίγιο, η διάλυση της βουλής με άμεση διενέργεια εκλογών και η δημιουργία συντακτικής συνέλευσης, ώστε να δημιουργηθεί νέο σύνταγμα με την ελπίδα ότι θα περιορίζει τις ακροδεξιές ραδιουργίες. Το ισχύον σύνταγμα είχε καταρτιστεί επί Αλμπέρτο Φουχιμόρι το 1993. Η Μπολουάρτε, υπακούοντας στην αντίδραση και την ολιγαρχία, αρνείται όλα τα αιτήματα, μιας και έτσι θα χανόταν η ευκαιρία για ακραίες δεξιές «μεταρρυθμίσεις» για τις οποίες πίεζε όλο αυτό το διάστημα η μέχρις πρότινος αντιπολίτευση.

Ο εξεγερμένος λαός και οι οργανώσεις του έχουν προχωρήσει σε μαζικές διαδηλώσεις, αποκλεισμούς κεντρικών οδικών δικτύων και αεροδρομίων και σε οργάνωση γενικής απεργίας. Η κυβέρνηση των σφετεριστών έχει απαντήσει με αχαλίνωτη αστυνομική δολοφονική βία. Ο απολογισμός μέχρι στιγμής είναι 28 νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες, αν και ο αριθμός των νεκρών αναμένεται να αυξηθεί. Με αφορμή τα γεγονότα παραιτήθηκαν οι υπουργοί παιδείας και πολιτισμού αυξάνοντας την πίεση στην Μπολουάρτε, η οποία προσπαθεί να την εκτονώσει μέσω γενικού ανασχηματισμού της κυβέρνησης. Παράλληλα φαίνεται πως ο στρατός δεν ελέγχεται στην ολότητά του από τους πραξικοπηματίες. Υπάρχει η πληροφορία ότι τμήματα του στρατού που εδρεύουν στην Απουρίμακ εξέδωσαν ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία αρνούνται τις εντολές καταστολής του λαού της «σφετερίστριας» Μπολουάρτε.

Επίσης οι προσπάθειες της Μπολουάρτε για γρήγορη δημιουργία σχέσεων με άλλες κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής δεν φαίνεται να καρποφορούν. Οι ηγέτες του Μεξικού, της Βολιβίας, της Κολομβίας, της Αργεντινής, της Κούβας, της Βενεζουέλας και της Νικαράγουας στέκονται στο πλευρό του καθαιρεμένου Καστίγιο. Ο πρόσφατα εκλεγείς Λούλα προέβη σε μια μάλλον απογοητευτική ανακοίνωση, όπου εξέφρασε τη λύπη του για αυτήν την κατάληξη ενός εκλεγμένου προέδρου, βεβαιώνοντας ωστόσο ότι… όλα έγιναν εντός συνταγματικού πλαισίου! Αναπάντεχη χείρα βοηθείας έτεινε στην Μπολουάρτε και ο «αστέρας» της ψευτοαριστεράς στη Χιλή, Γκάμπριελ Μπόριτς, ο οποίος δε σταματά να εκπλήσσει τους πάντες αρνητικά. Την ώρα που ανατρέπεται μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και ο λαός δολοφονείται στους δρόμους, η κυβέρνηση της Χιλής καταγγέλλει τον Καστίγιο για «παραβίαση της συνταγματικής τάξης»…

Ο Καστίγιο πράγματι προσπάθησε να διαλύσει τη βουλή και να δημιουργήσει κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης και να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας, προκειμένου να αποτρέψει το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα.
Τώρα αρνείται ότι είχε τέτοιο σκοπό και ισχυρίζεται ότι του δόθηκε ψυχοτρόπος ουσία για να διαβάσει τη σχετική ανακοίνωση. Αυτοί οι ισχυρισμοί μάλλον δεν πρέπει να ληφθούν σοβαρά. Το κύριο εδώ ωστόσο είναι οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις της ακροδεξιάς αντίδρασης, που οδήγησαν στην ανατροπή μιας εκλεγμένης κυβέρνησης. Φαίνεται πως το «καλό παιδί» της Χιλής και ο ομοιοπαθής Λούλα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν…

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η καθαίρεση του Καστίγιο σχετίζεται και με τον ανταγωνισμό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού με την Κίνα στην περιοχή. Η κυβέρνηση του έκπτωτου πρόεδρου, ήταν έτοιμη να υπογράψει συμφωνία με την Κίνα για την κατασκευή του «νοτιοαμερικάνικου τρένου», που θα διέτρεχε όλο το Περού, συνδέοντας το λιμάνι Τσανκάι, βόρεια της Λίμα, με την Αργεντινή και τη Βραζιλία. Αυτό δεν το ήθελαν οι ΗΠΑ, οι οποίες από την πρώτη στιγμή έχουν εκφράσει τη στήριξή τους στην Μπολουάρτε.

Ο λαός του Περού πράττει ορθά που αντιστέκεται στην ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, ακόμη και μιας συμβιβασμένης όπως του Καστίγιο. Στην πραγματικότητα, περισσότερο αντιστέκεται στην αντεπίθεση και το πρόγραμμα της αμερικανόδουλης ακροδεξιάς. Ωστόσο, για άλλη μια φορά φαίνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ότι κυβερνήσεις αυτής της υφής καθόλου δε μπορούν να εγγυηθούν θετικές αλλαγές για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, αλλά και όλου του κόσμου.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος