ΜΑΟ ΤΣΕΤΟΥΝΓΚ 
Ιστορικά στοιχεία από τη ζωή και  δράση του μεγάλου προλετάριου επαναστάτη ηγέτη
Συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες αυτές 46 χρόνια από το  θάνατο του μεγάλου προλετάριου επαναστάτη ηγέτη, Μάο Τσετούνγκ. Το θεωρητικό και πρακτικό έργο του Μάο αποτελεί μια ανεκτίμητη συνεισφορά στην υπόθεση της απελευθέρωσης των καταπιεζομένων λαών και εθνών. Εμπλουτίζοντας με το έργο του την προλεταριακή κοσμοθεωρία,  ο Μάο πήρε επάξια τη θέση του δίπλα στους  μεγάλους  δασκάλους του παγκόσμιου προλεταριάτου, Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν. Στο σημείωμα αυτό, αφιερωμένο στο Μάο, γίνεται μια συνοπτική παρουσίαση ορισμένων στοιχείων από τη ζωή και την πλούσια επαναστατική δράση του.

Ο Μάο γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1893 στο χωριό Σάο Σαν της επαρχίας Χουνάν από φτωχό πατέρα αγρότη.  Ο μικρός Μάο μόλις έμαθε να συλλαβίζει και άρχισε να ξημεροβραδιάζεται διαβάζοντας λογοτεχνία. Από τα έξι του χρόνια άρχισε να δουλεύει στους αγρούς μαζί με τους μεγάλους. Τον συγκινεί η Ιστορία – και ιδιαίτερα οι βιογραφίες μεγάλων μορφών. Σε ηλικία 17 ετών μετακομίζει από το χωριό του στην πρωτεύουσα της επαρχίας, την Τσανγκσά. Στα 1911 ήταν ανάμεσα στους φοιτητές του Τσανγκσά της επαρχίας Χουνάν που ενώθηκαν με τον επαναστατικό στρατό για να πολεμήσουν τον Μάντσου, γεγονότα που άνοιξαν μια βαθιά κλίση  για τα  στρατιωτικά ζητήματα. Η επανάσταση (αστική) απέτυχε και οι κινέζοι μιλιταριστές πήραν τη θέση της δυναστείας των Μαν Τσού. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Τσανγκσά παίρνοντας το πτυχίο του στα 1918. Στις 4 Μαΐου 1918 η διαδήλωση που οργάνωσαν οι φοιτητές του Πεκίνου (διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση της Διάσκεψης των Βερσαλλιών μετά τον τερματισμό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου να παραχωρηθούν στην Ιαπωνία οι γερμανικές κτήσεις στην Κίνα) προσελκύει 70.000 λαό. Η αντιιαπωνική διαμαρτυρία είναι η θρυαλλίδα για την εξάπλωση ενός  επαναστατικού κινήματος. Ανάμεσα στους πρωτοστάτες και ο Μάο, ο οποίος στις 14 Ιουλίου εκδίδει στην Τσανγκσά την «Επιθεώρηση του ποταμού Σιανγκ». Το έντυπο κλείνει επειδή ενοχλεί -ο διευθυντής του εξάλλου είναι ένας «ταραξίας που οργανώνει σπουδαστικές κινητοποιήσεις και διαδίδει τις ιδέες του μαρξισμού». Ο Μάο συνεχίζει το έργο του με άλλη εφημερίδα, το «Νέο Χουνάν». Κλείνει και αυτή.  Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του αποκτάει σημαντική εμπειρία από την πολιτική δράση στους Φοιτητικούς Συλλόγους. Οργάνωσε στη σχολή μια ομάδα από επαναστάτες φοιτητές, το «Νέο λαό». «Στην Ακαδημία, έγραφε ο ίδιος αργότερα, κατόρθωσα να συγκεντρώσω τους φοιτητές γύρω μου που οι ιδέες τους και οι πόθοι τους συγγένευαν με τους δικούς μου».
Αυτό το κύτταρο αποτέλεσε τη βάση μιας οργάνωσης που άσκησε αργότερα μεγάλη επίδραση επάνω στο πεπρωμένο της Κίνας, είναι η περίοδος όπου ο Μάο απoδέχεται  τις σοσιαλιστικές απόψεις της εποχής. Στα 1918, οι φοιτητές του Πεκίνου ξεσηκώνονται. Στις 4 του Μάη αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις ξετυλίγονται για την απόφαση της Διάσκεψης των Βερσαλλιών με την οποία η Ιαπωνία διατηρούσε τις κτήσεις της Γερμανίας στην Kίνα. Τα αποτελέσματα αυτής της εξέγερσης ανοίγουν τις πύλες μιας ευρύτερης αντιφεουδαρχικής και αντιιμπεριαλιστικής κίνησης στην Κίνα. Ταυτόχρονα «οι ομοβροντίες της Οχτωβριανής Επανάστασης μας έφεραν τον Μαρξισμό-Λενινισμό. Η Οχτωβριανή  Επανάσταση βοήθησε τους προοδευτικούς στην Kίνα, όπως και σε ολόκληρο τον  κόσμο να υιοθετήσουν την Προλεταριακή κοσμοθεωρία …» (Διαλεχτά Έργα Μάο Τσετούνγκ). Την ίδια περίοδο παρακολουθεί μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου όπου ταυτόχρονα δουλεύει και ως βοηθός αποθηκάριου. Το χειμώνα του 19Ι9-20 μελετά μεταφράσεις μαρξιστικών κειμένων και εντυπωσιάζεται ιδιαίτερα από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Στη συνέχεια στην Τσανγκσά δημιουργεί την πρώτη πολιτική οργάνωση των εργατών θεωρώντας τον εαυτό του από εκείνη τη στιγμή μαρξιστή.
ΙΔΡΥΕΤΑΙ ΤΟ Κ.Κ. ΚΙΝΑΣ
Στις αρχές τού Ιουλίου του 1921 πραγματοποιήθηκε το 1ο Συνέδριο του Κινέζικου Κομμουνιστικού Κόμματος όπου ο Μάο πήρε μέρος σαν αντιπρόσωπος από το Χουνάν. Το 1923 εγκαταλείπει την εργασία του στο σχολείο και αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στην πολιτική δράση. Γίνεται πρόεδρος των συνδικάτων στην περιοχή του Χουνάν και αναδεικνύεται σε καθοδηγητικό στέλεχος του κόμματος. Κατά την περίοδο αυτή πραγματοποιείται στην Καντόνα το 3ο  Συνέδριο του Κ.Κ. όπου παίρνεται η ιστορική απόφαση για την ανάγκη συμμαχίας ανάμεσα στο Κ.Κ  και στο Κουόμιτανγκ με επικεφαλής τον Σουν Γιατ Σεν, με στόχο τη δημιουργία ενιαίου μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την φεουδαρχία. Ο Μάο Τσετούνγκ ήταν ένας από τους αντιπροσώπους που υπερασπίστηκε με τόλμη την Μαρξιστική – Λενινιστική γραμμή του κόμματος και της Κομιντέρν. Στο συνέδριο αυτό εκλέγεται μέλος του Π.Γ. του Κ.Κ. Κίνας.
   Μετά το θάνατο του Σουν Γιατ-Σεν στο 1925 το Κουομιτάνγκ περνάει μια μεγάλη περίοδο εσωτερικών συγκρούσεων οι οποίες οφείλονται στη ριζοσπαστικοποίησή του κάτω από την επιρροή των κομμουνιστών. Το Μάη του ίδιου χρόνου ξεσπούν φοιτητικές συγκρούσεις στη Σαγκάη που άρχισαν να απλώνονται σε όλη τη χώρα ενάντια στον ξένο παράγοντα. Το κίνημα των αγροτών πήρε μια δυναμική ανάπτυξη. Το χειμώνα του 1925 ο Μάο επιστρέφει στο Χουνάν και μέσα σε λίγους μήνες κάτω από την άμεση καθοδήγησή του δημιουργούνται είκοσι οργανώσεις αγροτών. Οι αιματηρές διώξεις των επαναστατών από τους Άγγλους και Ιάπωνες ιμπεριαλιστές συνεχίζονται πιο έντονα.
Το Μάρτιο του 1926 ο Μάο έγραψε το έργο του «Oι  τάξεις της κινεζικής κοινωνίας» προσδιορίζοντας τον ιδιαίτερο ρόλο των αγροτών στην κινεζική επανάσταση σαν τον πιo πιστό σύμμαχο του προλεταριάτου .Προέβλεψε ότι, με την άνοδο της επανάστασης, θα εδημιουργείτο αναπόφευκτο ρήγμα στους κόλπους της εθνικής αστικής τάξης και ότι η δεξιά της πτέρυγα θα συμμαχούσε με τoν  ιμπεριαλισμό. Στις αρχές του φθινοπώρου φθάνει στη Σαγκάη για να καθοδηγήσει τον αγροτικό τομέα της Κ.Ε. υπερασπίζοντας την εργατoαγρoτική συμμαχία στη περιοχή από τους οπορτουνιστές. Κατόπιν επιστρέφει στο Χουνάν για να μελετήσει επιτόπου το αγροτικό κίνημα. Ύστερα από το αντεπαναστατικό πραξικόπημα του Κουομιτάνγκ τον Αύγουστο πραγματοποιείται μια έκτακτη σύνοδος του κόμματος στην οποία πήρε μέρος και ο Μάο. Η σύνοδος αποφάσισε την καθαίρεση του καθοδηγητή των οπορτουνιστών Τσεν Του-Σιέου από τη θέση του γ. γραμματέα της ΚΕ και προχώρησε σε καινούργιο προσανατολισμό του Κόμματος. Μαζί με τον Τσου Τεχ και τις δυνάμεις που υποχώρησαν στα βουνά  ύστερα από τις επιθέσεις των εθνικιστών του Τσανγκ Κάι Σεκ   ιδρύεται ο Κινέζικος Κόκκινος Στρατός πάνω στις βάσεις του παρτιζάνικου πολέμου. Η προσεκτική μελέτη του εμφύλιου πολέμου στη Ρωσία συνέβαλε να διαμορφωθούν στη νότια πλευρά της επαρχίας Κιανγκσί επαναστατικές βάσεις του Κόκκινου στρατού. Τον Απρίλιο του 1930 με την καθοδήγηση του Μάο Τσε Τουνγκ καταπολεμήθηκε η αριστερίστικη οπορτουνιστική γραμμή του Λι Λι Σαν. Η επόμενη περίοδος συνοδεύεται από την ανακήρυξη της κινεζικής Σοβιετικής δημοκρατίας σε ένα τμήμα της επαρχίας Κιανγκσί και ο Μάο αναλαμβάνει την προεδρία της. Στόχος του κόμματος αποτελεί η ύπαιθρος όπου ενισχύονται οι βάσεις των κομμουνιστών και ο κόκκινος στρατός έχει πια μια δύναμη πάνω από 200.000 άνδρες.
Μεγάλη Πορεία
Με την καθοδήγηση του Μάο ο κόκκινος στρατός καταφέρνει να νικήσει τις δυνάμεις του Τσανγκ Και-Σεκ στις πρώτες τέσσερις «επιχειρήσεις περικύκλωσης – εκμηδένισης» όπως ονομάστηκαν. Όμως η ηττοπαθής πολιτική του Βανγκ-Μινγκ είχε συνέπεια ώστε να μην αποκρουστεί η πέμπτη επίθεση των εθνικιστών. Ο κόκκινος στρατός αναγκάστηκε κάτω από φοβερή εχθρική πίεση να εγκαταλείψει την Κεντρική του βάση στις επαρχίες Κιανγκσί και Φουκιέν. Μαζί με μονάδες από άλλες περιοχές άρχισε η Μεγάλη Πορεία τον Οχτώβρη του 1934 προς τα Βορειοδυτικά. Η εκστρατεία αυτή κράτησε ένα χρόνο και κάλυψε απόσταση χιλιάδων μιλίων. Επρόκειτο για ένα κατόρθωμα που παρόμοιό του δεν υπάρχει στην πολεμική ιστορία. Η εκστρατεία κατέληξε σε μια σπουδαία στρατιωτική και πολιτική νίκη.  Μέσα στη φωτιά της Μεγάλης Πορείας οι αριστερίστικες τάσεις που είχαν στοιχίσει στην επαναστατική υπόθεση ξεπεράστηκαν στη σύσκεψη του Τσουνί. Εκεί ριζώθηκε γερά η ηγεσία του Μάο Τσε Τουνγκ σ’ όλο το κόμμα. Μετά το τέλος της Μεγάλης Πορείας ο Μάο αφοσιώνεται στη μελέτη των προβλημάτων της τακτικής που επέβαλε ο αγώνας ενάντια στον Γιαπωνέζικο ιμπεριαλισμό.  Απόδειξε με σαφή τρόπο ότι είναι απόλυτα κατορθωτή και αναγκαία η δημιουργία του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου με τη συμμετοχή όλων των πατριωτικών δυνάμεων της χώρας ακόμη και της εθνικής αστικής τάξης. Την ανάγκη αυτή κάλυψε το έργο του «Προβλήματα στρατηγικής του Επαναστατικού Πολέμου» το 1936. Ακόμη ασχολήθηκε με συστηματικό τρόπο για την ιδεολογική και οργανωτική σταθεροποίηση των γραμμών του κόμματος, πετυχαίνοντάς το με τα φιλοσοφικά έργα (υποδείγματα Μαρξιστικής – Λενινιστικής Φιλοσοφίας) «Για την πράξη» και «Για τις αντιθέσεις». Αναλύει την τακτική που υιοθέτησε στον πόλεμο εναντίον των Γιαπωνέζων με το κλασικό έργο «Για τον παρατεταμένο πόλεμο».
Αυτή η περίοδος είναι ίσως η πιο γόνιμη συγγραφική περίοδος για τον Μάο Τσετούνγκ. Ο πόλεμος κατά της Ιαπωνίας συνέβαλε στην ανάπτυξη και ενίσχυση του Κόμματος. Μετά τη συμφωνία με το Κουομιτάνγκ ο Κόκκινος στρατός μετονομάστηκε σε νέα Τέταρτη και Όγδοη στρατιά με επικεφαλής τον Τσου Τεχ και Πεγκ Τεν-Χουάι.
  To 1940 κυκλoφόρησε το έργο «H Nέα Δημοκρατία» όπου αποδεικνύει ότι η Κίνα θα αναπτυχθεί ακολουθώντας το σοσιαλιστικό δρόμο «Όποιος αντιταχθεί σ’ αυτή την ιστορική ανάγκη, έγραφε ο Μάο,  θα σπάσει τα μούτρα του». Οι Ιάπωνες εφαρμόζουν την τακτική της καμένης γης και ο Τσανγκ Κάι-Σέκ  εξαπολύει τη μια  μετά την άλλη τις αντικομμουνιστικές  επιθέσεις. Όμως ο ευέλικτος ανταρτοπόλεμος ξυπνούσε την ελπίδα και την αποφασιστικότητα σε εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζους. Το 1943 οι απελευθερωμένες περιοχές σταθεροποιήθηκαν και αναπτύχθηκαν. Το κόμμα μαζικoπoιήθηκε.
Το 1942-43 έγινε η περίφημη «διορθωτική κίνηση» που ονομάστηκε «Κίνημα για τη διόρθωση του στυλ δουλειάς μέσα στο κόμμα» που ήταν μια προσπάθεια διαπαιδαγώγησης των χιλιάδων νέων μελών -που είχαν ενταχθεί στο κ6μμα κατά την περίοδο της μαζικοποίησης- στον Μαρξισμό – Λενινισμό ενάντια στον δογματισμό. Την άνοιξη του 1944 η ιαπωνική εκστρατεία στην Κίνα απέδειξε την αδυναμία του Κουομιτάγκ να προβάλει αποτελεσματική άμυνα. Αντίθετα ο Κόκκινος Στρατός σημειώνει διαρκή ανάπτυξη, τεράστιες περιοχές της χώρας βρίσκονται κάτω από τον έλεγχό του.
Στα 1949 Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ Λ.Δ. ΚΙΝΑΣ
Το 1945, στο 7ο  συνέδριο, ο Μάο Τσετούνγκ απέδειξε θεωρητικά τη δυνατότητα της νίκης και χάραξε και το συγκεκριμένο πρόγραμμα για την οικοδόμηση της νέας Κίνας.  
Tο Mάρτιο του 1945 οι HΠA προσπάθησαν να πάρουν τη θέση της ηττημένης Iαπωνίας στην Άπω Aνατολή και ειδικότερα επιζητούσαν τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Kίνας. Aπό την πρώτη μέρα της συνθηκολόγησης και επίσημα, έγινε ορατή αυτή η πολιτική και εκφράστηκε πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά. Tο K.K. έχοντας διδαχθεί από τα σκληρά μαθήματα της ιστορίας δεν έτρεφε αυταπάτες για την πραγματική φύση του ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης. O Mάο Tσετούνγκ το 1945 έγραφε: «Tο 1927 το κόμμα μας βρισκόταν στην παιδική του ηλικία και πνευματικά στο σύνολό του ήταν απροετοίμαστο για την αντεπαναστατική αιφνιδιαστική επίθεση του Tσαγκ Kάι Σεκ. Kατά συνέπεια οι καρποί της νίκης που κέρδισε ο λαός σύντομα χάθηκαν. O λαός υπέφερε και πάλι για πολύ καιρό και μια λαμπρή Kίνα αναγκάστηκε να βυθιστεί στο σκοτάδι. Tη φορά όμως αυτή τα πράγματα είναι διαφορετικά. Tο κόμμα μας έχει αποκτήσει πλούσια πείρα τριών επαναστάσεων και ένα μεγαλύτερο βαθμό ωριμότητας». Kαμιά προσπάθεια για ειρήνευση -και έγιναν αρκετές- δεν αποτέλεσε τροχοπέδη της πορείας προς την ολοκλήρωση της αντιφεουδαρχικής αντιιμπεριαλιστικής επανάστασης.
O λαϊκός απελευθερωτικός πόλεμος με την καθοδήγηση του κόμματος άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία της νέας Kίνας. Oι προσπάθειες του Tσαγκ Kάι Σεκ και των Aμερικανών αφεντικών του να υποτάξουν τον κινέζικο λαό απέτυχαν. Tην 1η Oκτωβρίου 1949 ανακηρύχθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Kίνας και η επιτυχία της κινέζικης επανάστασης αποτέλεσε κοσμοϊστορικό γεγονός, έπειτα από την επανάσταση του Oκτώβρη.
Ο Λαϊκός απελευθερωτικός στρατός (κόκκινος στρατός) κάτω από την καθοδήγηση του Μάο Τσετούνγκ  σύντριψε τον ισχυρό στρατό του Κουμιτάνγκ απελευθερώνοντας τον κινεζικό λαό από τον ζυγό του Ιμπεριαλισμού. Την 1η Οκτωβρίου του 1949 ο Μάο Τσετούνγκ κήρυξε στο Πεκίνο την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Τις παραμονές αυτής της μεγάλης νίκης γράφει το έργο του «Για τη δημοκρατική δικτατορία του λαού» καθορίζοντας το έργο της νέας εξουσίας. Η κινεζική Λαϊκή δημοκρατία κάτω από την ηγεσία του Κ.Κ. Κίνας με επικεφαλής τον Πρόεδρο Μάο πέτυχε σε σύντομο χρονικό διάστημα τεράστιες επιτυχίες. Στις 25 Απρίλη του 1956 (περίοδος κατά την οποία πραγματοποιείται στην ΕΣΣΔ το κακόφημο -αναθεωρητικό 20ο Συνέδριο) ο Μάο Τσετούνγκ εκφωνεί σε πλατιά σύνοδο του Π.Γ. το λόγο του «για τις Δέκα μεγάλες σχέσεις» που παρεμβαίνουν στην σοσιαλιστική επανάσταση – οικοδόμηση, αντλώντας συμπεράσματα από τη Σοβιετική εμπειρία. Ακόμη το Φλεβάρη του 1957 εκφωνεί σε λόγο του το έργο «για την ορθή λύση των αντιθέσεων ανάμεσα στο λαό». Κάτω από αυτό το πρίσμα ξετυλίγεται στην Κίνα το 1958 «το μεγάλο Άλμα προς τα μπρος». 23.400 κομμούνες με 750.000 αγροτικούς συνεταιρισμούς που περιλαμβάνουν το 90% των αγροτικών νοικοκυριών.
Σ’ αυτή ακριβώς την περίοδο ανοίγονται οι πρώτες ιδεολογικοπολιτικού χαρακτήρα αντιθέσεις στα πλαίσια του Διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Ο χρουστσωφικός ρεβιζιονισμός ξεκινώντας πρώτα με το χτύπημα στο συνολικό έργο του Στάλιν ξεριζώνει μια μια τις κατακτήσεις στην Σ.Ε. επεμβαίνοντας αντικομματικά σε μια σειρά κομμουνιστικά κόμματα. Το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα με ηγέτη του τον Μάο Τσετούνγκ ξετυλίγει την αντιρεβιζιονιστική πάλη. Το 1960 όλοι οι Σοβιετικοί τεχνικοί που είχαν σταλεί στην Κίνα για να βοηθήσουν στην σοσιαλιστική ανόρθωσή της ανακλήθηκαν.
Ο Μάο Τσετούνγκ υπερασπίζοντας τον Μαρξισμό-Λενινισμό αποκάλυψε το πραγματικό περιεχόμενο των οπορτουνιστικών θεωριών του Χρουστσώφ και απέδειξε ότι οδηγούν όχι στη στερέωση του σοσιαλιστικού συστήματος και στο προχώρημα στον κομμουνισμό όπως διατείνονταν οι ρεβιζιονιστές αλλά στην κατάργηση της διχτατορίας του προλεταριάτου και στην καπιταλιστική παλινόρθωση.
Στις «προτάσεις σχετικά με τη Γενική Γραμμή του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος» τον Ιούνιο του 1963 καταγγέλλει τις ρεβιζιονιστικές θεωρίες του Χρουστσώφ για το «ειρηνικό πέρασμα» το «παλλαϊκό κράτος», το «κόμμα όλου του λαού» κλπ.
Κάτω από την καθοδήγηση του Μάο η ηγεσία του Κ.Κ.Κίνας αποφασίζει την έναρξη της Πολιτιστικής Επανάστασης στα 1966. Ο Μάο απορρίπτοντας τις ρεβιζιονιστικές θεωρίες ότι δεν υπήρχαν τάξεις και ταξική πάλη στην πρώην Σ.Ε. διατύπωσε τη θέση για την ύπαρξη των τάξεων και τη συνέχιση της ταξικής πάλης σ’ όλη την ιστορική περίοδο του σοσιαλισμού και επεξεργάστηκε και ανέπτυξε τη λαμπρή θεωρία του για τη συνέχιση της επανάστασης κάτω από τις συνθήκες της διχτατορίας του προλεταριάτου σαν μοναδικό δρόμο για την ολόπλευρη ενίσχυση του σοσιαλιστικού συστήματος, για την αποτροπή της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.
Έμπρακτη εφαρμογή αυτής της θεωρίας ήταν η Μεγάλη προλεταριακή πολιτιστική επανάσταση. Κατά  τη διάρκειά της τα ρεβιζιονιστικά επιτελεία του Λιου Σάο Σι και στη συνέχεια του Λιν Πιάο, θα κριτικαριστούν με δριμύτητα και θα χτυπηθούν. Αυτή την περίοδο κινητοποιήθηκαν εκατομμύρια μαζών, πρωτοφανέρωτο γεγονός στην ιστορία του σοσιαλισμού ενάντια στις καπιταλιστικές δυνάμεις στην Κίνα.
Ο Μάο Τσετούνγκ πέθανε τον Σεπτέμβρη του 1976. Στα χρόνια που πέρασαν από το θάνατό του βαρυσήμαντες εξελίξεις συνέβησαν και στην ίδια την Κίνα. Ο ρεβιζιονισμός κυριάρχησε και στην Κίνα. Τα γεγονότα όπως στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και σήμερα στην Κίνα έρχονται με αμείλικτο τρόπο να επικυρώσουν την ορθότητα και να επιβεβαιώσουν τη δύναμη της επιστημονικής αλήθειας που συμπύκνωναν οι θεμελιώδεις διαπιστώσεις του Μάο Τσετούνγκ.                                                           

Γ.Μ.