Καθημερινά οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν σοβαρά εργασιακά προβλήματα. Προεξέχοντα ανάμεσά τους οι μισθοί που δεν φτάνουν να καλύψουν τον μήνα, η καταπάτηση του ωραρίου που θεωρείται δεδομένη από τους εργοδότες, τα καθημερινά ατυχήματα στους χώρους δουλειάς κ.α. Η διεκδίκηση και υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) είναι το βασικό μέσο που διαθέτουν τα συνδικάτα για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και από την ώρα που η χώρα μας μπήκε στα μνημόνια, η συστηματική υπόσκαψη των εργατικών δικαιωμάτων σε συνδυασμό με τη συμβιβαστική πολιτική των δυνάμεων που ελέγχουν τα συνδικαλιστικά όργανα απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική έχει καταφέρει να καταστήσει ανέφικτη την υπογραφή ΣΣΕ. Είτε μέσω των μνημονιακών νόμων είτε μέσω των πιο πρόσφατων νόμων της κυβέρνησης της ΝΔ. Μάλιστα ενδεικτικό της κατάστασης των εργασιακών διεκδικήσεων για υπογραφή ΣΣΕ είναι ότι το 2024 υπογράφηκαν μόνο 9 συμβάσεις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές, από τις οποίες η κυβέρνηση έκανε υποχρεωτικές μόνο τις 2. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το 2024 το ποσοστό κάλυψης από ΣΣΕ των εργαζομένων έπεσε κάτω από 25% σε αντιδιαστολή με το 2009 όπου το αντίστοιχο ποσοστό κάλυψης ήταν 70%. Παρ όλη τη δυσμενή αυτή πραγματικότητα κάποιοι κλάδοι προσπαθούν αυτή την περίοδο να υπογράψουν ΣΣΕ προχωρώντας και σε κινητοποιήσεις.

Η υπογραφή ΣΣΕ παίζει καθοριστικό ρόλο για την οικονομική, και όχι μόνο, κατάσταση των εργαζομένων κάθε κλάδου μιας και είναι καθοριστικός παράγοντας καθορισμού όλων των εκφάνσεων της εργασιακής ζωής. Από ύψος των μισθών όλων των μισθολογικών βαθμίδων, τα επιδόματα που δικαιούται ένας εργαζόμενος, το ωράριο εργασίας, τις μέρες ασθένειας και μια σειρά άλλα δικαιώματα. Αυτό το πλήθος δικαιωμάτων που καθορίζονται από την ΣΣΕ, είναι η εργασιακή καθημερινότητα τού κάθε εργαζόμενου. Είναι δηλαδή το πεδίο δράσης των σωματείων, καθιστώντας τις ΣΣΕ τον βασικό πυλώνα ύπαρξης των σωματείων. Αυτόν ακριβώς τον πυλώνα προσπαθεί συστηματικά η κυβέρνηση να υποσκάψει στην προσπάθειά της να καταστήσει αδρανή τα σωματεία, ψηφίζοντας μια σειρά νόμους για τη συρρίκνωση τόσο των λειτουργιών όσο και το πλήθος των διεκδικήσεών τους.

Ανάμεσά στους νόμους αυτούς είναι και αυτός που αφορά τον κατώτατο μισθό. Θυμίζουμε ότι ο κατώτατος μισθός καθορίζει και τις αυξήσεις όλων των υπόλοιπων βαθμίδων μισθών. Με πρόσφατο νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση μονιμοποιήθηκε η μνημονιακή διάταξη κατάργησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό που γίνονταν με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Τον κατώτατο μισθό θα τον ορίζει μονομερώς η κυβέρνηση με απόφασή της.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση προχωρεί σε μέτρα που αυξάνουν τα εμπόδια για τις ΣΣΕ. Πχ πρόσφατα ύστερα από αίτημα των εργοδοτών προώθησε την «εκκαθάριση» του Ειδικού Σώματος Μεσολαβητών του ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας) με στόχο -όπως καταγγέλθηκε- να επιβάλει μια σύνθεση σε αυτόν που θα βγάζει διαιτητικές αποφάσεις πιο ευνοϊκές για την εργοδοσία.

Ένα ακόμα μέτρο που έχει θέσει σε εφαρμογή είναι, όταν κάποιο συνδικάτο προσπεράσει τα εμπόδια και καταφέρει να υπογράψει ΣΣΕ, κατά κόρον τα τελευταία χρόνια, να μη κηρύσσει τη ΣΣΕ υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους του ίδιου κλάδου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τελευταία, καταγγελία της ΓΣΕΕ για την ΠΟΒΕΣΑ Π.Κ. που το 2022 σύναψε ΣΣΕ με την Ομοσπονδία Ηλεκτρολόγων Ελλάδος, την οποία το Υπουργείο Εργασίας αρνήθηκε να κηρύξει υποχρεωτική.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιστρατεύσουν όλες τους τις δυνάμεις και με τη μέγιστη δυνατή μαζικότητα, να παλέψουν για υπογραφή ΣΣΕ η οποία να αποτελέσει και μια απάντηση στην κυβερνητική λαίλαπα. Σε όλους τους χώρους δουλειάς τα σωματεία πρέπει να καταπιαστούν ώστε να γίνουν συζητήσεις και να πραγματοποιηθούν ενημερώσεις με θέμα την υπογραφή των ΣΣΕ και την ανάγκη πάλης για την υπογραφή τους.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος