Ποια είναι η προσφυγομάνα; Προσφυγομάνα είναι εκείνη που η βιολογική μάνα εμπιστεύτηκε τα παιδιά της για να ξεκουραστεί. Που την άφησε να τα πάρει αγκαλιά, να τα φιλήσει, να τους φορέσει ρούχα, να τους χτενίσει τα μαλλιά, να τα πάρει μαζί της στη θάλασσα, να τους βάλει αντιηλιακό, να τα κοιμίσει στην αγκαλιά της, να κρατήσει ένα μπιμπερό και να τα ταΐσει, να τους τραγουδήσει, να παίξει μπάλα μαζί τους, να ζωγραφίσει μαζί τους, να κολλήσουν αυτοκόλλητα και να διαβάσουν παραμύθια, να κάνουν βουτιές μαζί, να τους φορέσει το μπουφάν, να τους κουμπώσει το μπουφάν, να τους μιλήσει,να τα παρηγορήσει, να την βοηθήσει να βρει πάνες, γάλα και φάρμακα, να καλέσει τον γιατρό, να ετοιμάσει τα χαρτιά, να αγωνιστεί για να πάνε τα παιδιά της σχολείο και γράμματα να μάθουν, να παλέψει για την παραμονή, να σταματήσει την απέλαση. Να τη βοηθήσει να μεγαλώσει τα παιδιά της με αξιοπρέπεια. Όχι γιατί δεν είναι καλή μάνα αλλά γιατί η ζωή ήρθε δύσκολα για κείνη και τα παιδιά της. Προσφυγομάνα είναι εκείνη που τα παιδιά λένε είσαι η δεύτερη μάνα μου.

Προσφυγομάνα είναι εκείνη που πονά όταν της λένε κρυώνω. Φοβάμαι. Λυπάμαι. Όχι. Δεν παίρνει τη θέση της μάνας. Ξεκουράζει τη μάνα. Την κανονική μάνα. Προσφυγομάνα είναι εκείνη που αγάπησε τα παιδιά της μάνας. Σαν δικά της. Είναι εκείνη που της επιτρέπεται στη βόλτα να της κρατάνε το χέρι. Εκείνη που έγινε μάνα τους. Μαρίτσες. Ζούμε την εποχή που πρέπει να εξηγούμε την κάθε λέξη των κειμένων μας κι αυτό δεν είναι εντάξει. Δεν είναι καθόλου εντάξει.

“Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη
μέρα νύχτα λύνεις δένεις την πληγή
κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα
και δεν ξημερώνει να ‘ρθει χαραυγή
Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγεί
κάθε ώρα τρόμος πόνος και κραυγή
και σ’ ακούν οι ξένοι κι ο αδερφός σωπαίνει
αχ δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή
Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί
μάτωσε ο ήλιος την ανατολή
κλαις κι αναστενάζεις αχ ξενιτιά φωνάζεις
μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί”

Γιάννα Κούκα (fb)