ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΖΟΡΜΠΑΛΑ

ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ

“Τέλη Γενάρη. Ηλιόλουστη μέρα. Έκανα ένα μακρινό περίπατο, δυό μεγάλα άσπρα σύννεφα στον Ουρανό και ένα σμήνος από γερανούς. Το σήμα της νίκης. Ένα βέλος. Έρχονταν από μακριά, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Ασκληπιός, ο Λεωνίδας, ο Καραϊσκάκης, ο Κολοκοτρώνης, ο Βελουχιώτης, ο Παναγούλης, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης γέμισαν τον Ουρανό. Ήταν κι άλλοι πολλοί, αμέτρητοι, ατέλειωτοι. Δεν είδα κανέναν εν ζωή. Οι καιροί άλλαξαν. Ο ήλιος στο δειλινό χρωμάτιζε τις σκέψεις μου. Δίπλα η θάλασσα. Πάνω ο Όλυμπος. Οι θεοί. Η Βεργίνα , το Δίον, το Κάστρο του Παντελεήμονα. Ήλιος και θάλασσα, εύφορη γη και Ιστορία η χώρα μου. Μπήκα στο σπίτι. Κι έβγαλα το καπέλο μου, όταν ήρθα σε Σένα.”

Ρωσικό τραγούδι Πρωτότυπος τίτλος: Zhuravli = γερανοί (Журавли) Αρχικοί στίχοι με έρεισμα το μνημείο της Sadako Sasaki: Ρασούλ Γκαμζάτοβ (Расу́л Гамза́тов)

Μετάφραση στα ρωσικά: Ναούμ Γκρέμπνεφ (Наум Гребнев) Διασκευή στίχων: Μαρκ Μπερνές (Ма́рк Берне́с) Μουσική: Ιάν Φρένκελ (Ян Френкель) Πρώτη εκτέλεση (1969): Μαρκ Μπερνές (Ма́рк Берне́с) Απόδοση στα Ελληνικά: Γιάννης Ρίτσος.

Πρώτη ερμηνεία στα Ελληνικά (1977): Μαργαρίτα Ζορμπαλά

https://youtu.be/VQd1kvRbSEg?t=139

Στιγμές-στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες που πέσανε στη ματωμένη γη

δεν κείτονται θαρρώ κάτω απ’ το χώμα αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί

Πετούν και μας καλούν με τις κραυγές τους

απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς

κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι

στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή

και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του

και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή

Θα ‘ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι

στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ

σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια

όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ

 

Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος

 

Δείτε και αυτό: