Είναι γνωστή και επίκαιρη η ρήση του Προέδρου της Βολιβίας Μοράλες πως «στην μόνη χώρα της Αμερικής που δεν έγινε επέμβαση των Αμερικάνων είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ επειδή δεν έχουν εκεί Αμερικάνικη πρεσβεία».

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νίκολας Μαδούρο κατηγορεί τις ΗΠΑ για την απροκάλυπτη παρέμβαση της να αναγνωρίσουν για Πρόεδρο της χώρας τον

Πρόεδρο της – κατά τα άλλα μετά από απόφαση του Ανώτατου δικαστηρίου της χώρας παράτυπης- Βουλής Juan Guaido που αποδεικνύεται φερέφωνο των ΗΠΑ.

Φαίνεται ο Juan Guaido να λειτουργεί βάση ενός οργανωμένου σχεδίου Αμερικάνικης κοπής με την βοήθεια των συμμάχων της από το «γκρούπ της Λίμα» όπου τόνο δίνει μεταξύ των άλλων ο ακροδεξιός νέος Πρόεδρος της Βραζιλίας Μπολσονάρο.

Οι επεμβάσεις των ΗΠΑ στην μαρτυρική Λατινική Αμερική είναι πολλές και ξεκινούν από το δόγμα του Προέδρου των ΗΠΑ James Monroe όπου ανακηρύσσει πως η υπόλοιπη Αμερική είναι ένα είδος προτεκτοράτου των ΗΠΑ και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Έτσι εξ ονόματος εμπορικών είτε εθνικών συμφερόντων είτε με διάφορες άλλες δικαιολογίες όπως ο κίνδυνος του κομμουνισμού, η «υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» έχει επέμβει από το 1846 σε όλες σχεδόν τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής.

Η επέμβαση γίνεται είτε με ωμές στρατιωτικές παρεμβάσεις είτε στηρίζοντας ακροδεξιά, φασιστικά ανδρείκελα που λειτουργούν ενάντια στους λαούς τους με πραξικοπήματα συνήθως εναντίον νόμιμα εκλεγμένων δημοκρατικών ή σοσιαλδημοκρατών ηγετών.

Η διοίκηση Trump δείχνει το αληθινό πρόσωπο της Ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας των ΗΠΑ στην Λ. Αμερική αναγνωρίζοντας τον Juan Guaido σαν προσωρινό Πρόεδρο της Βενεζουέλας.

Σημειώνουμε επιγραμματικά μερικές από τις πιο αξιοσημείωτες παρεμβάσεις των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική:

1846: Οι ΗΠΑ εισβάλλουν στο Μεξικό και καταλαμβάνουν την πόλη του Μεξικού το 1847. Μια συνθήκη ειρήνης τον επόμενο χρόνο δίνει στις ΗΠΑ πάνω από το μισό του εδάφους του Μεξικού — όπου σήμερα ανήκουν οι περισσότερες από τις δυτικές της πολιτείες.

1903: Οι ΗΠΑ μηχανεύονται την ανεξαρτησία του Παναμά από την Κολομβία και αποκτούν κυριαρχικά δικαιώματα πάνω από τη ζώνη όπου η διώρυγα του Παναμά θα συνέδεε την  ναυτιλιακή οδό Ατλαντικού και Ειρηνικού.

1903: Η Κούβα και οι ΗΠΑ υπογράφουν συνθήκη που επιτρέπει σχεδόν απόλυτο έλεγχο των ΗΠΑ επί της Κούβας. ΗΠΑ εγκαθιστά στρατιωτική βάση στον κόλπο του Γκουαντανάμο.

Οι Αμερικάνοι πεζοναύτες παρεμβαίνουν επανειλημμένα στην Κεντρική Αμερική και την Καραϊβική σε όλο το πρώτο τρίτο του 20ού αιώνα, συχνά για την προστασία των επιχειρηματικών συμφερόντων των ΗΠΑ σε στιγμές πολιτικής αστάθειας που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει.

1914: Αμερικανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το λιμάνι της Veracruz στο Μεξικό για επτά μήνες σε μια προσπάθεια να καθορίσουν τις εξελίξεις της Μεξικανικής Επανάστασης και στο τέλος τα καταφέρνουν.

1948: Στήριξη της δικτατορίας στην Παραγουάη που κράτησε μέχρι το 1989.

1954: Ο νόμιμος Πρόεδρος της Γουατεμάλα Jacobo Arbenz, αριστερών πεποιθήσεων, ανατρέπεται με πραξικόπημα που υποστηρίζεται από την CIA. Σημειώνουμε εδώ ότι ο Τσε Γκεβάρα ήταν σύμβουλος του Arbenz εκείνη την εποχή και υπέρ της ένοπλης αντίστασης χωρίς να εισακουστεί.

1961: Αντεπαναστατικές δυνάμεις μισθοφόρων υποστηριγμένες απο τις ΗΠΑ εισβάλουν- στον Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα. Η εισβολή αποτυγχάνει αλλά η Ουάσινγκτον συνεχίζει τις προσπάθειες να δολοφονήσει τον Κάστρο και να διαλύσει την επαναστατική εξουσία.

1964; Ο υποψήφιος της Αριστεράς και μετέπειτα Πρόεδρος της Βραζιλίας Joao Goulart ανατρέπεται από πραξικόπημα οργανωμένο από τις ΗΠΑ που εγκαθιστά στρατιωτική χούντα που διαρκεί μέχρι τη δεκαετία του 1980.

1965: Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ αποβιβάζονται στη Δομινικανή Δημοκρατία και παρεμβαίνουν στον εμφύλιο πόλεμο υπέρ των συμφερόντων τους.

1968: στήριξη της δικτατορίας στο Περού που κράτησε μέχρι το 1975.

Δεκαετία του 1970: Στην Αργεντινή, Χιλή και άλλες χώρες της Νότιας Αμερικής ξεκινά οργανωμένη από τις ΗΠΑ βάναυση εκστρατεία απειλών, καταστολής και δολοφονίας με στόχο γνωστές αριστερές προσωπικότητες, πολιτικούς, συνδικαλιστές αλλά και απλούς ανθρώπους γνωστή ως επιχείρησης Κόνδορας.

1972: Στήριξη της δικτατορίας στην Ουρουγουάη που κράτησε μέχρι το 1975.

1973: Οργάνωση και στήριξη του αιματηρού πραξικοπήματος στην Χιλή εναντίον του νόμιμου αριστερού Προέδρου Αλιέντε και εγκατάσταση της στυγνής δικτατορίας του Πινοσέτ.

1976: Πραξικόπημα στην Αργεντινή με τον στρατηγό Βιδέλα επικεφαλής μετά από παρέμβαση των ΗΠΑ για «να σωθεί η χώρα από το χάος».

Δεκαετία του 1980: η κυβέρνηση Reagan στηρίζει με όπλα και συμβούλους την αντικομουνιστική οργάνωση Contraς ενάντια στην κυβέρνηση της Νικαράγουας των Σαντινίστας και οργανώνει την επίθεση της Σαλβαδοριανής κυβέρνησης κατά των αριστερών ανταρτών FMLN.

1983: οι δυνάμεις των ΗΠΑ εισβάλουν στο νησί Γρενάδα μετά από κατηγορίες ότι η κυβέρνηση της συμμαχεί με την κομμουνιστική Κούβα.

1989: ΗΠΑ εισβάλλει στον Παναμά για να συλλάβει τον Manuel Noriega μέχρι τότε σύμμαχο τους.

1994: μια καθοδηγούμενη από τις ΗΠΑ εισβολή της Αϊτής για την αντικατάσταση του καθεστώτος που είχε εκδιώξει τον πρόεδρο Jean-Bertrand Aristide. Η εισβολή επαναφέρει τον Aristide.

2002: Ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες αποπέμπεται για δύο ημέρες μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα. Αυτός και οι σύμμαχοί του κατηγορούν ΗΠΑ σιωπηρή υποστήριξη της απόπειρας του πραξικοπήματος. Οι πραξικοπηματίες παίρνουν χάρη το 2007 και γίνονται οι οργανωτές της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί σήμερα στην Βενεζουέλα με τις οδηγίες των ΗΠΑ.

2009: Ο Πρόεδρος της Ονδούρας Μανουέλ Ζελάγια ανατρέπεται από τους στρατιωτικούς. Οι ΗΠΑ κατηγορούνται για συμμετοχή και επιδείνωση της κατάστασης στην χώρα μετά την άρνησή τους να καταδικάσουν το πραξικόπημα. Έτσι δεν είναι τυχαίο που χιλιάδες πρόσφυγες ξεκίνησαν από την Ονδούρα, πριν από μήνες, για να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ, θεωρώντας πως είναι οι υπεύθυνες για να τους προστατεύσουν.

Ο κατάλογος είναι πράγματι μακρύς και φαίνεται να μην έχει τελειωμό. Η επιθετικότητα του Ιμπεριαλισμού στην Λατινική Αμερική, όλες οι παραβιάσεις νόμων, δικαιωμάτων, της ίδιας της ανθρώπινης ζωής κάνει την ανάγκη απαλλαγής των λαών από αυτό το απάνθρωπο σύστημα, που στην κατάρρευση του παρασέρνει την ανθρωπότητα στην καταστροφή, ακόμη πιο επιτακτική.

Πηγή:  Πάνος Αλεπλιώτης – atexnos.gr