Ανταπόκριση

ΑΠΕΡΓΙΑ 9 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΗΑΡΑΚΛΕΙΟ

ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Με μαζική συμμετοχή στην απεργία και τη συγκέντρωση –συμμετοχή (πάνω τρεις χιλιάδες διαδηλωτές) που θύμιζε τις λαϊκές αντιστάσεις των πρώτων μνημονειακών χρόνων– διατράνωσαν οι εργαζόμενοι και άνεργοι και στο Ηράκλειο την αντίθεσή τους στη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και όλων των συνοδοιπόρων της στην εφαρμογή της πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, της ανεργίας, της καταστολής και της υποτέλειας.

Παρά την αναβλητική και υπονομευτική στάση της υποταγμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ/ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ-ΠΕΚ/ΠΑΣΚ) τόσο στην ΕΛΜΕ-ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ, όσο και στο ΕΚΗ-ΓΣΕΕ, οι λαϊκές διαθέσεις καταγγελίας των βάρβαρων μέτρων δεν υποχώρησαν.

Οι εργαζόμενοι τόσο στο χώρο της εκπαίδευσης, αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όσο και στον ιδιωτικό χώρο έδειξαν, με τον πιο παραστατικό τρόπο, την αντίθεση και δυσφορία τους, καταδικάζοντας τη μαύρη αντιδραστική πολιτική της πείνας, ανεργίας, λαϊκής τρομοκράτησης και υποτέλειας που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, έχοντας στο πλάι της όλη τη συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και γενικώς των κομμάτων της ολιγαρχίας και των ιμπεριαλιστών κηδεμόνων της.

Οι δυνάμεις του Μ-Λ ΚΚΕ, τόσο από το χώρο της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, όσο και από εκείνο της ΕΡΓΑΣ, συμμετείχαν με δικό τους ξεχωριστό πανό και μπλοκ στη συγκέντρωση των σωματείων του δημοσίου και του ιδιωτικού χώρου που διοργανώθηκε σήμερα το πρωί έξω από το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου (Ε.Κ.Η.)

Με το πανό, τον τηλεβόα, τις προκηρύξεις και τις αφίσες μας διατρανώσαμε την ανειρήνευτη πάλη μας ενάντια στην πολιτική της αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος, στην κοροϊδία των επιδομάτων και των «καλαθιών» του λαϊκού ευτελισμού και αποπροσανατολισμού, των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστολής -με το νομοθετικό τερατούργημα του νόμου Χατζηδάκη- και της εμπλοκής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα.

Επίσης, η εκπρόσωπος της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ και της ΕΡΓΑΣ στην τοποθέτησή της από το βήμα της απεργιακής συγκέντρωσης -πέρα από την καταγγελία των βάρβαρων κυβερνητικών μέτρων της φτώχειας και της υποτέλειας- ξεσκέπασε με επιχειρήματα την πολιτική της σύμπλευσης των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ σε όλο το φάσμα της αντιδραστικής κυβερνητικής πολιτικής, είτε αυτή αφορά στη διάλυση των εργατο-λαϊκών κατακτήσεων στην παιδεία και την υγεία, την ακρίβεια και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στην ενέργεια, μεταφορά κλπ, είτε το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, τη συμμόρφωση και στήριξη του αντισυνδικαλιστικού νόμου Χατζηδάκη και την ισοπέδωση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι παριστάμενοι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ(3), αν και συνήθως από του βήματος χαιρετίζουν ή στέλνουν χαιρετισμό, σε αυτή τη συγκέντρωση σιώπησαν, παραμένοντας επικεφαλής του κομματικού τους μπλοκ το οποίο όμως δεν είχε μεγάλη μαζικότητα.

Μαζικότητα είχαν τα πανό των εργαζομένων από πολλά σωματεία και συλλόγους, ενώ αξίζει να τονίσουμε ότι οι υποταγμένες ηγεσίες των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ/ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ/ΠΑΣΚ τόσο στην ΕΛΜΕ, όσο και στο σύλλογο εκπαιδευτικών της Α/θμιας (ΣΕΠΕ) δεν κατέβασαν πανό, επιδιώκοντας να…στεγάσουν τους απεργούς εκπαιδευτικούς στο κομματικό πανό, κυρίως, του ΣΥΡΙΖΑ. Η πονηριά όμως ήταν ευανάγνωστη από τους εκπαιδευτικούς που στήριξαν σε ένα μεγάλο ποσοστό το πανό της παράταξής μας.

Η πορεία από το Εργατικό Κέντρο κατευθύνθηκε στο κέντρο της πόλης και από εκεί στους κεντρικούς δρόμους, προσθέτοντας και νέους διαδηλωτές στο δρόμο.

Πρέπει βέβαια να τονίσουμε ότι, αν και η συγκέντρωση και η πορεία ήταν μαζική, όμως υστερούσε σε πολιτικό παλμό, στην αναπαραγωγή των συνθημάτων που ακούγονταν, κυρίως, από τον τηλεβόα του χώρου μας. Η αντίφαση αυτή είναι ευνόητη, αν αναλογιστούμε τους μηχανισμούς όλων των παρατάξεων και κομμάτων -που στηρίζουν, είτε απροκάλυπτα, είτε συγκεκαλυμμένα, την αντιλαϊκή επίθεση– οι οποίοι όχι μόνο καλλιεργούν την ηττοπάθεια, αλλά, κατά κύριο λόγο, επενδύουν και προπαγανδίζουν τις εκλογικές αυταπάτες.

Και ενώ η επίθεση είναι γενικευμένη και οι εργαζόμενοι, αλλά και οι άνεργοι επιθυμούν και ζητούν την ενότητα της πάλης, όμως το ΠΑΜΕ επέλεξε ξανά τη χωριστική λογική της διαφορετικής πλατείας, καλώντας όχι στην κοινή συγκέντρωση του ΕΚΗ, αλλά στην πλατεία Ελευθερίας. Ακολουθώντας την ίδια διασπαστική λογική, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούσαν και συγκεντρώθηκαν λίγα μέτρα …πιο πέρα από το ΠΑΜΕ, στο άγαλμα του Βενιζέλου, επιβεβαιώνοντας την αναπαραγωγή της ίδιας αναποτελεσματικής λογικής «της χωριστής πλατείας» και συγκαλύπτοντάς την με πολλούς τόνους ρητορείας για το… «από τα κάτω».

Εμείς από θέση αρχής τονίσαμε ξανά στο ΔΣ της ΕΛΜΕ τη σταθερή θέση της ενότητας στην ταξική βάση και της ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ στην πολιτική γραμμή της υποταγής. Θέση που δεν συγχέει τη …γεωγραφία της συγκέντρωσης με την ταξική γραμμή της ανειρήνευτης πάλης και αντίθεσης με τις δυνάμεις της συναίνεσης στη βάρβαρη πολιτική της φτώχειας, της ανέχειας και της ιμπεριαλιστικής υποτέλειας. Για το λόγο αυτό, συμμετείχαμε στην κοινή πορεία των σωματείων, αναδεικνύοντας όλο το φάσμα της καταδίκης τόσων των συνδικαλιστικών στυλοβατών της αντιδραστικής πολιτικής, όσο και των κομμάτων-ερεισμάτων της εγχώριας ολιγαρχίας και του ξένου ιμπεριαλισμού.

Η μαζική και ειρηνική πορεία, αφού διένυσε την καθιερωμένη διαδρομή, κατέληξε στην πλατεία Ελευθερίας όπου διαλύθηκε.

Στόχος όλων μας είναι να δουλέψουμε στο μαζικό επίπεδο, για να ανέβουν ακόμη ένα μεγαλύτερο σκαλί οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργατο-λαϊκών στρωμάτων και να διαμορφωθεί ένα ισχυρό διεκδικητικό λαϊκό κίνημα, που είναι ο μόνος δρόμος για την κατοχύρωση των δίκαιων και αναφαίρετων λαϊκών δικαιωμάτων.