Ποιες είναι οι ιδιαίτερες επιδιώξεις της Αμερικανικής πολιτικής και οι επιδιώξεις και τα αποτελέσματα της επίσκεψης Πομπέο αναλύονται σε άλλα άρθρα του “Λαϊκού Δρόμου”.
Για την υπόθεση όμως του λαϊκού κινήματος ιδιαίτερη σημασία έχει η στάση του λεγόμενου αντικαπιταλιστικού ρεύματος, των κομμάτων, οργανώσεων και απόψεων που αυτοπροσδιορίζονται σε αυτό, απέναντι στο κρίσιμο ζήτημα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στη χώρα μας. Από το ΚΚΕ μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΝΑΡ και μια πλειάδα τροτσκιστικών και αντιεξουσιαστικών οργανώσεων και απόψεων, που -ανεξάρτητα από μικρές και μεγάλες διαφορές και ανεξάρτητα από την ανομοιογένειά τους- συγκλίνουν στον κοινό παρονομαστή της άρνησης της εξάρτησης της χώρας μας από τον ιμπεριαλισμό και στην άρνηση του αγώνα για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας.
Πουθενά σε κανένα κείμενο, σε καμιά ανάλυση της κατάστασης της χώρας μας από καμιά από αυτές τις δυνάμεις δεν αποτυπώνεται η πραγματικότητα της ολόπλευρης εξάρτησης της Ελλάδας από τον ξένο ιμπεριαλισμό. Της καταπάτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της καταλήστευσης από το ξένο κεφάλαιο, της πολιτικής της υποτέλειας και της καταδυνάστευσης από τον ξένο παράγοντα.
Ούτε τα δέκα χρόνια μνημονιακής εποπτείας και νεοαποικιακής επιτήρησης ήταν αρκετά για να πείσουν το ρεύμα του «αντικαπιταλισμού» ότι η χώρα μας και η μεγαλοαστική της τάξη είναι βαθιά εξαρτημένη και υποτελής στις ξένες δυνάμεις. Ούτε και τώρα που, μπροστά στο φάσμα μιας νέας οικονομικής κρίσης και μπροστά στον πολεμικό κίνδυνο, η ελληνική ολιγαρχία αναζητά προστασία και πρόθυμα μετατρέπει τη χώρα σε εξάρτημα των ιμπεριαλιστικών και ιδιαίτερα των αμερικανικών επιδιώξεων.
Η επίσκεψη Πομπέο και η επιβολή τής αμερικανικής πολιτικής για τη μετατροπή της χώρας μας σε «γεωπολιτικό μεντεσέ» των αμερικανικών συμφερόντων -όπως έκδηλα διατύπωσε ο πρέσβης Πάιατ προ διετίας- η μετατροπή της χώρας απ’ άκρη σ’ άκρη σε στρατιωτικό αμερικανονατοϊκό προγεφύρωμα, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, οι βάσεις που αρπάζουν ως λάφυρο οι Αμερικάνοι επικυρίαρχοι και το θλιβερό θέαμα της αμερικανοδουλείας που πρόσφερε απ­λόχερα η ελληνική κυβέρνηση δε συγκινούν το ρεύμα αυτό και δεν αποτελούν για το συγκεκριμένο πολιτικό χώρο κορυφαία ζητήματα κινητοποίησης του ελληνικού λαού.
Μπορεί το ρεύμα αυτό να φλυαρεί υποτίθεται αντικαπιταλιστικά και να ξεσηκώνεται υποτίθεται κάθε μέρα απέναντι στο κεφάλαιο και τα αφεντικά και να ξεκουφαίνει τον κόσμο με βροντώδη συνθήματα και να κηρύσσει με ευκολία την «επανάσταση» και την «ανατροπή», απέναντι όμως στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά, στους ξένους πάτρωνες και στην ελληνική ολιγαρχία που είναι υπεύθυνη για την παράδοση της χώρας και για τη σχέση «προστασίας» και για την ιδεολογία του ραγιαδισμού που ποτίζουν στον ελληνικό λαό, δεν ξεσηκώνονται.
Δεν είναι τυχαίο ότι παρά την επίσκεψη και την περιοδεία Πομπέο για τρεις μέρες στη χώρα μας και το μάθημα ξενόδουλης στάσης που παρέδωσαν η κυβέρνηση, ο Μητσοτάκης και τα μέσα ενημέρωσης στον ελληνικό λαό, το ΚΚΕ δεν πραγματοποίησε ούτε για τα μάτια του κόσμου, ούτε καν σε συμβολικό επίπεδο κινητοποίηση στην Αθήνα. Ούτε και σε καμιά άλλη πόλη της χώρας εκτός από τη Θεσσαλονίκη και τα Χανιά. Τα εκατοντάδες ρυάκια που καταλήγουν σε μαζικά ποτάμια που διαβάζει κανείς στο Ριζοσπάστη άλλες φορές, τώρα στέρεψαν, και τα εκατοντάδες σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα που άλλες φορές κατά το ΚΚΕ χαλάν τον κόσμο, τώρα σιώπησαν.
Οι θορυβώδεις αλλά κούφιες αντικαπιταλιστικές αναλύσεις που αρνούνται τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, τον αγώνα για το σπάσιμο της ξένης εξάρτησης και την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και που δεν τον αναγνωρίζουν ως αγώνα ταξικό, όχι μόνο δεν εξοπλίζουν αλλά αφοπλίζουν το λαϊκό κίνημα και το μετατρέπουν σε αμήχανο παρακολουθητή της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, διευκολύνοντας το πέρασμά της. Κατακεραυνώνουν υποτίθεται το κεφάλαιο, αλλά αθωώνουν την μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας για το επαχθές έγκλημα της παράδοσης της χώρας ως βορά στα ξένα αφεντικά -ως αντίτιμο της προστασίας της- και αθωώνουν την ελληνική ολιγαρχία που βάζει το λαό σε επικίνδυνους δρόμους, δένοντας τη χώρα στο άρμα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
Προσφέρουν υπηρεσία εν τέλει στο ντόπιο αστικό σύστημα όταν το εμφανίζουν απαλλαγμένο από τις ξένες εξαρτήσεις, κυρίαρχο και ανεξάρτητο, υποστηρίζοντας «αντικαπιταλιστικά» την εικόνα που επιδιώκει να περάσει χρόνια τώρα στο λαό.
Προσφέρουν εν τέλει υπηρεσίες και στο ίδιο το ιμπεριαλιστικό σύστημα και στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όταν απαλλάσσονται -και με την «αντικαπιταλιστική» σφραγίδα-, από την εγκληματική πολιτική που έχουν ασκήσει στον τόπο μας, υπεύθυνοι για πολέμους, προσφυγιά, καταλήστευση και φτώχεια, μνημόνια και μετανάστευση.
Αφοπλίζουν την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα από την έκφραση των παλλαϊκών αιτημάτων και της πάλης απέναντι στην ξενοκρατία και την αμερικανοκρατία που τόσα δεινά έφεραν στο λαό.
Υποτίθεται ότι το ΚΚΕ παλεύει για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, όταν αυτά απειλούνται -και πράγματι απειλούνται- από την Τουρκία σε βάρος της χώρας μας.
Πριν όμως έχουν καταπατηθεί και καταπατούνται κάθε μέρα από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, σε όλα μάλιστα τα επίπεδα. Από τη σφαίρα της οικονομίας μέχρι του πολιτισμού, από το συνεχώς αυξανόμενο δίκτυο των αμερικανονατοϊκών βάσεων μέχρι τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και πάνω από όλα τον έλεγχο και την υπαγόρευση της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
Πώς εξηγείται αυτή η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ; Η υπεράσπιση αλά καρτ της εθνικής κυριαρχίας από την Τουρκία και η εκκωφαντική σιωπή απέναντι στην καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις;
Μπορεί να εξηγηθεί μόνο από την πολιτική μιας ηγεσίας απίστευτα καιροσκοπικής.
Και μπορεί να εξηγηθεί μόνο από το γεγονός πως η ηγεσία του ΚΚΕ χρόνια τώρα ακολουθεί πολιτική προσαρμογής και συμβιβασμού στις απαιτήσεις και τις πιέσεις του αστικού συστήματος.
Ό,τι σε γενικές γραμμές ισχύει για το ΚΚΕ ισχύει ανάλογα και για τις δυνάμεις εκείνες που αντίστοιχα σηκώνουν τη σημαία του λεγόμενου αντικαπιταλισμού, στην πραγματικότητά όμως στρέφοντας την πλάτη και χτυπώντας την αντιιμπεριαλιστική πάλη.
Ανάλογα το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αθήνα, συμμετέχοντας ψοφοδεώς στη συγκέντρωση για την επίσκεψη Πομπέο, ρυμούλκησαν την κινητοποίηση λίγα μέτρα δίπλα από την πρεσβεία στέλνοντας σαφές μήνυμα υποτίμησης του γεγονότος και ανάλογα το ΣΕΚ -ακραιφνής εκπρόσωπος του «αντικαπιταλιστικού» ρεύματος- αρνήθηκε και τη συμμετοχή του.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος