Εκλογές έρχονται, μητέρα των μαχών είναι, πρέπει κάπως να εντυπωσιάσεις! Ιδιαίτερα δε όταν η πρακτική σου έχει ξεκόψει με ότι μπορεί να θύμιζε Αριστερά. Δύσκολο το έργο. Πως να πείσεις ότι η τελευταία λέξη του τίτλου σου έχει την όποια σχέση με την πραγματικότητα όταν ό,τι έχεις κάνει ως κυβέρνηση όχι απλά θυμίζει αλλά είναι όλα αυτά που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι δυνάμεις της λιτότητας, του φιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς που υποτίθεται ότι πολεμάς;

Από την εξωτερική πολιτική και την επίθεση στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, μέχρι την θωράκιση του ποινικού (κατά των αγώνων) και κατασταλτικού μηχανισμού ως και το ξέπλυμα των νεοναζί; Πως να πείσεις ότι είσαι ακόμη Αριστερά όταν έχεις συνεργαστεί, και το περηφανεύεσαι κι από πάνω, με την ακροδεξιά, όταν το λεγόμενο βαθύ ΠΑΣΟΚ -και όχι μόνο- έχει ενταχθεί καθοριστικά στις γραμμές σου και όταν το όνειρό σου είναι να συνεργαστείς με την καραμανλική δεξιά για να σιγουρέψεις ακόμη περισσότερο τα διαπιστευτήρια από την έξω και έσω εξουσία; Όταν επί των ημερών σου δικάζονται στη χώρα σου αριστεροί Τούρκοι αγωνιστές, στους οποίους υποτίθεται ότι ήσουν αλληλέγγυος μέχρι πριν λίγα χρόνια και καθόσουν μαζί τους σε κοινές συζητήσεις, όταν επί των ημερών σου όχι δεν έχει αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο αλλά και εντείνονται οι διώξεις και οι ανακρίσεις σε αγωνιστές κάθε είδους κινήματος, ακόμη και μέχρι πρόσφατα συντρόφων σου που σε στήριξαν στα πρώτα κυβερνητικά βήματά σου;

Κάτι πρέπει να κάνεις. Επικοινωνιακά πάντα, όχι επί της ουσίας! Γιατί ως προς την ουσία είπαμε!  Έχεις διαλέξει προ πολλού, οριστικά και αμετάκλητα. Πριν ακόμη γίνεις κυβέρνηση τότε που πάσχιζες ταξιδεύοντας σε ανατολή και -κυρίως- δύση για να αποδείξεις ότι είσαι το καλό παιδί, ότι θα περάσεις όλα όσα θέλουν και ότι κυρίως θα καταφέρεις να ελέγξεις το λαό.

Οπότε τι σου μένει; Να βρεις κάποιο δόλωμα, κατά προτίμηση δε γόνο κι ας απαγορεύεται η χρήση γόνων στο ψάρεμα! Πως αλλιώς να ψαρέψεις στα νερά της Αριστεράς και της ιστορίας της; Θετικής και μη; Να την καπηλευτείς μέχρι εκεί που δεν παίρνει διαστρεβλώνοντάς τη βέβαια για άλλη μια φορά. Να χρησιμοποιήσεις “βαριά” ονόματα κι ας μην έχουν προσφέρει -όχι τα ονόματα αλλά τα πρόσωπα που τα κληρονόμησαν- τίποτα στην Αριστερά και στους αγώνες του λαού. Προσφέρονται όμως να γίνουν μέρος του επικοινωνιακού παιχνιδιού σου και να εκμεταλλευτείς την κληρονομιά που υποτίθεται ότι κουβαλάνε. Που δεν την κουβαλάνε γιατί η Αριστερά, το κομμουνιστικό κίνημα και οι λαϊκοί αγώνες δεν κληρονομούνται. Αυτά δεν υπόκεινται σε… πνευματικά δικαιώματα! Όπως και τα πρόσωπα που πρόσφεραν σε αυτά, άσχετα από τις όποιες απόψεις μπορεί να έχει κανείς γι’ αυτά που υποστήριζαν. Αυτά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός γόνου, είναι κληρονομιά του κινήματός μας, του λαού μας. Τα υπόλοιπα είναι απλή συνωνυμία!

Και τι δηλαδή οι γόνοι βαριών ονομάτων δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν; Να πολιτευτούν, να ενταχθούν κάπου; Ακόμη και κόντρα στις επιλογές των γονιών τους; Προφανώς και το έχουν. Όταν και όποτε το επιλέξουν, δεν τίθεται θέμα. Θα κριθούν όμως. Το έχουμε το δικαίωμα αυτό όλοι οι υπόλοιποι. Το κακό γι’ αυτούς είναι ότι οι δημόσιες τοποθετήσεις τους, όταν κινούνται μεταξύ του έντονα προσωπικού -της κλάψας εν ολίγοις- και της έντονης ανάδειξης της επιστημονικής παρουσίας και προσφοράς με ελάχιστο έως αμήχανο λόγο επί του πολιτικού, με κάμποσο όμως χρόνο αφιερωμένο στην.. κληρονομιά τους παρά τις “αποστασιοποιήσεις”, τότε το μόνο που επιβεβαιώνουν είναι ότι αποδέχτηκαν να γίνουν τα “βαριά” τους ονόματα επικοινωνιακό τρικ – αριστερό άλλοθι του ΣΥΡΙΖΑ, να συμβάλουν στη χυδαία εκμετάλλευση της ιστορίας του λαϊκού, του αριστερού και του κομμουνιστικού κινήματος!

Αυτά με αφορμή την… υποψηφιοποίηση στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ της κ. Λοΐζου και του κ. Πλουμπίδη.