Κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου στο όνομα των «αναγκών της αγοράς» και νέες αντιδραστικές αλλαγές στους ΟΤΑ, στις εργασιακές σχέσεις, στο έδαφος των προσαρμογών που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ψηφίστηκε στην Ολομέλεια της Βουλής, με τις «fast track» διαδικασίες του επείγοντος, το πολυνομοσχέδιο – σκούπα του υπουργείου Εσωτερικών «Ρυθμίσεις του υπουργείου Εσωτερικών, διατάξεις για την ψηφιακή διακυβέρνηση και άλλα επείγοντα ζητήματα» (πλήθος αντιδραστικών ρυθμίσεων, με πιο εμβληματικές τις διατάξεις για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά και αυτές που αλλάζουν προς το χειρότερο τη λειτουργία των ΟΤΑ) μεταξύ αυτών και τα συνταξιοδοτικά που προστέθηκαν την τελευταία στιγμή.

Με τις ψήφους των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου υπερψηφίστηκε και η διάταξη για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, στο πλαίσιο της διαδικασίας έγκρισης του διυπουργικού νομοσχεδίου. 

Πρόκειται για το άρθρο 64 του νομοθετήματος, το οποίο υπερψήφισαν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και της Ελληνικής Λύσης, με 162 «ναι».

Το Κίνημα Αλλαγής  δήλωσε «παρών», ενώ το ΚΚΕ τάχθηκε κατά. Από την ψηφοφορία απουσίαζαν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΜέΡΑ25.

Επί της αρχής, το διυπουργικό νομοσχέδιο έγινε αποδεκτό από την Ολομέλεια  της Βουλής, με τις ψήφους των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Αναμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα καθαρόαιμο αστικό, αρχηγικό κόμμα, βασικό εκφραστή της Κεντροαριστεράς και πυλώνα του αστικού συστήματος

Μόλις μία ώρα πριν την έναρξη της ψηφοφορίας του διυπουργικού νομοσχεδίου ο Γιάννης Βρούτσης (Υπουργείο Εργασίας) κατέθεσε 2 τροπολογίες που αφορούν αντεργατικές αλλαγές και ρυθμίσεις σε βάρος των εργαζόμενων.

Οι τροπολογίες που κατέθεσε ο υπουργός Εργασίας, με το επιχείρημα ότι λειτουργούν ανασταλτικά για την πρόσληψη εργαζομένων, αφορούν την κατάργηση τριών ευνοϊκών διατάξεων για τους εργαζόμενους, προσφέροντας… δωράκι στον ΣΕΒ και άλλους εργοδότες.

Ειδικότερα, η πρώτη τροπολογία αφορά τις εξής διατάξεις του εργατικού δικαίου:

1. Αυτήν που αφορά την κοινή και αλληλέγγυα ευθύνη του αναθέτοντος ένα έργο, του εργολάβου και του υπεργολάβου έναντι των εργαζομένων (ψηφίστηκε το 2018), η οποία προέβλεπε ότι αν οι εργαζόμενοι του υπεργολάβου έχουν απαιτήσεις που δεν ικανοποιεί ο άμεσος εργοδότης τους, μπορούν να στραφούν προς τον εργολάβο του έργου για την ικανοποίηση των απαιτήσεών τους (π.χ. διεκδίκηση οφειλών).
2. Τη διάταξη νόμου του 2019, η οποία προέβλεπε ότι για είναι νόμιμη μια απόλυση απαιτείται ο εργοδότης να αναφέρει τον βάσιμο λόγο αυτής, όπως π.χ. τη συμπεριφορά του εργαζομένου, όπως αυτός ορίζεται από τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη.
3. Διάταξη νόμου του 2019, σύμφωνα με την οποία αναστέλλονται οι προθεσμίες που έχουν οι εργαζόμενοι για να κινηθούν νομικά εναντίον εργοδότη τους, κατά τη διάρκεια της συμφιλιωτικής διαδικασίας επίλυσης των εργατικών διαφορών (αυτό αφορά, κυρίως, παράνομες απολύσεις).

Είναι προφανές ότι η νέα κυβέρνηση επιχειρεί, ενόψει της αντεργατικής επέλασης που σχεδιάζει, να ορθώσει νέα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και να καθυποτάξει κάθε εργατική αντίδραση σε αυτή την πολιτική. Για το σκοπό αυτό, αξιοποιεί το αντεργατικό οπλοστάσιο που συγκρότησαν οι κυβερνήσεις στην μνημονιακή περίοδο.

Δείτε και αυτό:

Καλούς αγώνες !!