γράφει η Σάρα Κόσσο

Στη ζωή είμαστε οι συναντήσεις μας…είμαστε το συνονθύλευμα όλων όσων έχουμε συναντήσει κι έχουν διαμορφώσει την προσωπικότητα και τα βιώματά μας.

Εμείς είμαστε «Οι τυχεροί» της ιστορίας… βαθιά ευγνώμονες που σας συναντήσαμε από τη θέση του μαθητή και σας είχαμε ΔΑΣΚΑΛΟ….που μας είναι απόλυτα συνειδητό και όχι απλώς μια τυχαία σκέψη, πως είμαστε αυτοί που είμαστε και διεκδικούμε, και ασκούμε κριτική και αμφισβήτηση, που αγωνιζόμαστε καθημερινά απέναντι στην αδικία, που είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε το παράλογο όταν συμβαίνει χωρίς να το ενσωματώνουμε σε καθημερινότητα, επειδή υπήρξατε στις ζωές μας…επειδή μαζί με την υπόλοιπη εκπαιδευτική «παρέα» βλέπαμε πώς είναι οι ελεύθεροι άνθρωποι, τα ελεύθερα πνεύματα που δε συμβιβάζονται με οτιδήποτε σκοτεινό και χαλασμένο και αγωνίζονται πάντα για το καλύτερο, για το φως και την ελευθερία….σε κάθε επίπεδο … πνευματικό, μαθησιακό, κοινωνικό…

Σας αγαπήσαμε πολύ Κε Μαυρέλη…και τη νιώθαμε και τη δική σας την αγάπη έντονα για όλους μας.

Δεν υπήρχε «ο καλύτερος» ή «ο κακός» μαθητής στις τάξεις σας γιατί ήμασταν όλοι θαύματα, φωτεινά αστέρια στα μάτια σας ….το ξέρω αυτό καλά γιατί τα μάτια σας αντανακλούσαν στα δικά μας και μέσα από αυτά πιστεύαμε στον εαυτό μας καθημερινά όλο και πιο πολύ… Κάνατε το σχολείο κοιτίδα δραστηριοτήτων σε εποχές που δεν υπήρχε κάτι τέτοιο… Μπορεί αυτή τη στιγμή να μας φαίνεται φυσιολογικό και καθημερινότητα τα δικά μας παιδιά να έχουν στα σχολεία τους «ομίλους δραστηριοτήτων», «ενισχυτική διδασκαλία», περιβαλλοντικές και κοινωνικές δράσεις, αλλά τότε που ήμουν εγώ στο σχολείο, θυμάμαι πως ήμασταν η πρώτη περιβαλλοντική ομάδα και όλα τα στήναμε από την αρχή…σας καμαρώναμε κι εμείς, το βλέπαμε πόσο σας ένοιαζε, πόσο τρέχατε για όλα, πόσο ενδιαφέρον δείχνατε για εμάς…και όταν υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν πάρει αυτό το ενδιαφέρον από το σπίτι τους, αυτό το βλέμμα που λέει με βεβαιότητα στέρεη όσο και η δυνατή φωνή σας «Πιστεύω σε σένα, λάμπεις τόσο δυνατά που κανείς δεν μπορεί να μη δει ποιος πραγματικά είσαι!! Είσαι εδώ για να μας μάθεις εσύ τον κόσμο…», τότε όλο αυτό δεν είναι απλά ενδυναμωτικό, υπήρξε κυριολεκτικά σωσίβιο για τις ζωές μας για την αυτοπεποίθηση και την αυτοεικόνα μας. Δάσκαλος μαθηματικών…γεωμετρίας, μας συστηθήκατε….μα εμείς είχαμε μόνιμα απέναντί μας έναν φίλο!! Έναν γίγαντα-λεβέντη να μας προστατεύει από τα πάντα για να μπορέσουμε ακόμη και στα πιο χαμηλά μας να πατήσουμε πιο γερά και να πετάξουμε ψηλότερα…

Ευχαριστούμε για όλα…από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα…για τις χορωδίες, τα θεατρικά, τις εκδρομές με τις περιβαλλοντικές ομάδες, το μάθημα της αστρονομίας, τις ταβέρνες και τα καρναβάλια, τους ελέγχους και τις πανελλήνιες με τα 18 μαθήματα μέρα παρά μέρα για 1.5 μήνα, τα χαζά ανέκδοτα και τις βλακείες στα διαλείμματα, για το ότι σας ζούσαμε καθημερινά επί χρόνια από την πλευρά που επιλέξατε να αφοσιώσετε όλη σας τη ζωή…αυτή του εκπαιδευτικού!!

Ξέρω πως συνεχίζετε να διδάσκεστε και να διδάσκετε με κάποιον τρόπο…αυτό δεν σταματά…όλοι οι άνθρωποι είμαστε η ενέργειά μας, αυτή που εκπέμπουμε και δε γίνεται να χαθεί με τίποτα…μπορεί μόνο να αλλάζει μορφή, αντιληπτή ή όχι από τις δικές μας αισθήσεις, δε γίνεται να χαθεί!! Το σήμα που μεταδίδουμε παραμένει ζωντανό είτε το σώμα μας είναι εδώ είτε όχι, με τον ίδιο τρόπο που αν χαλάσει μια τηλεόραση ενώ παρακολουθούμε έναν αγώνα, ο αγώνας συνεχίζεται κανονικά….το ότι εμείς δεν τον βλέπουμε είναι άλλο θέμα…Ζείτε στις καρδιές μας, στις αναμνήσεις μας, στα όνειρά μας και στο παράδειγμα που μας έχετε αφήσει πίσω…στον τρόπο που μαθαίνουμε εμείς μαθηματικά στα δικά μας παιδιά φροντίζοντας να νιώθουν και να τους νοιάζει ακόμη και για τη συμμετρία όταν γράφουν απλά ψηφία ή όταν τραβάνε γραμμές. Η ποιότητα στη ζωή κρύβεται στις λεπτομέρειες…αυτές κάνουν τη ζωή μας μαγική!!

Ad astra λοιπόν Δάσκαλε…λάμπετε Κε Μαυρέλη ακόμη και τώρα, τόσον καιρό μετά, είστε τόσο φωτεινός και σπουδαίος που μόνο ευχαριστώ μπορούμε να πούμε αγγίζοντας την καρδιά μας επειδή σας γνωρίσαμε….

Ad astra….

[Το κείμενο αναγνώστηκε στην εκδήλωση που οργάνωσε η ΕΛΜΕ Καλλιθέας-Ν. Σμύρνης-Μοσχάτου στη μνήμη του Μάκη Μαυρέλη στις 24 Νοέμβρη 2024]