Βιολί έξω από την τουαλέτα; Ούτι στον διάδρομο; Μπουζούκι δίπλα στις τυρόπιτες του κυλικείου; Λόγω έλλειψης αιθουσών, όταν ο καιρός επιτρέπει, κάποια όργανα κάνουν «θερινό» μάθημα πιο κοντά στη φύση! Ευρηματικότητα, προσαρμοστικότητα, ευελιξία. Ορισμένα μόνο από τα «προσόντα» που χρειάζεται να επιστρατεύουν διδάσκοντες και μαθητές του Μουσικού Σχολείου Μυτιλήνης, προκειμένου να ανταποκριθούν στις υφιστάμενες ανάγκες. Τα μαθήματα –ελλείψει επαρκών αιθουσών– πραγματοποιούνται σε αποθήκες χωρίς παράθυρα ή εξαερισμό, σε γραφεία, στην αυλή, όπου υπάρχει λίγος διαθέσιμος χώρος. Οι αντοχές εξαντλούνται. Τα όρια δοκιμάζονται. «Μέχρι πότε;» αναφωνούν όλοι εξοργισμένοι. «Συστεγαζόμαστε με το 5ο Γυμνάσιο Μυτιλήνης σε ένα κτίριο που είναι κατασκευασμένο για να εξυπηρετεί το δυναμικό δύο γενικών σχολείων, αλλά δεν καλύπτει καμία προδιαγραφή λειτουργίας και ασφάλειας για ένα μουσικό σχολείο – ηχομονώσεις χώρων, αίθουσα εκδηλώσεων, χώροι ατομικών μαθημάτων και αποθήκευσης μουσικών οργάνων κ.λπ.», αναφέρει ο σύλλογος διδασκόντων, χαρτογραφώντας την απελπιστική κατάσταση και συνεχίζει: «Στο σχολείο μάς ανήκουν μόνο δύο αίθουσες και τρεις βοηθητικοί χώροι από το κυρίως κτίριο για μαθήματα γενικής παιδείας, η αίθουσα της βιβλιοθήκης, η οποία χρησιμοποιείται ως αίθουσα μουσικών οργάνων και αίθουσα διδασκαλίας, καθώς και τέσσερις ακόμη λυόμενες αίθουσες τοποθετημένες στην αυλή του σχολείου. Όταν ο καιρός είναι βροχερός, η κατάσταση επιδεινώνεται, καθώς μαθητές και καθηγητές κουβαλούν τα μουσικά όργανα στη βροχή μέχρι να φτάσουν στα λυόμενα, τα οποία πλημμυρίζουν και γεμίζουν λάσπη. Για ατομικά μαθήματα χρησιμοποιούνται άλλοι δύο χώροι: τα γραφεία του διευθυντή και της γραμματείας του σχολείου. Για τους 152 μαθητές μας, όμως, απαιτούνται περίπου 35 αίθουσες. Αναγκαστικά, “αξιοποιούμε” διαδρόμους, αποθήκες, την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων…».
«Αίθουσα» ανάγκης, πρώην αποθήκη αθλητικού υλικού, χωρίς παράθυρο και εξαερισμό, με στοιβαγμένους δύο και τρεις μαθητές συγχρόνως.
Μάθημα στο… πόδι
«Η κόρη μου είναι μαθήτρια της Α΄ Γυμνασίου. Πηγαίνω τακτικά στο σχολείο, γνωρίζω απόλυτα τι συμβαίνει», θα πει ο κ. Παναγιώτης Καρίπης, πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του Μουσικού Σχολείου Μυτιλήνης και γεν. γραμματέας στην ένωση γονέων και κηδεμόνων του Δήμου Λέσβου. «Το πού θα γίνει το μάθημα κάθε μέρα αποφασίζεται εκείνη τη στιγμή ανάλογα με τον διαθέσιμο χώρο. Σκεφτείτε να γίνεται στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων ταυτόχρονα μάθημα γυμναστικής του συστεγαζόμενου με μάθημα μουσικής. Πιάνο σε αποθήκη που διαμορφώθηκε σε αίθουσα, χωρίς παράθυρο και μάλιστα με τέσσερα παιδιά –αν και είναι ατομικό–, καθώς οι καθηγητές μουσικής έρχονται στο σχολείο έως τον Ιανουάριο (!), οπότε πρέπει να καλυφθούν τα κενά του διμήνου που προηγήθηκε. “Μυρίζει”, “μ’ έπιασε πονοκέφαλος”, “κάνει φασαρία”, διαμαρτύρονται τα παιδιά».
Για «υποτίμηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όταν γίνεται μάθημα ή προετοιμάζεται εκδήλωση στις τουαλέτες», κάνει λόγο ο Γιώργος Καμάτσος, μαθητής της Γ΄ Λυκείου και πρόεδρος του 15μελούς.
«Είναι η έκτη χρονιά που φοιτώ στο σχολείο και εξακολουθώ να βλέπω το ίδιο πράγμα», συνεχίζει ο ίδιος: «Κάθε χρόνο κατεβαίνουμε με μουσικά όργανα στους δρόμους, κάνουμε κινητοποιήσεις και από τις Αρχές εισπράττουμε υποσχέσεις και παχιά λόγια, χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα. Ολοι μένουν στο “θα”. Παρά τις άθλιες συνθήκες, το σχολείο μας έχει ήδη κάνει σπουδαία πράγματα, όμως δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση!». Ο Γιώργος ολοκληρώνει τον σχολικό του κύκλο, σκοπεύει, ωστόσο, να παραμείνει ενεργός: «Ετσι γίνεται και με τους προηγούμενους αποφοίτους, είμαστε μια οικογένεια. Προσωπικά, όταν αποφοιτήσω, θα αγωνιστώ για το σχολείο μου περισσότερο απ’ όσο όταν ήμουν μαθητής», καταλήγει.
Μάθημα μπουζουκιού σε διάδρομο.
Από την άλλη, σύμφωνα με τον κ. Καρίπη, «σημειώνεται μια μεγάλη διαρροή μαθητών από το τέλος του γυμνασίου προς το λύκειο, κυρίως εξαιτίας της έλλειψης υποδομών. Παρότι δεν υπάρχει άλλο μουσικό σχολείο στο νησί, ακούγεται από γονείς “θα πάω το παιδί μου αλλού και θα βρω τρόπο να μάθει μουσική, να προχωρήσει σε αυτό που του αρέσει”. Είναι κρίμα! Δεν θα έπρεπε να τους προσφέρουμε όσα χρειάζονται για να μπορούν να αναπτυχθούν εκεί μέσα;».
«Πολλές προσπάθειες κατά την 25χρονη πορεία του Μουσικού Σχολείου Μυτιλήνης έγιναν, αλλά καμία δεν τελεσφόρησε», αρχίζει να λέει ο κ. Νικόλαος Ζαφειρίου, διευθυντής, προσθέτοντας: «Ο λόγος; Ουδέποτε δόθηκε έμφαση από την πλευρά της πολιτείας, του δήμου, αλλά και άλλων κατά καιρούς φορέων στην επίλυση του φλέγοντος και χρονίζοντος προβλήματος. Και να σκεφθεί κανείς ότι η προσφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού ξεπερνά κάθε προσδοκία με προετοιμασίες κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Χωρίς μικροπολιτικές αγκυλώσεις ή ημίμετρα, έφτασε η ώρα να αποκτήσουμε το δικό μας “κεραμίδι”».
Διακρίσεις και σημαντικές συνεργασίες
Το Μουσικό Σχολείο Λέσβου ιδρύθηκε το 1994, ως το τέταρτο μουσικό σχολείο στην Ελλάδα. Αν και ξεκίνησε με έναν πολύ μικρό αριθμό μαθητών, σήμερα έχει 152 μαθητές. Πρόκειται για το μοναδικό ίσως σχολείο του Β. Αιγαίου στο οποίο έχει καταγραφεί αύξηση του μαθητικού δυναμικού κατά 28,5% μέσα στην τελευταία πενταετία. Το μεγάλο του πρόβλημα; Η έλλειψη στέγης. Eνα κτίριο, το οποίο όχι μόνο θα χωράει τους μαθητές, αλλά και θα καλύπτει τις προδιαγραφές λειτουργίας ενός μουσικού σχολείου. Το Μουσικό Σχολείο Μυτιλήνης έχει διακριθεί σε πολλούς πανελλήνιους διαγωνισμούς, έχει κάνει εμφανίσεις με τα μουσικά του σύνολα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σημαντικές συνεργασίες με ορχήστρες, χορωδίες, καθώς και καλλιτέχνες της εγχώριας μουσικής σκηνής. Εξυπηρετεί τις ανάγκες μαθητών από όλο τον νομό της Λέσβου, ενώ οι μαθητές εισάγονται σε αυτό με εισαγωγικές εξετάσεις πανελλαδικού χαρακτήρα. Ειδικά φέτος, το 1/3 των μαθητών που εκδήλωσαν ενδιαφέρον και πέρασαν στις εξετάσεις αυτές δεν φοίτησε στο σχολείο εξαιτίας ανεπαρκών κτιριακών υποδομών.
e-prologos.gr
