Οι φονικές πυρκαγιές εκδηλώνονται με αυξανόμενη συχνότητα ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και αποτελούν στοιχείο της κανονικότητας στην πολύπαθη χώρα, εξαιτίας της πλημμελούς ή μη εφαρμογής, ακόμα και της παντελούς ανυπαρξίας στοιχειωδών κανονισμών και μέτρων πυρασφάλειας.
Στο κτίριο στεγαζόταν αποθήκη πλαστικών και λοιπών εύφλεκτων υλικών. Πρόκειται για πολυόροφες πολυκατοικίες-μπαρουταποθήκες, “φιλοξενούν” σε μαζική κλίμακα βιοτεχνίες –κυρίως ενδυμάτων- και χιλιάδες εργαζόμενους που συνωστίζονται σε ελάχιστα τετραγωνικά, αναγκασμένοι να κάνουν μεροκάματα θανάτου υπό καθεστώς υπερεντατικοποίησης της εργασίας, ελλείψει ακόμα και των υποτυπωδέστερων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.
Εξού και τα θύματα των αντίστοιχων “ατυχημάτων” αυξάνονται κι αυτά με γεωμετρική πρόοδο, στο βωμό της περιβόητης “ανάπτυξης”.
Κάπως έτσι η τριτοκοσμική χώρα με τα 4500 περίπου “εργοστάσια ενδυμάτων”-κάτεργα, έχει σκαρφαλώσει στη δεύτερη θέση στις εξαγωγές ειδών ένδυσης πίσω από την Κίνα.
Όπως στο Μπαγκλαντές έτσι και στην “αναπτυσσόμενη” Ινδία, απότοκο της πάγιας αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής αποτελούν οι αλλεπάλληλες πυρκαγιές σε δημόσιες υποδομές και κτίρια, όπως η τελευταία σε ξενοδοχείο στο Νέο Δελχί με 17 νεκρούς, αλλά και εκείνη σε δημόσιο νοσοκομείο τον περασμένο Δεκέμβρη με 8 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος