Η νέα γενιά καλείται να πληρώσει το μάρμαρο! Τρεις απανωτές κρίσεις σε 13 χρόνια. Από την κρίση χρέους των μνημονίων, στην υγειονομική κρίση του κορωνοϊού και τώρα στη λεγόμενη ενεργειακή κρίση. Τρεις αλλεπάλληλες κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος που η κυρίαρχη τάξη μετακυλίει τις συνέπειές τους στα λαϊκά στρώματα, με ιδιαίτερο θύμα τη νεολαία. Αν το κατρακύλισμα του βιοτικού επιπέδου είναι η πρώτη και βασική συνέπεια για όλο το λαό, για τη νεολαία οι συνέπειες είναι πιο οδυνηρές. Κλονίζονται οι προσδοκίες της για μια καλύτερη ζωή. Κατακρημνίζονται τα όνειρα που κάνει, και περπατάει στο κινούμενο έδαφος της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας.
Αν η δεκαετία των μνημονίων σήμανε την απότομη φτωχοποίηση και την εφαρμογή μέτρων που ήρθαν για να μείνουν, σπρώχνοντας τον τροχό των κοινωνικών κατακτήσεων προς τα πίσω, η διαχείριση της κρίσης του κορονοϊού επέβαλε τον εγκλεισμό και την μαζική καλλιέργεια του φόβου, με ψυχικά τραύματα στο σώμα της κοινωνίας και της νέας γενιάς. Επέβαλε την τηλεκπαίδευση και τη σχολική εγκατάλειψη, μεγάλωσε τα κοινωνικά χάσματα στο εκπαιδευτικό σύστημα, και θρυμμάτισε τις κοινωνικές σχέσεις στη νεολαία, που αντιμετωπίστηκαν ως πολυτέλεια, ενώ αποτελούν ζωτική ανάγκη. Τώρα στα πλαίσια μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης, ένα κύμα ακρίβειας και ένας ακραίος πληθωρισμός σαρώνουν τα πενιχρά εισοδήματα και οι μεγάλες δυνάμεις της αγοράς κερδοσκοπούν ασύστολα απέναντι στο λαό με μεγάλο θύμα και πάλι τη νεολαία. Οι τιμές εκτινάσσονται στα ύψη και οι μισθοί εξαντλούνται στα μισά του μήνα, ενώ μια σειρά κυβερνητικοί νόμοι, σαν απάντηση στην α­νέχεια προβλέπουν… τη 13ωρη και την 6ημερη απασχόληση. Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, που μετατρέπουν τον εργαζόμενο σε κακοπληρωμένο λάστιχο γενικεύονται, με κορωνίδα τη σύμβαση των μηδενικών ωρών, που καθιστά τον νέο εργαζόμενο έρμαιο του εργοδότη. Τα εργατικά ατυχήματα και οι θάνατοι σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και στις συνθήκες εφαρμογής των νέων εξαντλητικών ωραρίων θα μεγαλώσει αναπόφευκτα ο φόρος του αίματος.
Ακόμη και η υποτιθέμενη παρότρυνση για την «επιχειρηματικότητα» των νέων, συνθλίβεται από το νέο φορολογικό σύστημα της κυβέρνησης, που στο όνομα υποτίθεται της φοροδιαφυγής, επιβάλλει οριζόντιο παχυλό φορολογικό χαράτσι, απειλώντας με αναστολή επαγγελματικής δραστηριότητας χιλιάδες επαγγελματίες, ειδικά νέους, προς χάρη των μεγάλων επιχειρήσεων.
Τα σπίτια και τα ενοίκια είναι απλησίαστα και οι νέοι, όταν δεν μεταναστεύουν σε άλλη χώρα, μεταναστεύουν στα σπίτια των γονιών με κομμένα τα φτερά, φέρνοντας τη χώρα μας στη δεύτερη θέση στην Ευρώπη σε ποσοστά υποχρεωτικής συγκατοίκησης με τους γονείς στις ηλικίες των 25-34.
Στη δεύτερη επίσης θέση βρίσκεται η Ελλάδα σε ποσοστά ανεργίας των νέων, μετατρέποντας την αυτονόητη, ζωτικής και ύψιστης σημασίας για τους νέους ανθρώπους ανεξαρτητοποίηση και αυτονόμηση, σε άθλο. Μετατρέποντας παράλληλα το χτίσιμο οικογένειας για όσους θα το ήθελαν σε δυσεπίλυτο πρόβλημα, που διογκώνεται από την υποχώρηση και την απουσία κρατικής οικογενειακής στήριξης.
Η επιδίωξη του λιγότερου κράτους και των ιδιωτικοποιήσεων, επιδίωξη μιας κυρίαρχης οικονομικής κλίκας που κυβερνάει πίσω από τα αστικά κόμματα, φέρει στις αποσκευές της τη λιγότερη και εξαθλιωμένη δημόσια υγεία, τους 57 νεκρούς στην πλειοψηφία νέους των Τεμπών, τις καταστροφικές πλημμύρες της Θεσσαλίας, τις πυρκαγιές των δασών και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Τώρα η κυβέρνηση επιδιώκει να καταργήσει το άρθρο 16 του Συντάγματος, και να ανοίξει το δρόμο και με κάθε τυπική κατοχύρωση στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έχοντας τον κόφτη της ελάχιστης βάσης εισαγωγής για τα δημόσια πανεπιστήμια να εξασφαλίζει την πελατεία των ιδιωτικών.
Συστηματική δυσφήμιση και εγκατάλειψη των δημόσιων πανεπιστήμιων και των δημόσιων σχολείων, εκεί που μαθητές φέρνουν από το σπίτι τους θερμάστρες και στοιβάζονται μέχρι 28 σε αίθουσες που στάζουν και πλημυρίζουν, που πέφτουν οι σοβάδες και καταρρέουν για να προσφέρουν διαφήμιση για τους ιδιώτες εμπόρους της παιδείας.
Η επιδίωξη του λιγότερου κράτους στην κοινωνική στήριξη αντιστρέφεται με το περισσότερο κράτος στον κοινωνικό έλεγχο, στην αστυνομική επιτήρηση και επιβολή, στην καταστολή και στον κρατικό αυταρχισμό. Αφειδώς πόροι διοχετεύονται στα ακριβοπληρωμένα ισραηλινής προέλευσης συστήματα παρακολουθήσεων predator, στους κατασταλτικούς μηχανισμούς και στα σώματα ασφαλείας. Για να γίνει αισθητή και διαρκής η παρουσία τους στα στέκια της νεολαίας και στα πανεπιστήμια, για να διαπράττονται δολοφονίες νέων από αστυνομικούς-πιστολέρο, για να επιδίδονται σε κυνήγι μαγισσών, των μεταναστών και των μειονοτήτων, για να αναπαράγεται η ακροδεξιά προπαγάνδα και να ενισχύεται ο εκφασισμός της κρατικής πολιτικής.
Η αποτελεσματικότητα του κράτους αντιστρέφεται και λειτουργεί απρόσκοπτα στην επιτάχυνση των πλειστηριασμών των λαϊκών κατοικιών, στην απαγόρευση των απεργιών, στο χτύπημα των σωματείων, στις πολιτικές και συνδικαλιστικές διώξεις και απαγορεύσεις.
Αν από τη μία καταρρακώνονται, όπως και στο νέο κρατικό προϋπολογισμό, οι δαπάνες για τη στήριξη της κοινωνίας, από την άλλη εκτινάσσονται σταθερά οι δαπάνες των στρατιωτικών εξοπλισμών, αντίτιμο για την εύνοια και την προστασία των μεγάλων αφεντικών, ακριβοπληρωμένες επιταγές ξενοδου­λείας και υποταγής. Η εξάπλωση των ξέ­νων βάσεων στη χώρα μας και των συμφωνιών στρατιωτικής συνεργασίας -δηλαδή υποτέ­λειας- με τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνά­μεις δεν αποτελεί μόνο ηχηρή μαρτυρία περιστολής της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και ελλοχεύει κινδύνους για τη νεολαία σε καιρούς αύξησης των εντάσεων και των ανταγωνισμών των μεγάλων δυνάμεων. Και αποτελεί ταυτόχρονα και μάθημα δουλοπρέπειας που παραδίδει η κυρίαρχη τάξη στη νέα γενιά.
Ακόμη ένα τέτοιο μάθημα δουλοφροσύνης, παραδίδει σήμερα η κυβέρνηση και όλος ο αστικός κόσμος με τη συνέργειά του στις φασιστικές δυνάμεις του Ισραήλ, βαφτίζοντας τη γενοκτονία του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού σε «δικαίωμα αυτοάμυνας».
Έκπληκτοι και εξοργισμένοι οι δημοσιολόγοι και οι θιασώτες του αστικού συστήματος καθημερινά επισημαίνουν τα αλλεπάλληλα περιστατικά βίας της νεολαίας, τη διάδοση των ναρκωτικών και του αλκοολισμού, την διάδοση του τζόγου, την έλλειψη στόχων και οικογενειακής υποστήριξης και κουνώντας το δάχτυλο στην κοινωνία και τη νεολαία για το «δρόμο που παίρνει», αναπαράγοντας το αντιδραστικό δόγμα της ατομικής ευθύνης, προτρέπουν στην ακόμη μεγαλύτερη αστυνόμευση και καταστολή.
Βγάζοντας από την εξίσωση τους παράγοντες που δημιουργούν τα προβλήματα, που δε βρίσκονται αλλού, παρά στα βάθρα που πάνω τους στερεώνεται το αστικό σύστημα, στο δρόμο μιας προδιαγεγραμμένης παρακμής του.
Τους παράγοντες της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας και βίας, της καταλήστευσης των λαών και του περιβάλλοντος, της έξαρσης του κρατικού αυταρχισμού, της βίαιης καπιταλιστικής φτωχοποίησης και εξαθλίωσης λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, της πολιτιστικής α­ποχαύνωσης, της εμπορευματοποίησης και του εξευτελισμού του ανθρώπου και κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, της κυριαρχίας του ατομιστικού εγωισμού.
Η νέα γενιά μπροστά στα αδιέξοδα του αστικού κόσμου, ενός κόσμου που σαπίζει, έχει διέξοδο.
Έχει διέξοδο και προοπτική στο δρόμο του οργανωμένου και συλλογικού μαζικού αγώνα με οδηγό τις αριστερές και κομμουνιστικές ιδέες που πρώτα από όλα αυτές, κάθε μέρα χτυπάει και συκοφαντεί το αστικό σύστημα γνωρίζοντας τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν. Για αυτές τις ιδέες και αυτή την προοπτική η Πορεία κάνοντας την ετήσια πανελλαδική της σύσκεψη (Σάββατο 9/12) παλεύει να ανοίξει δρόμο.
Για τη σωστή και αναγκαία κατεύθυνση που πρέπει να προβληθεί στο μαζικό κίνημα, για να ανοίξει ένας πραγματικά αγωνιστικός δρόμος.
Για την αναστήλωση μιας πραγματικής αριστεράς στο κίνημα της νεολαίας, στον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος της ξένης εξάρτησης και της εκμετάλλευσης.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος