➣ Κόντρα στις δυνάμεις της γραφειοκρατίας και της συνδιαλλαγής για ένα ισχυρό διεκδικητικό δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα
➣ Αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – «Θεσμών»

Το 37ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ πραγματοποιείται σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από την υποχώρηση του κινήματος και την εξαπόλυση μιας συνολικής επίθεσης από τις δυνάμεις του συστήματος στο εσωτερικό και από την όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων που προμηνύουν νέους σοβαρούς κινδύνους για τους λαούς στη διεθνή σκηνή και την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Σε αυτές τις συνθήκες, αποτελεί καίριας σημασίας ζήτημα η πάλη με τις δυνάμεις και τις πολιτικές που οδήγησαν το συνδικαλιστικό κίνημα και τα όργανά του στη σημερινή βαθιά και παρατεταμένη κρίση του και η ανασύνταξη των δυνάμεων της εργασίας και του συνδικαλιστικού κινήματος στην κατεύθυνση της αντίστασης και του αγώνα, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Ξανά κάλπικοι πανηγυρισμοί για «εξόδους»!

Όσο και αν προβάλλεται το παραμύθι της εξόδου από την κρίση και τα μνημόνια, ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται πολύ καλά το μέγεθος αυτής της απάτης. Η επιτροπεία και οι χιλιάδες μνημονιακοί νόμοι παραμένουν και τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής κάθε μέρα που περνάει, πιέζουν όλο και περισσότερο τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Το αφήγημα της «επιτυχημένης κυβέρνησης» της ΝΔ, όσο και αν λυσσομανούν τα επιτελεία της μαύρης προπαγάνδας, είναι καταδικασμένο και αυτό να βουλιάξει στον βάλτο της βάρβαρης κοινωνικής πραγματικότητας.

Μνημόνια, τρομοκρατία, καταστολή, ένταση της εξάρτησης και της υποτέλειας σε ΗΠΑ και ΕΕ και νέοι πολεμικοί κίνδυνοι. Αυτή είναι η πολιτική της ΝΔ.

Η υπουργός παιδείας Κεραμέως στο μήνυμα για την 28η Οκτωβρίου δεν μπόρεσε να πει μια λέξη ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό, η Μιχαηλίδου που θεωρεί την αριστερά «ψυχική νόσο», στην ίδια επέτειο θεώρησε ότι τιμάται ο εθελοντισμός(!), ο Βορίδης για την εισβολή των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ δήλωσε ότι «το ξύλο είναι στοιχείο ανταγωνιστικότητας», ενώ ο υπουργός Άμυνας Παναγιωτόπουλος διαβεβαιώνει ότι «ο ελληνικός στρατός θα ματώσει ξανά στο πλευρό των ΗΠΑ». Και η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πιο αντιπροσωπευτικές δηλώσεις από αυτές για το πραγματικό περιεχόμενο της «μεταρρυθμιστικής δυναμικής» της ΝΔ.

Συνεχίζοντας και εντείνοντας την ίδια βάρβαρη πολιτική, βρίσκοντας το χαλί των μνημονίων στρωμένο και από τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ έρχεται να κηρύξει μια ιδεολογική επίθεση ενάντια στο αριστερό και δημοκρατικό κίνημα, να στοχεύσει τις ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα με ένα πογκρόμ βίας και καταστολής και να βαθύνει ακόμα περισσότερο την πολιτική της εξάρτησης και πρόσδεσης στο αμερικάνικο άρμα.

Με τη στήριξη, στην πραγματικότητα, όλων των δυνάμεων της αστικής «αντι»πολίτευσης (ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ-ΕΛ. ΛΥΣΗ κλπ), εκμεταλλευόμενη στο έπακρο την νομιμοποίηση της πολιτικής των μνημονίων και της υποτέλειας από την κυβέρνηση μιας κάλπικης αριστεράς, ανασταίνει το μύθο της «ανάπτυξης».

Το περιεχόμενο της «ανάπτυξης για όλους» της ΝΔ, σε συνέχεια της «δίκαιης ανάπτυξης» του ΣΥΡΙΖΑ, αποτυ­πώνεται ολοκάθαρα στο πολυνομοσχέδιο που ψηφί­στηκε το προηγούμενο διάστημα. Το ελκυστικό περιβάλλον για τους επενδυτές, είναι αυτό που τους απαλλάσσει από φόρους και περιορισμούς. Που δεν έχει συλλογικές συμβάσεις και ερ­γασιακά δικαιώματα, ούτε δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια. Οι «επενδυτικές ευκαιρίες» που διαφημίζουν οι τελάληδες της ΝΔ, βρίσκονται στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και των ΔΕΚΟ και στην άνευ όρων εκμετάλλευση του λαού και του τόπου. Η «ανάπτυξή» τους, την ίδια στιγμή που τα δίνει όλα στο μεγάλο κεφάλαιο, για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελ­ληνικού λαού προβλέπει νέους φόρους, περικοπές συ­ν­τάξεων και μια νέα βαθιά τομή στο ασφαλιστικό με στόχο την διάλυση της δημόσιας ασφάλισης και την άλωση των απο­θεματικών των ταμείων από ιδιώτες… «επενδυτές». Για τις εργασιακές σχέσεις, η άρση της μονιμότητας στη ΔΕΗ, που ανακοίνωσε -περιχαρής- ο Χατζηδάκης, αποτελεί τεράστιας σημασίας ζήτημα για όλους τους εργαζόμενους και ισχυρό τροχιο­δεικτικό για το μέλλον και των υπόλοιπων κλάδων.

Τα πλατιά λαϊκά στρώματα ασφυκτιούν κάτω από την τεράστια ανεργία και τη νέα φτώχεια. Τα πλεονάσματα, που βγήκαν από το στύψιμο του ελληνικού λαού και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, είναι ένας δείκτης που το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί είναι νέα ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για τους τοκογλύφους και νέα ακόμα μεγαλύτερα δεινά για τους εργαζόμενους.

Καμία έξοδο από τα μνημόνια δεν μπορούν να τάζουν οι εισηγητές των μνημονίων.

Χτύπημα στα σωματεία, τις ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα

Στο ίδιο νομοσχέδιο, όχι τυχαία, περιέχεται το μητρώο των συνδικαλιστικών οργανώσεων και η ηλεκτρονική ψηφοφορία, με στόχο την υπονόμευση των συνελεύσεων, το χτύπημα της απεργίας και κυρίως τον πλήρη έλεγχο των σωματείων και των μελών τους, από τους εργοδότες και τη διοίκηση. Ακόμη και αν σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα εμφανίζεται αδύναμο, οι κυρίαρχοι γνωρίζοντας καλά τη δύναμη που μπορεί αυτό να αποκτήσει, επιχειρούν ένα πρωτόγνωρο για τα μεταπολιτευτικά χρόνια χτύπημα, στη λειτουργία και την ύπαρξη των σωματείων.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά σε μια αχαλίνωτη επιβολή της αστυνομοκρατίας, με την κατάργηση του ασύλου και την είσοδο των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ για να χτυπήσουν… φοιτητές. Μια ζοφερή εικόνα επιβολής του δόγματος «νόμος και τάξη» επιχειρούν να απλώσουν στην κοινωνία, με τις εφόδους, τις συλλήψεις και το ξύλο (που αγαπά ο ακροδεξιός Βορίδης), να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Στόχος να επιβάλουν στην κοινωνία σιγή νεκροταφείου, ώστε να συνεχίζουν απρόσκοπτα την πολιτική που εκχωρεί τον λαό και τον τόπο στα συμφέροντα των ξένων δυναστών.

Επικίνδυνη πρόσδεση στο στρατιωτικό άρμα των ΗΠΑ και ακροδεξιές ρητορείες

Η δήλωση του ΥΠΕΘΑ ότι ο ελληνικός στρατός θα ματώσει στο πλευρό των ΗΠΑ αφενός αποτελεί ύβρη για έναν λαό που έχει ματώσει στον αγώνα ενάντια στα σχέδια και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στη χώρα, αφετέρου δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για τους μελλοντικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης και των ξένων πατρώνων της. Σε μία εύφλεκτη περιοχή, η κυβέρνηση της ΝΔ (με τη συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κλπ) προσφέροντας νέες βάσεις στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, βαθαίνοντας την εξάρτηση και μετατρέποντας τη χώρα σε προγεφύρωμα των αμερικανικών-νατοϊκών συμφερόντων, όχι απλά δεν εγγυάται την ασφάλεια και τη σταθερότητα, όπως ισχυρίζεται, αλλά εκθέτει το λαό και την ειρήνη στην περιοχή σε πολύ μεγάλους κινδύνους.

Την ίδια στιγμή που η ΝΔ εφαρμόζει απαρέγκλιτα τη νατοϊκής κοπής συμφωνία των Πρεσπών, συνεχίζοντας την ακροδεξιά ρητορεία, γίνεται κήρυκας του φόβου και τους μίσους, ενισχύοντας τα ρεύματα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Στα πλαίσια των συμφωνιών της ΕΕ ακολουθεί μια βάρβαρη και απάνθρωπη πολιτική στο προσφυγικό, στοχοποιεί τους κατατρεγμένους του πλανήτη, τα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των πολέμων, δίνοντας τροφή στην ανάδυση φασιστικών ιδεών.

Όμως ο ελληνικός λαός έχει πείρα από τον «νόμο», την «τάξη» και την υποτέλεια της ιστορικής παράταξης της ελληνικής Δεξιάς. Και παρά το κλίμα τρομοκρατίας, με την μαζική (τη μεγαλύτερη της τελευταίας δεκαετίας) συμμετοχή του στις πορείες του Πολυτεχνείου, διατράνωσε την αντίθεσή του στην αστυνομοκρατία και την καταστολή, διαδήλωσε ξανά ενάντια στον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Στέλνοντας ένα πρώτο μήνυμα αντίστασης και υπεράσπισης των κατεκτημένων με αίμα στον τόπο μας δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Αξιολόγηση και «νέοι» νόμοι με το ίδιο παλιό περιεχόμενο

Ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος βρίσκεται για μια ακόμη φορά εν αναμονή νέων νόμων! Όποιες και αν είναι οι λέξεις που θα χρησιμοποιήσουν, είναι βέβαιο ότι το περιεχόμενό τους θα εντάσσεται στις επιδιώξεις και τους στόχους της πολιτικής που τα κόμματα (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ) έχουν συνυπογράψει και στα πλαίσια των μνημονίων. Είναι βέβαιο ότι στο επίκεντρο βρίσκεται η αξιολόγηση, με στόχο την κατηγοριοποίηση και την χειραγώγηση των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να μπορούν οι κυρίαρχοι να ασκούν ακόμα πιο ασφυκτικό έλεγχο στην αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας και των αξιών τους από το κράτος τους. Η επίμονη παρουσία της αξιολόγησης ως προαπαιτούμενο σε όλες τις μνημονιακές συμφωνίες, αποδεικνύει την σημασία που έχει ως εργαλείο για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την επιβολή ελέγχου και πειθάρχησης των εργαζομένων, αλλά και για την προώθηση της κατηγοριοποίησης και «αυτονόμησης» δημόσιων οργανισμών, σχολείων, νοσοκομείων κλπ, με στόχο πάντα την υπονόμευση του δημόσιου χαρακτήρα και την ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση βασικών κλάδων του δημόσιου τομέα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, σε πολλές περιπτώσεις «τρώγοντας από τα έτοιμα», εφαρμόζοντας όλο το αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της προηγούμενης δεκαετίας και προωθώντας νέους νόμους για τον δημόσιο τομέα, επιταχύνει την επιβολή όλων των αντιδραστικών αλλαγών που προβλέπουν οι μνημονιακές συμφωνίες. Και ας κηρύσσει το τέλος τους…

Ελαστική εργασία – Ένας στρατός συμβασιούχων-αναπληρωτών στη μέγγενη των εκβιασμών

Την ίδια στιγμή που όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών υπέγραφαν και υπογράφουν στα μνημόνια την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, δεν σταματούν να ανεμίζουν τα χαρτιά των διορισμών. Εκβιάζοντας, έτσι, και κρατώντας σε διαρκή ομηρία εκατοντάδες χιλιάδες συμβασιούχους και αναπληρωτές, που οι περισσότεροι μετράνε πλέον πολλά χρόνια της επισφαλούς αυτής εργασιακής σχέσης. 12μηνες συμβάσεις στην υγεία, 6μηνα σε δήμους, «ωφελούμενοι»!, συμβάσεις έργου και δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές στην εκπαίδευση αποτελούν πλέον την «κανονικότητα» στις εργασιακές σχέσεις του δημόσιου τομέα.

Το «προσοντολόγιο», η επιτομή του νεοφιλελευθερισμού στη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, που ψηφίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση, ικανοποιεί πλήρως τις επιδιώξεις της ΝΔ. Πετώντας την προϋπηρεσία στα αζήτητα, μετατρέπει το δικαίωμα στην αναπλήρωση-επισφαλή εργασία σε ένα αέναο και ακριβοπληρωμένο κυνήγι τίτλων, μετατρέποντας τους εκπαιδευτικούς από συναδέλφους, σε «μονομάχους» στην αρένα.

Το ζήτημα της εργασίας και των εργασιακών σχέσεων, είναι το πλέον σημαντικό πρόβλημα με το οποίο θα αναμετρηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι το επόμενο διάστημα. Μακριά από κάθε διχαστική-συντεχνιακή λογική, κόντρα στις αυταπάτες των προσφυγών και των δικαστικών εδρών, μόνη εγγύηση για την υπεράσπιση της σταθερής και μόνιμης εργασίας αποτελούν οι αγώνες μας.

Οικονομική καθίζηση και επαγγελματική εξουθένωση. Ο μισθός των δημοσίων υπαλλήλων που μειώθηκε έως και 50% περίπου στα μνημονιακά χρόνια παραμένει καθηλωμένος στα ίδια επίπεδα και μαζί με αυτόν και όλες οι διατάξεις εντατικοποίησης της εργασίας και με την σύνταξη να περιμένει το 67ο έτος. Οι αυταρχικές συμπεριφορές και οι αυθαιρεσίες διευθυντών και διοίκησης συνεχώς πληθαίνουν, δημιουργώντας ένα όλο και πιο πιεστικό και αντιδημοκρατικό εργασιακό περιβάλλον.

Όλα αυτά απαιτούν την απάντηση και τους αγώνες μας
Όλοι στα σωματεία!
Οργάνωση-Αντίσταση-Αγώνας

Είναι βέβαιο ότι το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αντιμέτωπο με την πιο βαθιά κρίση του. Τα όσα συμβαίνουν στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, σε δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια όργανα τα τελευταία χρόνια, αποτυπώνουν τους αρνητικούς συσχετισμούς και με διαφορετικές ευθύνες βαραίνουν όλες τις παρατάξεις (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΠΑΜΕ, ΔΙΚΤΥΟ-ΣΥΝ). Για τα εκφυλιστικά φαινόμενα της διάλυσης των συνεδρίων και τον διορισμό ηγεσιών την κύρια ευθύνη έχουν οι κραταιές παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, όλων των εκδοχών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Επιζήμιος όμως υπήρξε και ο ρόλος του ΠΑΜΕ που όλο το προηγούμενο διάστημα ακολούθησε την τακτική διάλυσης συνδικαλιστικών διαδικασιών, συνδυασμένη με πρακτική προσφυγής στα δικαστληρια(!) που εμπλέκει το αστικό κράτος ακόμα περισσότερο σε αυτά, δημιουργώντας επικίνδυνες αυταπάτες για τον ρόλο τους.

Είναι βέβαιο ότι όσο κυριαρχούν οι αντιλήψεις της απομάκρυνσης και της αποστράτευσης από τις συνδικαλιστικές διαδικασίες και τα σωματεία, οι φορείς (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝ/ΔΙΚΤΥΟ) της υποταγής και της συνδιαλλαγής θα προβάλλουν όλο και πιο έντονα τις ολέθριες αντιλήψεις της ταξικής συνεργασίας, του διαλόγου, της νομολαγνείας, της «ανοχής» στην κρατική εποπτεία και της προσαρμογής στο «ρεαλισμό» της μνημονιακής βαρβαρότητας.

Όσο το κίνημα θα βρίσκεται σε υποχώρηση, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός θα προσπαθεί να διοχετεύσει την σωρευμένη αγανάκτηση σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια, όπως αυτά των προσφυγών στη δικαιοσύνη. Τα τελευταία χρόνια με την πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ να φέρει βαρύτατες ευθύνες, οι δημόσιοι υπάλληλοι σύρθηκαν πολλές φορές στα δικαστήρια για να διεκδικήσουν τα δίκαιά τους! Μνημείο ρεφορμιστικών αυταπατών αποτελεί το κείμενο της «φόρμας» που η ΑΔΕΔΥ καλούσε τους δημοσίους υπαλλήλους να συμπληρώσουν, για να διεκδικήσουν(!) τα χαμένα επιδόματα των μνημονιακών χρόνων! Για να πάρουν πίσω όσα έχασαν από τους νόμους που επιβλήθηκαν μέσα από ένα όργιο τρομοκρατίας και καταστολής στον ελληνικό λαό. Καλούσε τους εργαζόμενους, να ακολουθήσουν τις νομικές συμβουλές των δικηγόρων που με τις ευλογίες του κυβερνητικού συνδικαλισμού και με… το αζημίωτο πάντα, αναγορεύτηκαν σε πρωτοπορία του συνδικαλιστικού κινήματος. Στην πλειοψηφία των εργασιακών χώρων, το σύνολο σχεδόν των παρατάξεων, από τη ΔΑΚΕ και την ΠΕΚ (ΠΑΣΚ) μέχρι τα ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και το ΠΑΜΕ ακολούθησαν και προσυπέγραψαν την οδό των νομικών προσφυγών, καλλιεργώντας επικίνδυνες αυταπάτες.

Πάλη για την ανατροπή των συσχετισμών

Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες, δυνάμεις όπως το ΠΑΜΕ αλλά και δυνάμεις που προέρχονται από τον χώρο της ΑΝΤΡΣΥΑ, προβάλλουν τη «λύση» των άλλων καθαρών κέντρων αγώνα, υψώνοντας έμμεσα ή άμεσα την σημαία της αποχώρησης από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για την δημιουργία άλλων οργάνων. Πρόκειται για αντιλήψεις που αποτελούν μέρος του προβλήματος της πολυδιάσπασης, της απομαζικοποίησης και τελικά της υπονόμευσης των συνδικάτων και των συνδικαλιστικών διαδικασιών. Κόντρα σε αυτές τις επιζήμιες για το κίνημα θέσεις απαντάμε καθαρά: Τα όσα αρνητικά συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στα όργανα του σ.κ. είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών συσχετισμών που έχουν διαμορφωθεί. Η απάντηση δεν βρίσκεται στην διαφορετική πλατεία ή στη δημιουργία άλλων παράλληλων οργάνων, αλλά στην αλλαγή αυτών των αρνητικών συσχετισμών.

Το ΠΑΜΕ, όσο και αν καμώνεται την αδιάλλακτη δύναμη, δεν μπορεί να κρύψει τη ρεφορμιστική του πολιτική και την έλλειψη πίστης στη δύναμη των αγώνων, που εδώ και δεκαετίες το έχει μετατρέψει σε κομμάτι του προβλήματος του σ.κ. Η απάντηση των εργαζομένων δεν βρίσκεται ούτε στα μεταβατικά προγράμματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που κατά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτοντας αυταπάτες, λειτούργησαν ως συνδετικός κρίκος και την μετέτρεψαν σε πολλές περιπτώσεις σε χειροκροτητή του.

Η ύπαρξη των συνδικαλιστικών δομών, η ενιαία έκφραση των εργαζομένων (ο κάθε εργαζόμενος απευθύνεται σε ένα πρωτοβάθμιο-δευτεροβάθμιο-τριτοβάθμιο όργανο) είναι κατάκτηση και η απάντηση βρίσκεται στην περιφρούρηση και όχι στην υπονόμευσή της.

Να δώσουμε τη δύσκολη μάχη για την ανατροπή των συσχετισμών

Διεκδικούμε

• Κατάργηση των αντισυνδικαλιστικού νόμων
• Μόνιμη και σταθερή εργασία-Μαζικούς διορισμούς μονίμων
• Όχι στην ελαστική εργασία -Κατάργηση του “προσοντολόγιου”
• Όχι σε κάθε είδους αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση
• Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις

Αγώνας,

• Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου
• Για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων
• Ενάντια στο φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο
• Για την ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας, της καταστολής και της υποτέλειας

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ – ΕΡΓΑΣ

πηγή: Λαϊκός Δρόμος