Οι τελευταίες μαζικές κινητοποιήσεις των συνταξιούχων και των
ελεύθερων επαγγελματιών καθώς και οι μαχητικές διαδηλώσεις
συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό στέλνουν ελπιδοφόρα μηνύματα

Στην αρχή του χειμώνα, πριν ακόμη οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου φουντώσουν περισσότερο την ενεργειακή φτώχεια στα εργατολαϊκά στρώματα, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα επικρατούν σε ένα ήδη ζοφερό κοινωνικό τοπίο. Το λαϊκό εισόδημα συρρικνώνεται, τραγικά, από τις συνεχείς, εξωφρενικές ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης. Ο πληθωρισμός καλπάζει. Η λαϊκή οικογένεια στερείται, πλέον, βασικά είδη διατροφής. Τα «κόκκινα» δάνεια και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία αυξάνονται και πάλι. Το κόστος της στέγασης έχει εκτιναχθεί. Οι εξώσεις, οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις πολλαπλασιάζονται. Η ανθρωπιστική κρίση εξαπλώνεται δραματικά. Η δήθεν ευημερούσα Ελλάδα καταλαμβάνει, μονίμως, τις πρώτες θέσεις σε όλους τους ευρωπαϊκούς δείκτες που δηλώνουν μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και διευρυνόμενη φτωχοποίηση. Μια σκληρή ταξική πολιτική είναι σε πλήρη εξέλιξη.

Σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση ΝΔ κομπάζει για τα «επιτεύγματά» της.

Το πρωθυπουργικό αφήγημα του «πολυδύναμου, πολυδιάστατου εκσυγχρονισμού», που περιλαμβάνει «υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης», «δημοσιονομική σταθερότητα», «ανάκτηση επενδυτικής βαθμίδας», «τολμηρές μεταρρυθμίσεις» κ.ο.κ., διατυμπανίζεται με έπαρση. Δίνονται, μάλιστα, διαβεβαιώσεις πως η «επιθετική ατζέντα», η «φιλόδοξη και τολμηρή πορεία των μεγάλων μεταρρυθμίσεων» θα συνεχιστεί, με το άλλοθι της «ισχυρής λαϊκής εντολής». Και, από κοντά, τα πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ, με μια ενορχηστρωμένη προπαγάνδα, πλασάρουν την πλασματική πραγματικότητα της «κανονικής» τάχα Ελλάδας, που έχει «νοικοκυρευτεί» και έχει αφήσει πίσω της τα Μνημόνια και τις «ποικίλες» παρενέργειες και αναταράξεις τους… Ασύστολη ψευδολογία και θρασύς εμπαιγμός του λαού!

Ένα διάτρητο νεοφιλελεύθερο αφήγημα

Η «ευφορία» της όποιας ανάκαμψης, που διαλαλεί η κυβέρνηση ΝΔ, αφορά την ελληνική ολιγαρχία και τους περίφημους «επενδυτές» -το ξένο κεφάλαιο-, που απογειώνουν τα κέρδη τους μέσω της βαριάς εκμετάλλευσης του λαού και του όποιου πλούτου της χώρας έχει απομείνει από την πολυετή μνημονιακή καταλήστευση. Γιατί τα Μνημόνια είναι πάντα εδώ, ενεργά. Ο λαός δεν έχει μερίδιο στη «νέα Ελλάδα» του Κυρ. Μητσοτάκη. Όλα τα μέτρα που έχουν υλοποιηθεί και όλα όσα έχουν εξαγγελθεί αποσκοπούν στην κραυγαλέα στήριξη της οικονομικής ολιγαρχίας και προϋποθέτουν νέα έφοδο στα εργατολαϊκά στρώματα με νέες επώδυνες ανατροπές στους όρους και τις συνθήκες εργασίας και ζωής τους.

Οι πραγματικοί μισθοί και συντάξεις μειώνονται, στην πραγματικότητα, από την ανεξέλεγκτη ακρίβεια. Και τα φορολογικά έσοδα του κράτους αυξάνονται από τη ληστρική για τα φτωχά λαϊκά στρώματα έμμεση φορολογία, η οποία παραμένει η βασική πηγή φορολογικών εσόδων, αποδεικνύοντας το σκληρό ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής της ΝΔ.

Την ίδια στιγμή, το μεγάλο κεφάλαιο απολαμβάνει πλήθος φορολογικών «ευεργετημάτων» και απαλλαγών και νομικό πλαίσιο που ενθαρρύνει και απογειώνει την εργοδοτική αυθαιρεσία. Ο νέος προϋπολογισμός του 2024 έρχεται, εμφατικά, να επιβεβαιώσει τη συνέχιση όλων των αντιλαϊκών συνταγών οικονομικής πολιτικής. Η υπερ-φορολόγηση του λαϊκού εισοδήματος και η υπο-χρηματοδότηση των κοινωνικών δαπανών και αναγκών, της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας και του Πολιτισμού, είναι η σταθερή πολιτική και για τον επόμενο χρόνο.

Αυτή είναι η περίφημη «στήριξη της οικονομίας και των εργαζομένων» που προπαγανδίζει η ΝΔ. Ένα διάτρητο νεοφιλελεύθερο αφήγημα. Σε έναν καπιταλισμό που δοκιμάζεται από ολόπλευρη κρίση και διανύει μια σκοτεινή εποχή μεγάλης αστάθειας και υψηλής αβεβαιότητας, η προκλητική ισχυροποίηση της οικονομικής ολιγαρχίας -που συσσωρεύει αμύθητα πλούτη- προϋποθέτει και συμβαδίζει με την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων. Καμιά κοινωνία, κανένας λαός δεν ωφελείται από τη δήθεν δυναμική ανάπτυξη της οικονομίας. Οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται και όλο και μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού φτωχοποιούνται. Για να έρθουν μετά, οι κυβερνώντες, και να μοιράσουν ψίχουλα επιβίωσης. Ψίχουλα που -και αυτά- προέρχονται από τη λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων.

Όσο για την περιβόητη ισχυρή λαϊκή εντολή, είναι η επόμενη μεγάλη απάτη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια μειοψηφική καταγραφή στο σύνολο του εκλογικού σώματος, της τάξης του 24%, αν υπολογιστεί το μεγάλο ποσοστό αποχής. Μια εκλογική καταγραφή όπου κυριαρχούσε η ψήφος ανοχής, όχι η έγκριση και η επιδοκιμασία, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί παράγοντες. Και με ισχυρό το αποτύπωμα της πολιτικής ομηρίας, σε ένα πλαίσιο ασφυκτικών εκβιασμών, εκφοβισμού και εξαγοράς συνειδήσεων. Η «δημοκρατική» τους διακυβέρνηση στηρίζεται σε ένα συρρικνωμένο, αμήχανο εκλογικό σώμα, με τη λαϊκή πλειοψηφία να τους έχει στρέψει την πλάτη. Η κυβερνητική αλαζονεία και η έπαρση της ισχυρής επικράτησης στηρίζεται σε μια φούσκα.

Μια θλιβερή παράσταση…

Το αστικό πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, αφού δοκιμάστηκε από έντονα φαινόμενα κρίσης και λαϊκής απαξίωσης κατά την περίοδο 2012-2019, διένυσε μια περίοδο σχετικής σταθερότητας μετά το 2019, με την εκλογική και πολιτική επικράτηση της ΝΔ. Για να ξαναμπεί τώρα, με την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια φάση έντονων διεργασιών και ρευστότητας, όπου κέντρα της πλουτοκρατίας και ο ξένος παράγοντας κινούν τα νήματα προς διάφορες κατευθύνσεις. Η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ, του κατεξοχήν εκφραστή των συμφερόντων της ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού, όταν συνδυάζεται με την ανυπαρξία δεύτερου ισχυρού κομματικού πόλου, που να λειτουργεί ως εναλλακτική πρόταση εξουσίας, δεν δημιουργεί από μόνη της συνθήκες πολιτικής σταθερότητας. Στα χαλάσματα του ΣΥΡΙΖΑ και στο καχεκτικό ΠΑΣΟΚ αναζητούνται διέξοδοι. Αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να υπάρχουν ασφαλείς εκτιμήσεις για την εξέλιξη των πραγμάτων και την ανάδειξη ενός δεύτερου κομματικού πυλώνα με κυβερνητικές αξιώσεις.

Όσα διαδραματίζονται, τον τελευταίο καιρό, στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν την τελική φάση εκφυλισμού ενός κόμματος που καμώθηκε πως ήταν η Αριστερά για να κυβερνήσει σαν Δεξιά. Να υπηρετήσει τελικά τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την ελληνική οικονομική ολιγαρχία σε μια κρίσιμη γι’ αυτούς φάση, όταν η λαϊκή αμφισβήτηση και ριζοσπαστικοποίηση έβαζε σε κίνδυνο την πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα των Μνημονίων. Η εκλογή του Στ. Κασσελάκη ήρθε να επιβεβαιώσει και να ολοκληρώσει έναν πολιτικό κύκλο όπου και τα τελευταία προσχηματικά ψήγματα «αριστερών» αναφορών παραμερίζονται για να επικρατήσει ολοκληρωτικά η κεντρώα μετάλλαξη.

Τα φαινόμενα βαθιάς παρακμής, σήψης και γελοιοποίησης τελικά που εκτυλίχθηκαν δημοσίως δεν οφείλονται στην εκλογή του νέου προέδρου, αλλά η εκλογή σαν διαδικασία και σαν αποτέλεσμα επισφράγισε μια ανώμαλη, νοσηρή κομματική πραγματικότητα όπου η συνεκτική ουσία ήταν η κυβερνησιμότητα κάτω από τον αρχηγισμό και τον τακτικισμό του Αλ. Τσίπρα. Ο Στ. Κασσελάκης και οι νοσηρές καταστάσεις που αναδύθηκαν είναι προϊόν και η αναπόφευκτη εξέλιξη στην πορεία της πλήρους προσαρμογής και εκφυλισμού που ο πρώην αδιαμφισβήτητος ηγέτης με τη συνέργεια όλης της ηγετικής ομάδας τροχοδρόμησε.

Τόσο ο Στ. Κασσελάκης όσο και τα ηγετικά στελέχη που αποχώρησαν υπερασπίζονται την αντιλαϊκή κυβερνητική κληρονομιά, σε όλα τα ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Υπερασπίζονται και τη μετατόπιση, την «πορεία» προς το Κέντρο που ο Αλ. Τσίπρας σηματοδότησε. Η όποια αριστεροσύνη αυτών που αποχωρούν εξαντλείται σε αόριστες διατυπώσεις περί απώλειας της «αριστερής ψυχής», ενώ απουσιάζει εκκωφαντικά οποιαδήποτε σαφής ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση με τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ. Μια θλιβερή παράσταση, από όλους τους πρωταγωνιστές και τους κομπάρσους…

Καμιά δήθεν αριστερή, αλλά στην πραγματικότητα αστική, αντιπολίτευση δεν μπορεί να φρενάρει την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ. Ο μοναδικός παράγοντας, ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να διαλύσει τη σκοτεινιά που απλώνεται είναι η ανάπτυξη μαζικών λαϊκών αγώνων και η αποφασιστική υπεράσπιση των ιδεών και της ιστορίας της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος. Οι τελευταίες μαζικότατες κινητοποιήσεις των ελεύθερων επαγγελματιών και των συνταξιούχων, καθώς και οι μαχητικές διαδηλώσεις και εκδηλώσεις αλληλεγγύης και συμπαράστασης στο μαρτυρικό Παλαιστινιακό λαό, στέλνουν ελπιδοφόρα μηνύματα.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος