Νέα εξόρμηση με πανό πραγματοποίησε κλιμάκιο της ΚΟ Νοτιοανατολικών Συνοικιών του Μ-Λ ΚΚΕ σε όλο σχεδόν το μήκος της Λεωφόρου Βουλιαγμένης. Τα πανό αφορούσαν το αντεργατικό νομοσχέδιο.

Οι μαζικότατες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα αποτελούν μια πολύ ελπιδοφόρα παρακαταθήκη και δείχνουν το δρόμο που πρέπει να βαδίσει το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα. Το δρόμο του ανυποχώρητου, εξωκοινοβουλευτικού, πανεργατικού αγώνα για να μην ψηφιστεί το αντεργατικό έκτρωμα και να ανατραπεί η κυβερνητική πολιτική.

Παρά το πλήγμα που δέχθηκε στο ξεκίνημά του ο απεργιακός αγώνας ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, με τη ματαίωση της απεργίας της 3ης Ιούνη που επέβαλαν οι μεγάλες συνδικαλιστικές παρατάξεις (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΜΕ), οι εργαζόμενοι με τη μαζική συμμετοχή τους στην απεργία και στα συλλαλητήρια στις 10 Ιούνη ύψωσαν ένα πρώτο ισχυρό αγωνιστικό ανάχωμα για την απόκρουσή του.

Διέψευσαν τις ηγεσίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων και τις δυνάμεις που τη δική τους άρνηση να κηρύξουν απεργιακούς αγώνες, τη δική τους αδράνεια, συμβιβαστικότητα και υποταγή απέναντι στην κυβερνητική πολιτική προσπαθούν να τη “χρεώσουν” στους εργαζόμενους με ανυπόστατες, προσχηματικές δικαιολογίες (ότι ο κόσμος δήθεν δεν τραβάει, δεν συμμετέχει σε απεργίες και άλλα παρόμοια).

Η απεργία και τα συλλαλητήρια στις 10 Ιούνη, με την πλατιά πανελλαδική συμμετοχή των εργαζομένων, απέδειξαν έμπρακτα την ισχυρή διάθεσή τους να δοθεί μαζικός αγώνας για να μην περάσει το αντεργατικό τερατούργημα. Αγώνας που τώρα επιβάλλεται να συνεχιστεί με την πραγματοποίηση νέας μαζικότερης πανελλαδικής απεργίας, νέων μαζικότερων εργατικών συλλαλητηρίων. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να αποκρουστεί το κυβερνητικό νομοσχέδιο.

Ωστόσο, παρά την ανάγκη να ακολουθηθεί αυτός ο δρόμος και ενάντια στο μήνυμα κλιμάκωσης του απεργιακού αγώνα που εξέπεμψαν οι πλατιές μάζες των δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων που διαδήλωσαν στις 10 Ιούνη σε όλη την Ελλάδα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες προχωρούν ξανά στην υπόσκαψή του.

Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όπως έκαναν και όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, καθυστερούν να συνεδριάσουν επιδιώκοντας να σπάσουν τον αγώνα, ενώ αναγγελία όχι κλιμάκωσης αλλά αντίθετα υποχώρησης του απεργιακού αγώνα σήμανε η απόφαση της διοίκησης του ΕΚΑ να “κλείσει την υπόθεση” με μια στάση εργασίας και ένα απογευματινό συλλαλητήριο μπροστά στη Βουλή στις 16 Ιούνη, ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου.

Η παράταξη του ΚΚΕ, μετά την απαράδεκτη στάση του να συμφωνήσει με τις παρατάξεις της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ για την ακύρωση της απεργίας της 3ης Ιούνη, διαφοροποίησε τη θέση του και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που ελέγχει καλούν σε απεργία στις 16 Ιούνη και σε πρωινές απεργιακές συγκεντρώσεις. Η διαφοροποίηση του ΠΑΜΕ, προϊόν της κατακραυγής που προκάλεσε η θέση του για την απεργία της 3ης Ιούνη και της πίεσης που δέχθηκε από τους εργαζόμενους που το ακολουθούν, δείχνει τις αντιφάσεις της πολιτικής του και αντανακλά την πρόθεσή του να “ξεπλύνει”, κάπως, το “όνειδος” αυτό.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, το κεντρικό ζήτημα αυτή τη στιγμή για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι να δώσει μεγαλύτερη δύναμη στον αγώνα του για την αποτροπή του αντεργατικού τερατουργήματος.

Να συνεχίσει τον απεργιακό αγώνα που ξεκίνησε με κήρυξη νέας πανεργατικής απεργίας, την Τετάρτη 16 Ιούνη, και οργάνωση απεργιακών συλλαλητηρίων σε όλη την Ελλάδα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να συγκεντρωθούν και να ενταθούν, τώρα, όλες οι προσπάθειες και η πίεση μέσα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους χώρους δουλειάς.