Για άλλη μια φορά επανέρχεται στην επικαιρότητα το πρόβλημα της, υπερχρεωμένης και απαξιωμένης από όλες τις κυβερνήσεις, μεταλλευτικής εταιρίας ΛΑΡΚΟ και το τι μπορεί να γίνει για τη “βιωσιμότητά” της.

Αυτή τη φορά το ΥΠΕΝ του Χατζηδάκη ανασύρει το παλιό σχέδιο “σωτηρίας” του 2014, το οποίο είχε και την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, τα πάγια της εταιρίας θα διαχωρίζονταν σε δυο τμήματα (ορυχεία – εργοστάσιο) για τα οποία θα προκηρύσσονταν ξεχωριστοί διαγωνισμοί. Οι 1.200 εργαζόμενοι θα έπρεπε να υπογράψουν νέες συμβάσεις με τον νέο επενδυτή. Σε αυτή, ίσως, την επιδίωξη να οφείλεται και η άρνηση της διοίκησης της εταιρίας να υπογράψει τη συλλογική σύμβαση εργασίας.

Για να προχωρήσει η υλοποίηση αυτού του σχεδίου πρέπει να λυθούν άλλα θέματα, όπως η μη κατάθεση ισολογισμών από το 2015, η μη εξαγορά ρύπων CO2, περιβαλλοντικά προβλήματα από τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, το χρέος προς την ΔΕΗ και την επιστροφή των “κρατικών ενισχύσεων” μαζί με τις προσαυξήσεις. Καθώς, λοιπόν, νέα σενάρια ιδιωτικοποιήσεων έρχονται στο φως της δημοσιότητας, οι εργαζόμενοι αφοπλισμένοι παρακολουθούν τις εξελίξεις, με ένα σωματείο η ηγεσία του οποίου αποφεύγει να έρθει σε ρήξη με την κυβερνητική πολιτική για την ΛΑΡΚΟ και αρκείται σε ανακοινώσεις διαμαρτυρίας.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος