Η νίκη του Νίκολας Μαδούρο στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Μαΐου, θεωρήθηκε από πολλούς ως ένα αποφασιστικό βήμα προς την περαιτέρω ισχυροποίησή του έναντι των ξενοστήρικτων αντιπάλων του. Είχαν ακολουθήσει πληροφορίες για ειδική συμφωνία με την Κίνα για σύναψη νέου δανείου, προκειμένου να εκσυγχρονιστεί ο εξοπλισμός παραγωγής πετρελαίου της Βενεζουέλας ή και ακόμη να αποκτήσει η χώρα τη δυνατότητα να παράγει η ίδια τα σχετικά μέσα. Η αποπληρωμή του δανείου θα γινόταν σε πετρέλαιο, έλεγαν οι πληροφορίες. Η υπόθεση αυτή έγινε δεκτή με ενθουσιασμό τουλάχιστο από τους εκτός της χώρας υποστηρικτές του PSUV, ως προμήνυμα μιας νέας πιο σταθερής πολιτικά και εύρρωστης οικονομικά περιόδου για τη χώρα. Πλησιάζοντας πλέον στα τέλη του Σεπτεμβρίου, η Βενεζουέλα ταλανίζεται και πάλι από σειρά κρίσιμων προβλημάτων.

Στις αρχές του Αυγούστου και ενώ ο Ν.Μαδούρο εκφωνούσε ομιλία σε στρατιωτική εκδήλωση στο Καράκας, δέχθηκε επίθεση, η οποία απετράπη από τη φρουρά του, από μη επανδρωμένα αεροσκάφη που έφεραν εκρηκτικά. Για την αποτυχημένη απόπειρα κατά της ζωής του και της χώρας του, κατηγόρησε την Κολομβία, κατονομάζοντας τον πρόεδρό της, τις ΗΠΑ και τη δεξιά αντιπολίτευση. Φυσικά και οι τρεις πλευρές αρνήθηκαν αποιαδήποτε ανάμιξη για την επίθεση, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η οργάνωση «Εθνικό Κίνημα των Στρατιωτών με Πουκάμισα», που συνδέεται με τον πρώην αστυνομικό Όσκαρ Πέρες, ο οποίος ηγήθηκε επίθεσης με ελικόπτερο σε κυβερνητικά κτήρια τον ταραγμένο Ιούνιο του 2017 και σκοτώθηκε από τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας τον ακόλουθο Ιανουάριο.

ΗΠΑ, Κολομβία και αντιδραστική αντιπολίτευση μπορεί να αρνούνται την ανάμιξή τους στη δολοφονική επίθεση, όμως πληροφορίες που έγιναν γνωστές το τελευταίο διάστημα και αφορούν τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (OAS), μιας διακρατικής συμμαχίας αμερικανικών κρατών όπου οι ΗΠΑ ελέγχουν απόλυτα, άλλα δείχνουν.

Στα μέσα του Σεπτέμβρη ο γ.γ του οργανισμού, Λουίς Αλμάγκρο, δήλωσε ότι δεν θα πρέπει να αποκλειστεί μια στρατιωτική επέμβαση για να ανατραπεί η κυβέρνηση του Μαδούρο. Η Βενεζουέλα δικαίως θεώρησε ότι η απειλή «έρχεται απευθείας από το στόμα των Αμερικανών». Όταν θεωρείται το ενδεχόμενο μιας πλήρους στρατιωτικής επέμβασης, καταλαβαίνει ο καθένας ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι ψιλοπράματα. Άλλωστε η ίδια πρόταση έχει γίνει από τον Τραμπ ήδη από πέρσι και οι New York Times επικαλούνται πληροφορίες ότι όλο το προηγούμενο διάστημα, η αμερικάνικη ηγεσία βρίσκεται σε επικοινωνία με συνωμότεςστρατιωτικούς προκειμένου να διευρευνηθεί η δυνατότητα ενός πραξικοπήματος.

Όλα αυτά συμβαίνουν επί του εδάφους μια νέας οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη Βενεζουέλα, με τον πληθωρισμό να αυξάνεται ανεξέλεγκτα. Οι ΗΠΑ, μέσω του ελέγχου που ασκούν στις περισσότερες χώρες παραγωγής πετρελαίου, είναι και σε θέση να επηρεάζουν τον παγκόσμιο ρυθμό παραγωγής του και συνεπώς να προκαλούν διακύμανση της τιμής του. Έτσι είχαν δημιουργήσει πονοκέφαλο για ένα διάστημα σε μια χώρα ισχυρή όπως η Ρωσία και είναι σε θέση ασφαλώς να ασκούν τρομακτικές πιέσεις και στη Βενεζουέλα, της οποίας η οικονομία εξαρτάται σε συντριπτικό βαθμό από το πετρέλαιο που παράγει. Οι μεθοδεύσεις των ΗΠΑ οδηγούν πολλές φορές σε ραγδαία υποτίμιση του νομίσματος και εκρηκτική άνοδο του πληθωρισμού. Είναι και αυτός ένας λόγος, που πολλές φορές διαβάζει κανείς για ξέφρενες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό της χώρας. Στελέχη του ΔΝΤ, για όποια αξία έχει, υπολογίζουν ότι ο πληθωρισμός μπορεί να φτάσει το ένα εκατομμύριο τοις εκατό, κατάσταση συγκρίσιμη με της Γερμανίας του 1923. Φαίνεται τώρα πάλι, γιατί κατά την προεκλογική περίοδο ένα από τα πιο κομβικά θέματα, πάνω στο οποίο ο Μαδούρο έκανε και αυτοκριτική προς τα αριστερά του, ήταν ακριβώς η διαφοροποίηση της οικονομίας, προκειμένου αυτή να μην είναι τόσο ευάλωτη στους χειρισμούς με το πετρέλαιο.

Η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει και προσφυγική κρίση, καθώς ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, 1.6 εκατομμύρια από το 2015, έχει καταφύγει στις γειτονικές χώρες και γίνεται εργαλείο προπαγάνδας έναντι της χώρας, είτε επειδή αρνείται οικονομική βοήθεια για να περιοριστούν οι μεταναστευτικές ροές, είτε ως απόδειξη της αποτυχίας της κυβέρνησης, αγνοώντας φυσικά τους εμπορικούς περιορισμούς που αυτή υφίσταται.

Όπως και να’χει, στις 19 του μήνα έγινε γνωστό ότι Βενεζουέλα και Κίνα κατέληξαν σε συμφωνία για την αύξηση της εξαγωγής πετρελαίου της πρώτης στη δεύτερη, που θεωρείται ανακουφιστική εξέλιξη, από την Κίνα, που συχνά στηρίζει την κυβέρνηση Μαδούρο κυρίως μέσω δανείων.