Ψηφίστηκε στις 29 Φλεβάρη από την κυβέρνηση «των αρίστων» της Δεξιάς το κακόφημο νομοσχέδιο για τους «όρους αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας σε παραθαλάσσιες περιοχές» που καταργεί τον χαρακτήρα του αιγιαλού ως δημόσιου κοινωνικού αγαθού, ως «ουσιώδους στοιχείου του φυσικού περιβάλλοντος» που έχει υποχρέωση η πολιτεία να προστατεύει. Με το εν λόγω νομοθετικό έκτρωμα θεσπίζεται και με τη βούλα η ανοικοδόμηση πάνω στο κύμα και η εμπορευματοποίηση-εκμετάλλευση της παραλίας από το πρώτο μέτρο, προς τέρψη του αδηφάγου τουριστικού και κατασκευαστικού κεφαλαίου.

Πιο συγκεκριμένα, καταργείται το ελάχιστο όριο των 30 μέτρων προστασίας και ορίζεται το πλάτος της μέχρι 50 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού, όταν σε άλλες χώρες της «πολιτισμένης» Εσπερίας οι αδόμητες παράκτιες ζώνες ξεκινούν από τα 100 μέτρα και φτάνουν μέχρι και τα 250 από τον αιγιαλό. Παράλληλα προσφέρονται πεσκέσι οι μικροί αιγιαλοί -μέχρι 150 τετραγωνικά μέτρα- στους πάσης φύσεως επίδοξους «επενδυτές». Με το νεότευκτο αντισυνταγματικό τερατούργημα της αλλαγής του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού σε «ιδιωτική περιουσία του δημοσίου», η ΝΔ παραχωρεί στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα (ξενοδοχειακά συγκροτήματα κτλ) ακόμα και παράκτιες εκτάσεις που βρίσκονται μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους. Εξάλλου, με το φαιδρό επιχείρημα της «παύσης διαιώνισης του καθεστώτος της ιταλοκρατίας», η κυβέρνηση προχωρά στη νομοθετική εξίσωση των παραλιών στα Δωδεκάνησα με αυτές στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ανατρέπει έτσι με συνοπτικές διαδικασίες το ισχύον καθεστώς που παρέχει ο Κτηματολογικός Κανονισμός Δωδεκανήσου για κοινές, ελεύθερες παραλίες που δεν επιτρέπεται η παραχώρησή τους σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι περιβαλλοντοκτόνες διατάξεις παραχώρησης δε λαμβάνουν ούτε κατ’ ελάχιστον υπόψη τις ανάγκες προστασίας της παράκτιας ζώνης από τη διάβρωση λόγω της κλιματικής αλλαγής, ενώ εισάγεται ύπουλα η «ειδική κατηγορία απάτητης παραλίας» εξαιρώντας τεράστιες εκτάσεις από το προστατευτικό καθεστώς των περιοχών NATURA 2000. Μπροστά στην πρεμούρα της να νομιμοποιήσει την αχαλίνωτη κερδοσκοπική δράση των επιχειρηματικών συμφερόντων στα οποία παραδίδει ανερυθρίαστα και προκλητικά κάθε σπιθαμή γης, η Δεξιά του Μητσοτάκη αρνείται να εναρμονιστεί στη συγκυρία ακόμα και με το κατά τα λοιπά προσφιλές της ευρωπαϊκό δίκαιο, μη κυρώνοντας «το πρωτόκολλο της σύμβασης της Βαρκελώνης για την προστασία της Μεσογείου». Σύμφωνα με το παραπάνω, καθορίζονται οι παράκτιες ζώνες από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλο γραμμή στις οποίες δεν επιτρέπεται η δόμηση σε βάθος 100 μέτρων από τον αιγιαλό.

Στο ίδιο μήκος κύματος, η κυβέρνηση του «πολυδύναμου εκσυγχρονισμού» αφαιρεί από τους δήμους αρμοδιότητες και έσοδα που είχαν για τις παραλίες. Στα πλαίσια αυτά οι δήμοι δεν θα εκπροσωπούνται πλέον στην επιτροπή καθορισμού των ορίων του αιγιαλού για να μην προβάλλουν εμπόδια στην οικοπεδοποίησή τους. Προβλέπεται τέλος η απλή «γνωμοδότηση» και όχι η συμφωνία του δήμου για τον καθορισμό τμημάτων αιγιαλών και παραλιών που μπορούν να παραχωρηθούν σε όμορη επιχείρηση ή σωματείο.