Προσπαθώ να μην είμαι εγωιστής και όταν βλέπω το λάθος μου να το παραδέχομαι και μάλιστα δημόσια. Πριν από λίγες ημέρες έγραψα ένα κείμενο που στηλίτευε την απόφαση της κυβέρνησης να βάλει τις κάμερες στις τάξεις. Ωστόσο, άκουσα την επιχειρηματολογία των κυβερνητικών στελεχών και όσων ανθρώπων υποστήριξαν την τοποθέτηση των καμερών στις σχολικές αίθουσες και πείστηκα. Ναι, λοιπόν, στις κάμερες! Και μάλιστα θα κάνω την πρότασή μου πολύ συγκεκριμένη:
1. Να μπουν κάμερες στις συνεδριάσεις των υπουργικών συμβουλίων που αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.
2. Να μπουν κάμερες στις συναντήσεις των όποιων κομμάτων με τον ΣΕΒ (προς Θεού! Δεν υπονοώ ότι παίρνουν γραμμή).
3. Να μπουν κάμερες στις συσκέψεις των στελεχών των καναλιών της τηλεόρασης ώστε να δούμε πώς σχεδιάζουν τα δελτία ειδήσεων (για να μάθουμε τι σημαίνει αντικειμενική και ανεξάρτητη δημοσιογραφία).
4. Να μπουν κάμερες στις δημοσκοπικές εταιρείες (λέω για αυτές τις εταιρείες που στο δημοψήφισμα βλέπανε οριακά αποτελέσματα αλλά το ΟΧΙ κέρδισε με συντριπτικό ποσοστό).
5. Να μπουν κάμερες στις συσκέψεις των στελεχών των τραπεζών που κινούνται πάντα με γνώμονα τη βοήθεια του ανήμπορου και του φτωχού.
6. Να μπουν κάμερες στις συνεδριάσεις του G7 και της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, δηλαδή των ισχυρών του κόσμου για να μάθουμε πώς χαράζεται το μέλλον του κόσμου.
7. Να μπουν κάμερες στις συνεδριάσεις του Eurogroup για να εκτιμήσουμε το θεάρεστο έργο του που τόσες χαρές έχει προσφέρει στους ευρωπαϊκούς λαούς.
8. Να μπούνε κάμερες στις συσκέψεις των διοικήσεων των επιχειρήσεων (θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς σχεδιάζουν την αύξηση των μισθών των εργαζομένων και την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας).
Είδατε πόσο δημιουργική σκέψη μπορεί να έχει ένας άνθρωπος όταν απελευθερωθεί από τα δεσμά του δογματισμού;
Βασίλης Λιόσης (από το fb)
e-prologos.gr
