Στις φυλακές της Θήβας για να εκτίσει την απίστευτα σκληρή δεκαετή κάθειρξη, μετήχθη η 53χρονη καθαρίστρια από το Βόλο, που πλαστογράφησε το «πτυχίο» της Ε΄ Δημοτικού για να μπορέσει να βρει δουλειά.

Τις πρώτες κοινωνικές αντιδράσεις στον Βόλο προκαλεί απόφαση καταδίκης σε δεκαετή ποινή κάθειρξης 53χρονης καθαρίστριας, η οποία εργαζόταν σε παιδικό σταθμό του Δήμου γιατί παρουσίασε πλαστό τίτλο σπουδών της Στ’ τάξης Δημοτικού, ενώ ήταν απόφοιτη της Ε’ τάξης Δημοτικού. Η καθαρίστρια που πλαστογράφησε το απολυτήριο Δημοτικού για να μπορέσει να εργαστεί και να ζήσει την οικογένειά της, βρίσκεται ήδη στη φυλακή εκτίοντας την ποινή της.

Φορείς της περιοχής συγκλονισμένοι από την τραγωδία που ζει η 53χρονη γυναίκα ήρθαν σε επικοινωνία μαζί της και επιχειρούν να τη βοηθήσουν.

Σε ανακοίνωσή του μάλιστα το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας, αποκαλύπτει και νέες πτυχές της τραγωδίας που ζει η 53χρονη καθαρίστρια, γυναίκα με παιδιά και σύζυγο με αναπηρία σε ποσοστό 67%.
Με ανακοίνωση που εξέδωσε το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας, η καθαρίστρια παρομοιάζεται με ηρωίδα του Μπρεχτ:

«Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ΄ το τραπέζι…, καταδικάζουν το δικαίωμα στη δουλειά! Αυτοί που μας παίρνουν τα βιβλία…, μας κατηγορούν που δεν μπορέσαμε να τελειώσουμε ούτε το Δημοτικό γιατί έπρεπε να τραφεί η φαμελιά… Ηρωίδα παρμένη από τους μπρεχτικούς στίχους η συναδέλφισσά μας καθαρίστρια που καταδικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση γιατί, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, εργαζόταν σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου με ψευδές «πτυχίο», «πλαστό» τίτλο σπουδών, Στ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου, ενώ ήταν «απόφοιτη» της Ε΄ τάξης…

Ειρκτή για αυτούς που ζουν από τον ίδρο του προσώπου, χλιδή, σπατάλη και ατιμωρησία για το κηφηναριό των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των μιζαδόρων που έχει καθίσει στο σβέρκο της εργατικής τάξης. Γυναίκα με παιδιά και σύζυγο με αναπηρία 67%, πραγματική πρωταγωνίστρια της ζωής, δόθηκε βορά στους σφουγγοκωλάριους ενός συστήματος που έχει γεμίσει με φυλακές τη ζωή μας… Φυλακές πείνας, φυλακές ανεργίας, φυλακές αμορφωσιάς…και άλλες πολλές που παίρνουν την ονομασία τους από τις αμαρτίες του καπιταλισμού.

«Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν»;

Ξέρουμε ότι το σύστημα αυτό δεν μπορεί να καθαριστεί μόνο του γιατί θα έπρεπε να ξεριζώσει την καρδιά του: Το κέρδος που βγαίνει από το στύψιμο της εργατικής δύναμης, από την κλοπή του πλούτου που παράγουμε. Είμαστε σίγουροι ότι και στις Φυλακές Θήβας που κρατείται η συναδέλφισσα δίνει τον αγώνα τον καλό, όπως τον έδινε βγάζοντας καθημερινά το μεροκάματο. Όμως έστω και μια μέρα φυλάκιση σημαίνει φυσική και οικονομική εξόντωση της ίδιας και της οικογένειάς της. Κανείς δεν δικαιούται να σιωπά μπροστά στην αδικία! Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας! Έστω και τώρα, καλούμε την Κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη να κρατήσουν τα προσχήματα και να επιδείξουν μια αντανακλαστική κίνηση των –απονεκρωμένων απ΄ ό,τι φαίνεται- αισθητηρίων κατανόησης της κοινωνίας που ζούμε και να αποφυλακίσουν άμεσα τη συναδέλφισσα καθαρίστρια κάνοντας δεκτή την αναίρεση της ποινής!».

Το Σωματείο Καθαριστριών «Δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει», αναφέρει εξάλλου το Σωματείο Καθαριστριών Νομού Μαγνησίας που επίσης παρεμβαίνει με ανακοίνωσή του υπέρ της αποφυλάκισης της καθαρίστριας:

«Η αστική δικαιοσύνη, αφού εξάντλησε όλη την αυστηρότητά της σε μια φτωχή εργαζόμενη, καταδίκασε μια γυναίκα που αγωνιζόταν να ζήσει την οικογένειά της σε 10 χρόνια φυλακή! Διορίστηκε το 1996 σε διαγωνισμό του ΑΣΕΠ δηλώνοντας ότι είναι τελειόφοιτη της ΣΤ΄ Δημοτικού για να μπορέσει να βρει δουλειά να ζήσει τα παιδιά της και να βοηθήσει τον σύζυγό της που είχε 67% αναπηρία. Επί μια 20ετία προσέφερε συνειδητά τις υπηρεσίες σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου, προσέφερε εργασία και πληρωνόταν γι’ αυτή. Δεν έκλεψε! Δεν καταχράστηκε τα δημόσια χρήματα! Τα δούλεψε! Για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις οικογενειακές της ανάγκες. Αυτή τη στιγμή, ύστερα από την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας, εκτίει την άδικη ποινή που της επιβληθεί της στις φυλακές Θήβας. Ζητάμε να αποφυλακιστεί άμεσα η συνάδελφός μας γιατί δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει και μάλιστα όταν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Γιατί δεν είναι έγκλημα ο αγώνας για επιβίωση ενός φτωχού ανθρώπου σε ένα σύστημα που νόμιμα και παράνομα κλέβονται δεκάδες δισεκατομμύρια, που νόμιμα και παράνομα φυσικά πρόσωπα και επιχειρηματικοί όμιλοι πλουτίζουν σε βάρος του λαού. Που η αστική δικαιοσύνη έχει «ερμητικά κλειστά τα μάτια» μπροστά στην πραγματική κοινωνική αδικία, που καταδικάζει στην φτώχεια και στην ανέχεια χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους, που αναζητούν απελπισμένα τρόπο να ζήσουν».