ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ν. Ν ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΝ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ» ΤΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗΣ

• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ
• ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟ ΔΟΓΜΑ «ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑΞΗ»
• ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Η κυβέρνηση της ΝΔ -παρά την καθολική άρνηση των αυταρχικών, αντιλαϊκών θεσμικών μέτρων της, όπως αποτυπώνεται και στη μαζική απόρριψη του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου της ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ-ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΗΣ-ΑΠΟΛΥΣΗΣ-ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗΣ, αλλά και στη μαζική αποχή από τις εκλογές-παρωδία για τα ΠΥΣΔΕ-ΚΥΣΔΕ- συνεχίζει ακάθεκτη το αντιλαϊκό έργο της, αδιαφορώντας για τις λαϊκές διεκδικήσεις και απαξιώνοντας εντελώς τα δημοκρατικά αιτήματα της βάσης και της εκπαιδευτικής κοινότητας στο σύνολό της.

Έτσι, αμέσως μετά τη μαζική αντίσταση των εκπαιδευτικών στο αντιλαϊκό μέτρο για την περιώνυμη «Εσωτερική Αξιολόγηση» -μέτρο που αναιρεί τα θεμέλια της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, εισάγει τα ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, διαβαθμίζει σχολεία και εκπαιδευτικούς κλπ- έρχεται με ένα δεύτερο αντιδραστικό μέτρο να ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ θεμελιώδεις συλλογικές κατακτήσεις, δημοκρατικές και παιδαγωγικές αρχές. Πρόκειται για έναν ΑΥΤΑΡΧΙΚΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ που παραπέμπει στη λογική του «νόμου και της τάξης», φέρνοντας στο προσκήνιο αλήστου μνήμης μαύρες, σκοτεινές εποχές πειθάρχησης, τρόμου, ανελευθερίας, όπως αυτές που σημάδεψαν τη νεολαία και την εκπαίδευση τις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας μας.

Μέσω αυτού του αντιδραστικού «Εσωτερικού Κανονισμού», η κυβέρνηση συνδέει πολλά αυταρχικά και αντιλαϊκά μέτρα, όπως είναι:

• Η «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ»(!) τόσο του σχολείου, όσο και των Εκπαιδευτικών
• Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με διάφορους ΦΟΡΕΙΣ (βλέπε ιδιωτικούς φορείς, εταιρίες, χορηγούς κλπ) στην κατεύθυνση της ανάπτυξης ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ(!), με την προώθηση διαφόρων «Προγραμμάτων» κλπ
• Η Σύνδεση του Σχολείου με την Τ. Αυτοδιοίκηση
• Η Ισοπέδωση βασικών δημοκρατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων του συλλόγου, όπως είναι η δυνατότητά του να κρίνει ως αυτόνομο όργανο, με όρους ισοτιμίας, συλλογικής ευθύνης και παιδαγωγικής ελευθερίας, όλα τα ζητήματα που αφορούν στη μάθηση, τη συμπεριφορά και εν γένει την ομαλή και δημοκρατική λειτουργία του σχολείου.

Ειδικότερα, μέσω του περίφημου ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ εισάγεται το μοντέλο του «ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΥ-ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ» σχολείου που χρηματοδοτείται και διαβαθμίζεται ανάλογα με τις «μονάδες» επίδοσης των μαθητών και την κλίμακα της αξιολόγησης του. Έτσι, ο περίφημος «Εσωτερικός Κανονισμός» συγκροτείται από το ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, στο οποίο μετέχει ο Σύλλογος διδασκόντων, το ΔΣ του Συλλόγου Γονέων, το προεδρείο του 15μελούς μαθητικού Συμβουλίου και ένας εκπρόσωπος της Τ. Αυτοδιοίκησης. Στη νέα …αποκεντρωμένη δομή του σχολείου η παρουσία του εκπροσώπου της Τοπικής Αρχής κρίνεται απαραίτητη, αφού η χρηματοδότησή του σχολείου πλέον θα καθορίζεται όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά από τα ανταποδοτικά τέλη των Δήμων και τους διάφορους χορηγούς.

Επιπλέον, ο Κανονισμός πρέπει να ΕΓΚΡΙΘΕΙ(!) από το ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ εκπαίδευσης, που είναι ο «πανταχού παρών και εποπτεύων» την εφαρμογή όλων των αυταρχικών μέτρων, αλλά και από το Διευθυντή Εκπαίδευσης: «Ο Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας … έχειεγκριθείαπότονΣυντονιστή/τηΣυντονίστριαΕκπαιδευτικούΈργου …, καθώς και από τον/τηνΔιευθυντή/ριαΕκπαίδευσης»(άρθρο37,Ν.4692/2020)

Είναι αυτονόητο ότι ο περίφημος Νέος Κανονισμός δεν είναι αποτέλεσμα της δημοκρατικής συνεργασίας των μελών του συλλόγου, αλλά ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ, μετά από την έγκριση των προϊσταμένων αρχών και με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων φορέων. Αυτονοήτως, καταστρατηγείται τόσο η αυτόνομη λειτουργία του συλλόγου, όσο και η δυνατότητά του να αποφασίζει, με όρους παιδαγωγικής και δημοκρατικής ευθύνης.

Επιπλέον, βάσει του Κανονισμού, εισάγεται η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ της ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ του εκπαιδευτικού, όπως ρητά επισημαίνεται στον Πρότυπο Κανονισμό. Στο σημείο IV του εν λόγω κανονισμού τονίζεται ότι οι Εκπαιδευτικοί:

• «Προετοιμάζουντομάθηματηςημέρας,έτσιώστενακινούντοενδιαφέροντωνμαθητώνκαι να εφαρμόζουν σύγχρονες και κατάλληλες μεθόδους διδασκαλίας…»
• «Είναι συνεπείς στην προσέλευσή τους στο σχολείο και στην ώρα έναρξης και λήξης τωνμαθημάτων…»
• «Ανανεώνουν καιεμπλουτίζουντιςγνώσειςτους,σχετικά με τα διάφορα γνωστικά αντικείμενα και τις επιστήμες της αγωγής τόσο μέσωτωνδιάφορωνμορφώνεπιμόρφωσηςκαι επιστημονικής παιδαγωγικής καθοδήγησης, που παρέχονται θεσμικά από το σύστημα της οργανωμένης εκπαίδευσης, όσοκαιμετηναυτοεπιμόρφωση»
• «Διασφαλίζουντηνασφάλειακαιτηνυγείατωνμαθητώνεντόςτουσχολείου»
• «Ο Διευθυντής είναι υπεύθυνος, μαζί με τους εκπαιδευτικούς, για την καθαριότητα και αισθητική τωνχώρωντουσχολείου».

Είναι προφανές ότι η πειθάρχηση και ο έλεγχος έρχεται και μέσω αυτού του θεσμικού μέτρου που, έτσι κι αλλιώς, προσβάλλει και απαξιώνει τον εκπαιδευτικό: καλλιεργεί την εικόνα του «ανερμάτιστου», του «τεμπέλη», του «αδιάφορου» που μπαίνει στην τάξη απαράσκευος, χωρίς μορφωτική δυνατότητα και αφυπνιστική στάση και προσέρχεται αργά στη δουλειά του.

Επιπλέον, επιβάλλεται η διαρκής αναζήτηση «Σεμιναρίων» από διάφορους φορείς, σαφώς τις απογευματινές ώρες, για την «αυτο-επιμόρφωσή» του, ενώ είναι υποχρεωμένος, σε ένα σχολείο υποχρηματοδοτημένο, χωρίς καν σχολικό ιατρείο και σχολίατρο, να «διασφαλίζει την υγεία των παιδιών». Βάσει του κανονισμού λοιπόν, οι εκπαιδευτικοί που ήδη χαρακτηρίζονται «τεμπέληδες και ασυνεπείς!», θα παίζουν και το ρόλο του «γιατρού», του «νοσηλευτή», αλλά και του «προσωπικού της καθαριότητας», όπως και «του αρχιτέκτονα» εσωτερικού χώρου!

Σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά των μαθητών, τα μέτρα θυμίζουν τα αντίστοιχα του αλησμόνητου «Κοντογιαννόπουλου» το 1990 και -ακόμη πιο πίσω χρονικά- τα πειθαναγκαστικά μέτρα της δικτατορίας. Ανθολογούμε συγκεκριμένα σημεία:

• «Η εμφάνιση των μαθητών/τριών οφείλει να χαρακτηρίζεται από ευπρέπεια. Θα πρέπει να αποφεύγονται φαινόμενα επίδειξης∙ οι υπερβολές δεν συνάδουν με τη μαθητική ιδιότητα».
• «Οιμαθητέςπρέπειναεισέρχονταιστηντάξηαμέσωςμόλιςχτυπήσειτοκουδούνι.
• Εφόσον εισέλθει ο διδάσκων στην αίθουσα διδασκαλίας, δεν επιτρέπεται η είσοδος σε κανένανμαθητή».
• «Επιδιώκουνκαισυμβάλλουνστην υιοθέτησηαειφορικώνπρακτικών,όπωςηεξοικονόμησηενέργειας».
• «Ανπροκαλέσουνκάποιαβλάβη-ζημιά,αυτήπρέπεινααποκατασταθείαπότον/τηνυπαίτιο».
• «Η χρήση κινητού τηλεφώνου για συνομιλία, βιντεοσκόπηση ή οποιαδήποτε άλλη χρήση εντός των σχολικών χώρων – κτηρίων και υπαίθριων χώρων–απαγορεύεται».
• «Μετάτηνπρωινήσυγκέντρωσηηεξώπορτατουσχολείουκλείνει.Όσοιπροσέρχονταιμεκαθυστέρηση,παρουσιάζονται πρώτα στο γραφείο της Διεύθυνσης. Κατόπιν, παραμένουν σε κατάλληλο χώροτουΣχολείουυπότηνεποπτείαεκπαιδευτικού»

ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ ΚΑΝΟΜΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΣΥΜΒΑΤΟΣ :

– ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΩΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΘΕΣΜΟΥ

– ΜΕ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΩΣ ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ

– ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΡΦΩΤΙΚΕΣ -ΨΥΧΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΦΡΟΝΩΝ ΝΕΩΝ ΠΟΥ ΜΥΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ

• ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΥΤΑΡΧΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΝΙΓΟΥΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ-ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΕΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ
• ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΝΑ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ …ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΗΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥΣ