Τη μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων χρόνων σημείωσε η απεργία των μεταλλεργατών στη Νότια Κορέα την Τετάρτη. Η κινητοποίηση στρεφόταν ενάντια στην παντοδυναμία των «τσαεμπόλ» (των τεράστιων επιχειρηματικών ομίλων που αποτελούν κράτος εν κράτει, διαπλεκόμενοι με το πολιτικό προσωπικό της χώρας) προβάλλοντας αιτήματα για συνδικαλιστικές ελευθερίες και κατάργηση της εργασιακής «ευελιξίας». Καθώς μάλιστα οι απεργοί μεταλλεργάτες καταγράφονται λεπτομερώς από τις «αρμόδιες αρχές», γνωρίζουμε και τον ακριβή αριθμό τους: 128.277! Το γεγονός είναι ενδεικτικό της δρακόντειας αντεργατικής νομοθεσίας που υιοθέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση, της διεφθαρμένης δεξιάς και φιλοαμερικανής προέδρου Παρκ Γκεούν-χιε, η οποία ανατράπηκε τον Δεκέμβριο του 2016 από τεράστιες λαϊκές διαδηλώσεις.   Η νομοθεσία αυτή μέχρι στιγμής παραμένει ανέγγιχτη κι από τον σημερινό πρόεδρο Μουν Τζάε-ιν…

Αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων διώξεων και απαγορεύσεων ήταν η εξασθένιση των νοτιοκορεατικών συνδικάτων, που με την προχθεσινή απεργία δείχνουν τα πρώτα σημάδια μιας χειροπιαστής αναγέννησης. Οι μεταλλεργάτες αποτέλεσαν την πιο συμπαγή δύναμη στη γενική απεργία που κήρυξε η κορεατική συνδικαλιστική ομοσπονδία KCTU, στην οποία συμμετείχαν πλήρως λίγοι ακόμη κλάδοι. Σε άλλους εργασιακούς χώρους οι εργαζόμενοι συμμετείχαν με στάσεις εργασίας, ενώ στις επιχειρήσεις όπου ασκείται η μεγαλύτερη πίεση και είναι μεγάλος ο φόβος της απόλυσης περιορίστηκαν στην πραγματοποίηση σύντομων συγκεντρώσεων ή γενικών συνελεύσεων. Σε κάθε περίπτωση, εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν μπροστά στη βουλή στην πρωτεύουσα, και σε άλλα κυβερνητικά κτίρια στις υπόλοιπες μεγάλες νοτιοκορεατικές πόλεις.

Στο στόχαστρο έχει μπει για πρώτη φορά κι ο ίδιος ο πρόεδρος Μουν Τζάε-ιν επειδή, αντί να υλοποιήσει την προεκλογική υπόσχεσή του για τη δημιουργία 500.000 νέων θέσεων εργασίας μέσω μείωσης των ωρών εργασίας, επιχειρεί να περάσει μια νομοθεσία που θα επιτρέπει στα τσαεμπόλ να απασχολούν τους εργάτες έως και 80 ώρες την εβδομάδα χωρίς την καταβολή υπερωριών! Στην απεργία πρωτοστάτησαν οι εργάτες της Hyundai, της Daewoo και της General Motors. Η τελευταία, αφού πήρε τεράστιες επιδοτήσεις από την κυβέρνηση για να μην μειώσει την παραγωγή της, μετέφερε μέρος των δραστηριοτήτων της σε νέα εταιρικά σχήματα που δεν δεσμεύονταν από τη συμφωνία της με την κυβέρνηση. Η πρώτη αυτή σημαντική απεργία επί διακυβέρνησης του Μουν Τζάε-ιν θεωρείται ένδειξη τόσο της γενίκευσης της δυσαρέσκειας στα λαϊκά στρώματα, όσο και της σχετικής ενίσχυσης των πιο μαχητικών συνδικάτων.