Στην έκτακτη (19/10) Γεν. Συνέλευση του 73,74% των μετόχων της ΔΕΗ, αποφασίστηκε με πλειοψηφία 99%, αφενός η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κατά 750 εκατ. € (231 εκατ. νέων μετοχών σε ιδιώτες), το οποίο δεν αποκλείεται να αυξηθεί σημαντικά όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, και αφετέρου η επικύρωση της συμφωνίας πώλησης ΔΕΗ και ΔΕΔΗΕ σε ξένο «επενδυτή». Η συμφωνία προβλέπει ότι η ΔΕΗ θα διατηρήσει την πλειοψηφία (51%) στο Διοικητικό Συμβούλιο (6-4) και τα όργανα διοίκησης του ΔΕΔΔΗΕ. Πλειοδότης αναδείχθηκε το αυστραλιανό μονοπώλιο  Macquarie Infrastructure and Real Assets Group (MIRA), με προσφορά ύψους 2,116 δισ. € από τα οποία το 1,3 δισ. σε μετρητά και τα υπόλοιπα 800 εκατ. € με την ανάληψη χρέους, αποκτά το 49% των ΔΕΗ και ΔΕΔΗΕ. Έτσι, ο έλεγχος των υδροηλεκτρικών, των εργοστασίων, των κοιτασμάτων και κάθε άλλης υποδομής της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, με δυο λόγια, του πλούτου του λαού, χαρίζεται στο ξένο κεφάλαιο.

Σημειώνουμε ότι το ποσοστό του Δημοσίου από 51% μειώνεται στο 34%, το 49% παίρνει η MIRA ενώ το υπόλοιπο 17% στα χέρια ιδιωτών-μετόχων.

Την ίδια ώρα που ξεπουλιόταν η επιχείρηση, έξω από τα κεντρικά γραφεία της ΔΕΗ στη Χαλκοκονδύλη η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ πραγματοποίησε συλλαλητήριο κατά της ιδιωτικοποίησης, στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας σε όλες τις μονάδες της επιχείρησης, αντιδρώντας στις κυβερνητικές επιλογές του ξεπουλήματος κάθε δημόσιας υποδομής. To  αγωνιστικό παρόν έδωσαν εκατοντάδες εργαζόμενοι με πανό και συνθήματα κατά της κυβέρνησης που ιδιωτικοποιεί τη βασικότερη δημόσια επιχείρηση της χώρας.  Με την επαίσχυντη αυτή συμφωνία η ΔΕΗ περνά στα χέρια ξένου «επενδυτή», έναντι πινακίου φακής.

Οι δραματικές αυτές εξελίξεις σχετικά με τη χαριστική απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πραγματοποιούνται μία ημέρα μετά την μεθοδευμένη κίνηση του Χρηματιστηρίου  να διαμορφώσει τις τιμές για την ηλεκτρική ενέργεια σε νέα υψηλά επίπεδα,  που φθάνει στα 253,33 €/MVH!

Τώρα που ο Χειμώνας βρίσκεται προ των πυλών και η ζήτηση ρεύματος αυξάνεται σημαντικά (περ. ισχύς 1800 ΜV), η ηλεκτροπαραγωγή καλύπτεται κατά 47% με φυσικό αέριο, κατά 29% από ΑΠΕ, κατά 7% από λιγνιτικές μονάδες και κατά 9% από εισαγωγές γειτονικών χωρών.  Ωστόσο, η εξελισσόμενη ενεργειακή κρίση έχει ανεβάσει στα ύψη τις τιμές του φυσικού αερίου με αποτέλεσμα τη δυσκολία εφοδιασμού του.

Ήδη ο Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ), με εντολή της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (βλέπε κυβέρνηση) και βλέποντας τη ραγδαία εξελισσόμενη ενεργειακή κρίση, έχει εκπονήσει έκτακτο σχέδιο για γενική επιστράτευση όλων των θερμικών μονάδων, λιγνίτη και διαθέσιμου φυσικού αερίου. Κι επειδή τόσο οι ανεμογεννήτριες (το Καλοκαίρι λόγω της άπνοιας, το Χειμώνα λόγω του πάγου) συμμετέχουν στην παραγωγή ρεύματος σε μικρό ποσοστό, όσο και οι υδροηλεκτρικές μονάδες (λόγω της χαμηλής στάθμης νερού των ποταμών) δεν επαρκούν για την κάλυψη της ενεργειακής ζήτησης κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου, θα πρέπει το υπόλοιπο έλλειμμα να καλυφθεί και με ασύμφορες εισαγωγές.

***

Η αλματώδης αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου, που παρασύρει την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, ανασύρει παράλληλα στην επιφάνεια το θέμα της επαναλειτουργίας των -κατά πολύ φθηνότερων- λιγνιτικών μονάδων που με τόση απαξία είχε απορρίψει ο Μητσοτάκης, εμφανιζόμενος υπέρμαχος της «πράσινης» τεχνολογίας, των «καινοτόμων» εφαρμογών και της προστασίας του περιβάλλοντος από τις ρυπογόνες λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Τώρα τα πράγματα ανατρέπονται, και κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, η κυβέρνηση σπεύδει να προλάβει μία επερχόμενη θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων.

Για να είμαστε πιο σαφείς, με τις νέες τιμές φυσικού αερίου:

Mία MVH μεγαβατώρα φυσικού αερίου κοστίζει περ. 170 € (145 € κόστος καυσίμου και 25 € κόστος ρύπων).

Μία MVH λιγνίτη κοστίζει περ. 120 € (30 € κόστος καυσίμου και 90 € κόστος ρύπων).

Με λίγα λόγια αποδεικνύεται η καταστροφική κυβερνητική μυωπία στην πολιτική της πλήρους, εν μία νυκτί, απολιγνιτοποίησης των ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων, ακόμα και η κάθετη άρνησή της να διατηρηθεί η συμμετοχή του ντόπιου λιγνίτη έστω και σε ένα μικρό ποσοστό 10-15%, ως ενεργειακή εφεδρεία. Αντ’ αυτών προτιμήθηκε η προώθηση των επενδύσεων στις ΑΠΕ (φωτοβολταϊκά πάρκα και ανεμογεννήτριες), με παράλληλη εισαγωγή φτηνού φυσικού αερίου, χωρίς να εκτιμηθεί ο κίνδυνος της εξάρτησης από τα εισαγόμενα καύσιμα. Τώρα, μπροστά στον κίνδυνο αδυναμίας της μείωσης παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, βάζουν άρον-άρον μπροστά την επαναλειτουργία των τριών ορυχείων Νοτίου Πεδίου του λιγνιτικού κέντρου Πτολεμαΐδας. Μπαίνει επίσης σε ετοιμότητα για επαναλειτουργία και η Μεγαλόπολη 3, η οποία μάλιστα ετοιμαζόταν να διαγραφεί από τα μητρώα της ΔΕΗ, όπως είχε προγραμματιστεί.

Η ενεργειακή κρίση φέρνει στην επιφάνεια τη συνεχιζόμενη ανικανότητα της ΕΕ, η οποία όχι μόνον δεν μπόρεσε να εκτιμήσει σωστά τη συγκεκριμένη καταιγιστική κατάσταση της αγοράς των ορυκτών καυσίμων, αλλά ούτε καν να διαχειριστεί την πρόβλεψη της αποθήκευσης σε καιρούς ύφεσης των τιμών, το καθεστώς επιβολής ρύπων, την εφεδρική λειτουργία των λιγνιτικών μονάδων. Τα πάντα εναποτέθηκαν στην «πράσινη» και «ψηφιακή» ανάπτυξη. Ωστόσο το πρόγραμμα της «πράσινης ανάπτυξης» και των ΑΠΕ αποδεικνύεται, προς το παρόν, κουτσό άλογο στον αγώνα της ενεργειακής κυριαρχίας των ιμπεριαλιστικών κρατών.

***

Το ξεπούλημα μιας από τις μεγαλύτερες υποδομές της χώρας, μαζί με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται ο ξένος έλεγχος της ηλεκτροπαραγωγής, αποτελεί ένα ακόμα δείγμα ολόπλευρης εξάρτησης της χώρας από τα ξένα κέντρα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπακούοντας δουλικά στις επιταγές του μονοπωλιακού κεφαλαίου, είναι πρόθυμη να προσαρμοστεί στους όρους που αυτό τής θέτει, μη αποκλείοντας ακόμα πιο επώδυνες προσαρμογές. Αυτή η άνευ όρων παράδοση της ντόπιας αστικής τάξης προς την κυριαρχία του ευρωπαϊκού και αμερικανικού ιμπεριαλισμού (νέα πενταετής συμφωνία για τις βάσεις), δίνει αποστομωτική απάντηση στα δεξιά και αριστερίστικα ιδεολογήματα της «ισχυρής Ελλάδας», της «ισότιμης σχέσης με τα ισχυρά κράτη-μέλη της ΕΕ», της «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας», της «εξαγωγής «ελληνικών» κεφαλαίων στα Βαλκάνια» κλπ, κλπ.

                                                                           Πηγή: Λαϊκός Δρόμος