| ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ |
Οι δικαστές ήταν εκεί, αλλά η Δικαιοσύνη είναι πάντα απ’ έξω!
Για μια ακόμη φορά η αστική δικαιοσύνη, το επίλεκτο σώμα του βαθέως κράτους, που πήρε πρόσφατα πάλι αναδρομικά, τώρα μαζί με τους ένστολους από την προηγούμενη κυβέρνηση, δείχνει ένα αποκρουστικό πρόσωπο στην ελληνική κοινωνία και περιφρόνηση στο λεγόμενο κοινό περί δικαίου αίσθημα. Εξαντλούν την αυστηρότητά τους στους φτωχοδιάβολους του ξεροκόμματου και στις καθαρίστριες που παραποίησαν ένα χαρτί επιβάλλοντας τους συχνά εξοντωτικές ποινές.
Αποφυλακίζουν κι ουσιαστικά αθωώνουν καταχραστές του δημοσίου χρήματος, διαπλεκόμενους πολιτικούς, με ελάχιστες εξαιρέσεις, και βέβαια δολοφόνους σαν τον ειδικό φρουρό Κορκονέα. Η καταδίκη του με μόνο 13 χρόνια οδήγησε στην απελευθέρωσή του, και η αθώωση του συνεργού του ήρθαν μετά από έντεκα χρόνια αναβολών, παρακρατικού παρασκηνίου και συνεχούς προσπάθειας να… πέσουν και οι 2 στα μαλακά. Όμως, προκάλεσαν για δεύτερη φορά μια δολοφονική πράξη σε βάρος του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και απαξίωση της γενιάς του, που σηματοδοτούν την αποθράσυνση αυτών των μηχανισμών κρατικής καταστολής στους οποίους θα στηριχτεί η περίφημη «ασφάλεια» της ΝΔ. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η αστική δικαιοσύνη επιβραβεύει αυτούς τους μηχανισμούς. Ελεύθερος αφέθηκε μετά από 7 χρόνια ο δολοφόνος του Νίκου Τεμπονέρα, το στέλεχος της ΝΔ Καλαμπόκας, αθώος και ελεύθερος ο ματατζής Μελίστας, δολοφόνος του Μιχάλη Καλτεζά.
Στη χώρα όπου η κυβέρνηση δεν προσλαμβάνει εκπαιδευτικούς μετά από 10 ολόκληρα χρόνια, αλλά ανακοινώνει άμεσα 1500 προσλήψεις στην αστυνομία, η αστική δικαιοσύνη επικροτεί την ασυδοσία των κατασταλτικών μηχανισμών, την καταπάτηση των πολιτικών δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών. Εξάλλου είναι οικογενειακή παρακαταθήκη των Μητσοτάκηδων το «το κράτος είστε εσείς», που είπε ο πατέρας Μητσοτάκης στα σώματα ασφαλείας το ’90.
Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ με το δόγμα «νόμος και τάξη», με δημιουργία υπερυπουργείου Δημόσιας Τάξης, επανασύσταση της ακραίας ομάδας ΔΕΛΤΑ, δημιουργία φυλακών τύπου Γ, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και επαναφορά των αντιμεταναστευτικών πολιτικών και εμμονών, ξαναφέρνει αυτή την προπαγάνδα με στόχο το χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, που είναι βασικός βραχίονας για το πέρασμα των αντιλαϊκών πολιτικών.
Έντεκα χρόνια πριν, η εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη από το χέρι του ειδικού φρουρού Κορκονέα, έφερνε στο προσκήνιο μαζί με την κυβερνητική πολιτική της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας και τα πρώτα σημάδια της καπιταλιστικής κρίσης.
Ένα ορμητικό ποτάμι χιλιάδων νέων, μαθητών, φοιτητών, ανέργων και εργαζόμενων διαδήλωσαν μαχητικά για μέρες, τον Δεκέμβρη του 2008. Η δολοφονία ήταν μια αφορμή, που έφερε στην επιφάνεια την αγανάκτηση για τα δικαιώματα σε μόρφωση, δουλειά κι ελευθερία που λεηλατούνταν το ένα μετά το άλλο. Ξεδίπλωσε την αντίσταση σε ένα μέλλον που φαινόταν όλο και περισσότερο να υποθηκεύεται κάτω από τις ερπύστριες του καπιταλιστικού κέρδους, της ανταγωνιστικότητας και των αγορών. Το σύνθημα «στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες. Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες» διατράνωνε τη θέληση, την πεποίθηση και την προσδοκία της νεολαίας να πάρει την υπόθεση του παρόντος και του μέλλοντος της στα δικά της χέρια.
Σήμερα, η πολιτική της καταστολής και της τρομοκρατίας συνεχίζουν να είναι παρούσες. Μέσα από την πολιτική του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που τρομοκρατούν και ματοκυλίζουν τους λαούς με πολέμους, προσφυγιά και εξαθλίωση. Θέλουν να κάνουν την περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου «πεδίο βολής φτηνό» για τα συμφέροντα των πολυεθνικών, υποδαυλίζοντας την αλληλοσφαγή των λαών και τον εμφύλιο των φτωχών, μέσα από τον εθνικισμό και τον φασισμό που δηλητηριάζουν πια και τα σχολεία.
Μέσα από την ανεργία, τη φτώχεια, την ανασφάλεια και τη μετανάστευση, τη μισή δουλειά και τη μισή ζωή για τη νεολαία.
Μέσα από το ξεθεμελίωμα βασικών εργατικών και νεολαιίστικων δικαιωμάτων, στην εκπαίδευση, την υγεία, τη δουλειά, την ασφάλιση, τα κοινωνικά αγαθά. Μέσα από τη «δολοφονία» της πεποίθησης αλλά και της δυνατότητας, ότι μπορεί να υπάρξει άλλη λύση εκτός από τα μόνιμα μνημόνια, τη μόνιμη επιτροπεία και την οικειοθελή δουλεία στις ορέξεις των εργοδοτών, των πολυεθνικών και των κερδών τους.
Να μην τους επιτρέψουμε τελικά να νικήσουν! Απέναντι στην πολιτική της βαρβαρότητας, οι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να ορθώσουμε ένα στέρεο τείχος αντίστασης. Να δώσουμε αγώνα ανατροπής παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια μας. Η οργή πάλι συσσωρεύεται. Η αγανάκτηση περισσεύει. Η ανημπόρια δοκιμάζεται. Η απογοήτευση παλεύει με την πεποίθηση της αναγκαίας μάχης που πρέπει να δοθεί.
ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ …
e-prologos.gr
