Λάδι στη φωτιά της Μέσης Ανατολής

Προ­μή­νυ­μα νέας, επι­κίν­δυ­νης κλι­μάκω­σης των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δια­σμών και αντα­γω­νι­σμών σε όλη την πε­ρι­φέρεια απο­τε­λούν οι ρα­γδαί­ες εξε­λί­ξεις στη Μέση Ανα­το­λή, όπου με­τά την πρόσφα­τη απόφα­ση των ΗΠΑ να ανα­γνω­ρί­σουν μο­νο­με­ρώς τα κα­τε­χόμε­να από το Ισ­ρα­ήλ, από το 1967 και τα οποία προ­σάρ­τη­σε το 1981, συ­ρια­κά Υψί­πε­δα του Γκο­λάν, το Ισ­ρα­ήλ προ­χώρη­σε σε νέες φο­νι­κές επι­δρο­μές κα­τά του Πα­λαι­στι­νια­κού λα­ού, λί­γο πριν τις πρόω­ρες ισ­ραη­λι­νές εκλο­γές της 9ης Απρί­λη και έχο­ντας εξα­σφα­λί­σει «αέρα στα πα­νιά» του από αυ­τή την απόφα­ση του Τραμπ.

Αφορ­μή για την ισ­ραη­λι­νή βαρ­βα­ρότη­τα στη Λω­ρί­δα της Γάζας έδω­σε η εκτόξευ­ση ρου­κε­τών από τα πα­λαι­στι­νια­κά εδάφη σε πε­ριο­χή του Τελ Αβίβ, με απο­τέλε­σμα τον τραυ­μα­τι­σμό επτά Ισ­ραη­λι­νών και την κα­τα­στρο­φή του σπι­τιού στο οποίο διέμε­ναν, ενέρ­γεια που, όπως ει­πώθη­κε, μυ­ρί­ζει προ­βο­κάτσια, ενώ κα­μία ορ­γάνω­ση δεν έχει ανα­λάβει την ευ­θύ­νη. Οι δε­κάδες βόμ­βες ισ­ραη­λι­νών μα­χη­τι­κών σε πε­ριο­χές της Γάζας προ­κάλε­σαν τις έντο­νες αντι­δράσεις της πα­λαι­στι­νια­κής κυ­βέρ­νη­σης του υπη­ρε­σια­κού πρω­θυ­πουρ­γού, Ράμι Χα­μντάλα, ο οποί­ος τόνι­σε πως οι ισ­ραη­λι­νές επι­δρο­μές απο­τε­λούν «συ­νέχι­ση του ανοι­χτού πο­λέμου σε βάρος του Πα­λαι­στι­νια­κού λα­ού». Κάλε­σε τη «διε­θνή κοι­νότη­τα» να αντι­δράσει και να στα­μα­τή­σει να σιω­πά, θυ­μί­ζο­ντας πως οι πε­ρί­που 2 εκα­τομ­μύ­ρια κάτοι­κοι της Λω­ρί­δας της Γάζας υπο­φέρουν πα­ράλ­λη­λα και από το ισ­ραη­λι­νό εμπο­ρι­κό και οι­κο­νο­μι­κό εμπάρ­γκο εδώ και 12 χρόνια.
Η απόφα­ση πάντως για το Γκο­λάν, που ανα­κοι­νώθη­κε από τον Τραμπ, με την επι­σή­μαν­ση ότι επι­διώκει την αλ­λα­γή μιας αμε­ρι­κα­νι­κής εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής που κράτη­σε 52 χρόνια, προ­στί­θε­ται στις περ­σι­νές απο­φάσεις για ανα­γνώρι­ση της Ιε­ρου­σα­λήμ ως πρω­τεύ­ου­σας του Ισ­ρα­ήλ και την απο­χώρη­ση των ΗΠΑ από τη διε­θνή συμ­φω­νία του 2015 για το ιρα­νι­κό πυ­ρη­νι­κό πρόγραμ­μα. Εντάσ­σε­ται, δη­λα­δή, στο πλαί­σιο ευ­ρύ­τε­ρων στρα­τη­γι­κών κι­νή­σε­ων των ΗΠΑ στη γε­ω­πο­λι­τι­κή σκα­κιέρα της Μέσης Ανα­το­λής. Διόλου τυ­χαία, εκ­δη­λώθη­κε κα­τά τη διάρ­κεια της πε­ριο­δεί­ας του Αμε­ρι­κα­νού υπουρ­γού Εξω­τε­ρι­κών, Πο­μπέο, σε Κου­βέιτ, Ισ­ρα­ήλ και Λί­βα­νο.
Η τύ­χη που θα έχει μια τέτοια κί­νη­ση δεν εί­ναι, επί του πα­ρόντος, ξε­κάθα­ρη, κα­θώς η πε­ρι­φε­ρεια­κή ρευ­στότη­τα συ­νε­χώς αυ­ξάνε­ται, με δε­δο­μένη τη διάθε­ση των ση­με­ρι­νών κυ­βερ­νή­σε­ων σε ΗΠΑ και Ισ­ρα­ήλ για κλι­μάκω­ση μιας ιδιαί­τε­ρα επι­κίν­δυ­νης, για τους λα­ούς της πε­ριο­χής, κόντρας με το Ιράν. Αλ­λω­στε, ένας από τους βα­σι­κούς στόχους της πε­ριο­δεί­ας Πο­μπέο σε Κου­βέιτ, Ιε­ρου­σα­λήμ και Βη­ρυ­τό ήταν η αύ­ξη­ση των πιέσε­ων και των απει­λών σε βάρος πρώτον του Ιράν, που δο­κι­μάζε­ται έντο­να από τις αμε­ρι­κα­νι­κές πο­λύ­πλευ­ρες κυ­ρώσεις, και δεύ­τε­ρον ένα­ντι της λι­βα­νέζι­κης σι­ι­τι­κής ορ­γάνω­σης «Χεζ­μπο­λάχ», που εί­ναι στε­νός σύμ­μα­χος του Ιράν και συμ­με­τέχει ενερ­γά στο πλευ­ρό του συ­ρια­κού στρα­τού.
Η συ­ρια­κή κυ­βέρ­νη­ση ήταν η πρώτη που αντέδρα­σε στην απόφα­ση του Τραμπ να ανα­γνω­ρί­σει την προ­σάρ­τη­ση των συ­ρια­κών εδα­φών από το Ισ­ρα­ήλ, το­νί­ζο­ντας πως πρόκει­ται για κα­τάφω­ρη πα­ρα­βί­α­ση των κυ­ριαρ­χι­κών της δι­καιω­μάτων. «Η απε­λευ­θέρω­ση του Γκο­λάν με κάθε δια­θέσι­μο μέσο και η επι­στρο­φή του στη συ­ρια­κή πα­τρί­δα απο­τε­λεί ανα­παλ­λο­τρί­ω­το δι­καί­ω­μα», επι­σή­μα­νε το υπουρ­γείο Εξω­τε­ρι­κών της Συ­ρί­ας. Την αντί­θε­σή τους δια­τράνω­σαν πα­ράλ­λη­λα και χι­λιάδες Σύ­ροι πο­λί­τε­ς, που δια­δή­λω­σαν στην πρω­τεύ­ου­σα Δα­μα­σκό και άλ­λες με­γάλες πόλεις της χώρας.
Στη διάρ­κεια έκτα­κτης συ­νε­δρί­α­σης του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας του ΟΗΕ, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε με αί­τη­μα της συ­ρια­κής κυ­βέρ­νη­σης, ο Σύ­ρος πρέσβης στον ΟΗΕ, Μπα­σάρ Τζα­α­φάρι, τόνι­σε ότι «κύ­ριος στόχος του πο­λέμου τρο­μο­κρα­τών σε βάρος της Συ­ρί­ας εί­ναι η ισχυ­ρο­ποί­η­ση και η εξα­σφάλι­ση συ­νέχι­σης της ισ­ραη­λι­νής κα­το­χής των αρα­βι­κών εδα­φών». Πρόσθε­σε πως η απόφα­ση του Τραμπ, να ανα­γνω­ρί­σει την ισ­ραη­λι­νή κυ­ριαρ­χία στο Γκο­λάν, απο­κα­λύ­πτει «την πραγ­μα­τι­κότη­τα της σκευω­ρί­ας που επι­χει­ρεί­ται σε βάρος της Συ­ρί­ας αλ­λά και της πε­ριο­χής», σε μια προ­σπάθεια ανα­τρο­πής γε­ω­πο­λι­τι­κών δε­δο­μένων και χαρ­τών της πε­ριο­χής, όπως έγι­νε προ δε­κα­ε­τιών με τη γαλ­λο­βρε­τα­νι­κή συμ­φω­νία Σάικς – Πι­κό και τη δια­κή­ρυ­ξη Μπαλ­φούρ, βάσει των οποί­ων άλ­λα­ξαν οι χάρ­τες και μοι­ράστη­καν εδάφη πρώην αποι­κιών.

Κί­να, Ρω­σία, Ιν­δο­νη­σία, Κου­βέιτ, Πε­ρού, Δο­μι­νι­κα­νή Δη­μο­κρα­τία και Νότια Αφρι­κή απο­δο­κί­μα­σαν την απόφα­ση των ΗΠΑ, ανα­γνω­ρί­ζο­ντας την ανάγκη τερ­μα­τι­σμού της ισ­ραη­λι­νής κα­το­χής και της επι­στρο­φής των εδα­φών στη Συ­ρία. Επί­σης, στο πλαί­σιο προ­ώθη­σης των δι­κών τους συμ­φε­ρόντων, οι πρέσβεις Γαλ­λί­ας, Με­γάλης Βρε­τα­νί­ας, Πο­λω­νί­ας, Βελ­γί­ου και Γερ­μα­νί­ας τόνι­σαν ότι η θέση της ΕΕ δεν έχει αλ­λάξει για τα Υψί­πε­δα του Γκο­λάν και ότι πα­ρα­μένουν «έδα­φος υπό ισ­ραη­λι­νή κα­το­χή».
Την απόφα­ση Τραμπ, για ανα­γνώρι­ση της προ­σάρ­τη­σης των συ­ρια­κών Υψι­πέδων του Γκο­λάν από το Ισ­ρα­ήλ, κα­τα­δί­κα­σαν στη Σύ­νο­δο Κο­ρυ­φής στην Τύ­νι­δα οι ηγέτες του Αρα­βι­κού Συν­δέσμου. Εξέφρα­σαν την πρόθε­σή τους να επι­διώξουν απόφα­ση στον ΟΗΕ, προ­κει­μένου να κα­τα­δι­κα­στεί η ενέρ­γεια και να επι­βε­βαιω­θεί «διε­θνής συ­ναί­νε­ση» σε σχέση με την ισ­ραη­λι­νή κα­το­χή των Υψι­πέδων του Γκο­λάν. Ζή­τη­σαν επί­σης ξα­νά την έναρ­ξη ει­ρη­νευ­τι­κών ισ­ραη­λι­νο-πα­λαι­στι­νια­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων. Απέφυ­γαν ωστόσο ανα­φο­ρές στις εν­δοϊμπε­ρια­λι­στι­κές δια­μάχες και συ­γκρού­σεις στην πε­ριο­χή του Κόλ­που με επί­κε­ντρο την αι­μα­το­χυ­σία του λα­ού της Υε­μένης από τη Σα­ου­δι­κή Αρα­βία και τους συμ­μάχους της, που έκλει­σε πλέον τέσ­σε­ρα χρόνια. Απέφυ­γαν επί­σης οια­δή­πο­τε ανα­φο­ρά στην εδώ και τρία χρόνια κρί­ση στις σχέσεις του Κα­τάρ με τη Σα­ου­δι­κή Αρα­βία, την Αί­γυ­πτο, το Μπα­χρέιν, τα Ηνω­μένα Αρα­βι­κά Εμι­ράτα. Επι­πλέον, δεν έκα­ναν ού­τε νύ­ξη για τις προ­σπάθειες των ΗΑΕ και του Ομάν να «ομα­λο­ποι­ή­σουν» τις σχέσεις με το Ισ­ρα­ήλ, σε μία πε­ρί­ο­δο που οι ισ­ραη­λι­νές κα­το­χι­κές δυ­νάμεις σφίγ­γουν ακόμη πε­ρισ­σότε­ρο τη μέγκε­νη της κα­το­χής και της κα­τα­πί­ε­σης σε βάρος του Πα­λαι­στι­νια­κού λα­ού.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, η κί­νη­ση αυ­τή των ΗΠΑ «κου­μπώνει» με τα σχέδιά τους να προ­σπα­θή­σουν τη δια­πραγ­μάτευ­ση μιας «λύ­σης», προ­φα­νώς όχι ου­σια­στι­κής, για το Πα­λαι­στι­νια­κό και την άρ­ση της κρί­σης στις σχέσεις του Κα­τάρ με την Αί­γυ­πτο και τρεις μο­ναρ­χί­ες του Κόλ­που (Σα­ου­δι­κή Αρα­βία, Μπα­χρέιν, Ηνω­μένα Αρα­βι­κά Εμι­ράτα). Σε πε­ρί­πτω­ση που πε­τύ­χουν να «λυ­θούν» ή έστω «να κου­κου­λω­θούν» αυ­τά τα δύο βα­σι­κά ζη­τή­μα­τα, θε­ω­ρούν πως μπο­ρούν να ανοί­ξουν ακόμη πε­ρισ­σότε­ρο το μέτω­πο με το Ιράν.

Μπρο­στά σ’ αυ­τή την κα­τάστα­ση, ο δρόμος της αντί­στα­σης και του αγώνα ενάντια στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέδια εί­ναι μο­νόδρο­μος. Και για τον συ­ρια­κό λαό, που δια­τράνω­σε την αντί­θε­σή του στα σχέδια της κυ­βέρ­νη­σης Τραμπ για την ανα­γνώρι­ση της αρ­πα­γής των Υψι­πέδων του Γκο­λάν, πραγ­μα­το­ποιώντας δια­δη­λώσεις στη Δα­μα­σκό και σε άλ­λα με­γάλα αστι­κά κέντρα της χώρας. Και για τους Πα­λαι­στί­νιους, που εντεί­νουν τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις κο­ντά στα σύ­νο­ρα της Λω­ρί­δας της Γάζας με το Ισ­ρα­ήλ, με αφορ­μή την πρώτη επέτειο από την έναρ­ξη μα­ζι­κών δια­δη­λώσε­ων για τα δι­καιώμα­τα επι­στρο­φής των Πα­λαι­στί­νιων προ­σφύ­γων.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος