Υπεράσπισαν κάθε μέτρο γης με τρόπο που η ιστορία γονάτισε μπροστά τους!

Έγιναν ένα με το χώμα, τα σπίτια και τα μυδράλια!

Ακόμα και ο αλαζονικός στρατοκρατικός φασισμός ξαφνιάστηκε από αυτό το πείσμα! Έκτοτε, όταν μιλάμε ή γράφουμε για απαράμιλλο θάρρος, η μνήμη μας φωτίζεται από το Στάλινγκραντ. Η αρχή του τέλους για το ναζισμό.

Οι λαοί έμαθαν ότι το φίδι δεν είναι αήττητο.

Οι εργάτες φούσκωσαν από περηφάνεια.

Οι κομμουνιστές είδαν το ζωντανό παράδειγμα.

Ούτε βήμα πίσω, Υπεράσπιση της πατρίδας, Το Στάλινγκραντ θα γίνει ο τάφος τους.

Μετά από δεκάδες χρόνια κι αφού η μάχη του Στάλινγκραντ διδάσκεται σ’ όλες τις στρατιωτικές ακαδημίες σαν υπόδειγμα άμυνας και αντεπίθεσης, βγήκαν -όπως τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή- κάτι αναθεωρητές της ιστορίας, ρεβιζιονιστές τους λέμε, και μη βρίσκοντας τι άλλο να πουν μουρμούρισαν: «πολεμούσαν με το πιστόλι στον κρόταφο».

Σαν να λέμε πως οι «300 των Θερμοπυλών» πήγαν στη στενωπό για να κόψουν τον Ξέρξη επειδή δεν είχαν πού αλλού να σκοτώσουν τον χρόνο τους.

Α! να χαθείτε μικρονοϊκά ανθρωπάκια.

«Ιστορικοί της δεκάρας».

Νάνοι μπροστά στα δυσθεώρητα ύψη του Στάλινγκραντ!

Θανάσης Τσιριγώτης