Η καταλήστευση του λαού προκύπτει από κάθε ρωγμή της ελληνικής οικονομίας. Η ασυδοσία της αγοράς αποτελεί τον κανόνα τής επιχειρηματικής δράσης του ντόπιου και ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Η ευρηματική αναφορά στην «ελεύθερη αγορά», την εποχή της κυριαρχίας των μονοπωλίων, ακούγεται σαν σύντομο ανέκδοτο στ’ αυτιά των ολετήρων του εργατικού μόχθου και του ξεζουμίσματος του λαϊκού εισοδήματος. Με τον πληθωρισμό να έχει σκαρφαλώσει στο 11,3% (στο υψηλότερο επίπεδο από το 1994), φέρνουμε στη μνήμη τις πολύ πρόσφατες προτροπές του Μητσοτάκη για την πάταξη των «φαινομένων κερδοσκοπίας» και την «άμεση» εφαρμογή του διαβόητου πακέτου μέτρων για τον έλεγχο της ακρίβειας από τον γραφικό υπουργό Ανάπτυξης. Για τους πρωταίτιους του φαινομένου τα πάντα ανάγονται στον πόλεμο της Ουκρανίας, στην πανδημία, στην κλιματική αλλαγή. Ωστόσο το κύμα των ραγδαίων ανατιμήσεων που εξακολουθεί να χτυπά αλύπητα τα φτωχομεσαία στρώματα, εξανεμίζοντας τα ήδη πενιχρά τους εισοδήματα που δεν φθάνουν να καλύψουν ούτε το μισό μήνα, δεν είναι ζήτημα πολέμου ή υγειονομικών και καιρικών φαινομένων. Είναι πρωταρχικά θέμα λειτουργίας του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Το πρωτοφανές ασφυκτικό οικονομικό κλίμα, εδώ και μία δωδεκαετία, δρα επίσης σε βάρος των μικρεμπόρων, των λιανοπωλητών και των επαγγελματοβιοτεχνών που ζουν κάτω από το άγχος της χρεοκοπίας, των πιέσεων των δανειστών και των αναγκαστικών πλειστηριασμών, κατασχέσεων ακινήτων και άλλων περιουσιακών στοιχείων, οδηγώντας σε κλείσιμο χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Οι δημαγωγικές δηλώσεις του πρωθυπουργού στην τελευταία συζήτηση στη Βουλή, στη συζήτηση για την ακρίβεια, κινήθηκαν και πάλι στη γνωστή κατεύθυνση της σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής και της ανελέητης λιτότητας σε βάρος των εργατολαϊκών στρωμάτων. Υπογράμμισε τις μόνιμες μειώσεις φόρων (sic) που ήδη έχουν ληφθεί, στα μέτρα ύψους 43 δισ. € για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας που -όπως είναι γνωστό- ενισχύθηκαν οι μεγάλες επιχειρήσεις, καθώς και στα 620 εκατ. ευρώ που δόθηκαν στους ανήμπορους επιλεκτικά ώστε να αντιμετωπιστούν οι κραδασμοί από το ενεργειακό κόστος. Όσο για το «μέτωπο της κερδοσκοπίας και του πληθωρισμού», αυτό -όπως δηλώθηκε- θα αντιμετωπιστεί και πάλι με την «συγκράτηση των μισθολογικών απαιτήσεων», με την «ασφαλιστική και φορολογική μεταρρύθμιση» και πάνω απ’ όλα με τις εργατοκτόνες «αναδιαρθρώσεις». Ιδιαίτερα αποκαλυπτικές, για το μέγεθος των επικείμενων σαρωτικών μειώσεων στο οικογενειακό εισόδημα, ήταν οι αναφορές του πρωθυπουργού στον «εισαγόμενο πληθωρισμό», στην «τεράστια αύξηση της τιμής του πετρελαίου». Οι δηλώσεις Σταϊκούρα κινήθηκαν στο ίδιο μοτίβο και επιπλέον χωρίς να δώσουν περιθώρια αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις, θεωρώντας το θέμα λήξαν μετά τις αυξήσεις του Μάρτη. Όμως «επί της ουσίας» και για τις πραγματικές αιτίες της πρωτοφανούς εκτόξευσης των τιμών στα ύψη και του κύματος ακρίβειας που αφανίζει τα λαϊκά εισοδήματα, με δύο λόγια, για την επέλαση των μονοπωλίων και τους κερδοσκόπους δεν βρήκαν να πουν ούτε λέξη. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΙνΚα, οι αυξήσεις για το μήνα Μάιο 2022 σε βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης διαμορφώθηκαν ως εξής:

10,9% στην ομάδα Διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά, κυρίως λόγω αύξησης σε ψωμί και δημητριακά 10%, κρέατα 14,1%, γαλακτοκομικά και αυγά 11,7%, έλαια και λίπη 22%, νωπά φρούτα 8,6%, λαχανικά 13,8%, ψάρια 3,2%, ζάχαρη – σοκολάτες – γλυκά – παγωτά 3,4%, λοιπά τρόφιμα 5,6%, καφέ – κακάο – τσάι 7,1%, μεταλλικό νερό – αναψυκτικά – χυμούς φρούτων 3,8%.
35,2% στην ομάδα Στέγαση, κυρίως λόγω αύξησης σε ενοίκια κατοικιών 0,9%, ηλεκτρισμό 88,8%, φυσικό αέριο 122,6%, πετρέλαιο θέρμανσης 65,1%, στερεά καύσιμα 5,3%.
15,4% στην ομάδα Μεταφορές, λόγω αύξησης των τιμών σε καύσιμα και λιπαντικά 29%, εισιτήρια μεταφοράς επιβατών με πλοίο 17,7%, εισιτήρια μεταφοράς επιβατών με αεροπλάνο 15,8%, μεταχειρισμένα αυτοκίνητα 11,5%, καινούργια αυτοκίνητα 8,9%, ανταλλακτικά και αξεσουάρ αυτοκινήτου 4,7%.

Όσο παρατείνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία και σφίγγει το εμπάργκο στη Ρωσία, τόσο ακριβαίνει από μήνα σε μήνα το φυσικό αέριο, με χαρακτηριστική την αύξηση κατά 28,6% μέσα στον Μάιο. Όμως, σε γενικές γραμμές για τη συνεχή αύξηση του πληθωρισμού και εν γένει των τροφίμων, δεν είναι μόνον ο πόλεμος. Εδώ και δεκαπέντε χρόνια (από την καπιταλιστική κρίση του 2007), το βάρος της παγκόσμιας οικονομίας γίνεται πια μία επώδυνη πραγματικότητα για τα λαϊκά εισοδήματα όλου του κόσμου και ιδιαίτερα στις χώρες με την ασθενέστερη εξαρτημένη οικονομία, όπως η Ελλάδα. Οι συνεχείς και ανεξέλεγκτες ανατιμήσεις της βιομηχανίας, η ασύδοτη κερδοσκοπία προκαλούν πτώση ρεκόρ στην ανταγωνιστικότητα με αποτέλεσμα την παύση των εξαγωγών και τη ραγδαία επιδείνωση του ελλείμματος του Εμπορικού Ισοζυγίου. Η χώρα μας έπαψε σχεδόν να παράγει, έπαψε να εξάγει, έπαψε να προσλαμβάνει και να απασχολεί εργαζόμενους. Ο πρωτογενής τομέας (Γεωργία, Αλιεία, εξορυκτική βιομηχανία) συμμετέχει στη διαμόρφωση του ΑΕΠ μόνο κατά 3,2% (Στοιχεία Eurostat 2020), ενώ ο δευτερογενής τομέας (Βιομηχανία) έχει μείνει καθηλωμένος εδώ και χρόνια γύρω στο 17-18%.

Και προφανώς το άλλοθι του ενεργειακού προβλήματος, δηλ. της αύξησης της τιμής του πετρελαίου -που επηρεάζει σε κάποιο βαθμό τις ανατιμήσεις- δεν πείθει κανένα, γιατί η κερδοσκοπία είναι σύμφυτη με τη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος και απογειώνεται με την εμφάνιση των μονοπωλίων. Κατά συνέπεια η αύξηση του πετρελαίου αποτελεί μία πολύ βολική ερμηνεία για τον κόσμο του κεφαλαίου, αυτονόητη -για τον πλατύ κόσμο- και πιασάρικη.

Παράλληλα ο υψηλός πληθωρισμός δημιουργεί συνθήκες τέλειας ασφυξίας για την ήδη παραπαίουσα οικονομία. Επομένως η μοναδική διέξοδος διαφυγής για την ντόπια ολιγαρχία, είναι η μεταβίβαση της κρίσης, διαμέσου της κυβερνητικής πολιτικής και της «ατομικής ευθύνης», στις πλάτες του λαού. Κατά συνέπεια, η μεταφορά της συναλλαγματικής ανατίμησης του ευρώ και της πληθωριστικής πίεσης στις περικοπές των δαπανών του προϋπολογισμού που αφορούν μισθούς και συντάξεις αποτελεί μονόδρομο για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.

Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο έλεγχος των τιμών δεν μπορεί να γίνει μόνο στη λιανική πώληση. Πρέπει να ελεγχθούν οι τιμές των πρώτων υλών, οι όροι δανειοδότησης των τραπεζών, τα ποσοστά κέρδους των μονοπωλίων, οι κάθε λογής νοθείες κλπ, κλπ, πολιτικές δηλ. που αντιβαίνουν στους «κανόνες λειτουργίας» του αστικού κράτους και της καπιταλιστικής οικονομίας, για τις οποίες η κάθε νέα κατάσταση αποτελεί αστείρευτη πηγή κερδοσκοπίας.

Ο αμετροεπής υπουργός Ανάπτυξης δηλώνει αναιδέστατα ότι: «την κρίση θα την πληρώσουμε όλοι μας!». Όλοι μας; Όχι βέβαια. Ας δούμε μερικά τρανταχτά παραδείγματα:
Ο όμιλος «Μυτιληναίος» (αλουμίνιο, κατασκευές, Ενέργεια κ.ά.) είχε τζίρο 2,664 δισ. €, αυξημένο κατά 40% συγκριτικά με την προηγούμενη χρονιά, και καθαρά κέρδη στα 162 εκατ. €, από 129 εκατ. € το προηγούμενο έτος (+26%).

Ο όμιλος ΟΤΕ (Deutsche Telekom) για το σύνολο της χρονιάς είδε τα έσοδά του την περασμένη χρονιά να αυξάνονται κατά 3,4%, φτάνοντας στα 3,368 δισ. €, και τα κέρδη EBITDA να διαμορφώνονται στα 1,296 δισ. €, αυξημένα κατά 5,9% συγκριτικά με το 2020. Παράλληλα, θα δοθεί μέρισμα στους μετόχους ύψους 500 εκατ. €.

Η «Motor Oil» είχε συνολικό τζίρο 10,2 δισ. €, έναντι 6,1 δισ. € το 2020, αύξηση 68%, ενώ τα κέρδη EBITDA του ομίλου ανήλθαν σε 490 εκατ. €. Τα κέρδη μετά από φόρους διαμορφώθηκαν στα 202 εκατ. €. Το μέρισμα των μετόχων έφτασε συνολικά τα 99,704 εκατ. €.
Τα ΕΛΠΕ δεν δημοσίευσαν σύνολο εισπράξεων, ωστόσο τα καθαρά κέρδη, σύμφωνα με τις οικονομικές καταστάσεις, έφτασαν τα 341 εκατ. € και τα κέρδη EBITDA τα 401 εκατ., αυξημένα κατά 21% συγκριτικά με την προηγούμενη χρονιά.

Μεγάλη άνοδο, 37,26%, κατέγραψαν τα κέρδη προ φόρων του ομίλου «Revoil» το 2021, κλείνοντας σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, στα 5,01 εκατ. €, έναντι 3,65 εκατ. το 2020.
Ο όμιλος «Viohalco» είχε ετήσιο κύκλο εργασιών 5,375 δισ. €, έναντι 3,85 δισ. € το 2020, και κέρδη EBITDA 514 εκατ. €, αυξημένο κατά 80% σε σχέση με το 2020, και ενοποιημένα κέρδη 276 εκατ. €.
Ο ΟΠΑΠ, παρουσίασε καθαρά έσοδα 1,538 δισ. €, αυξημένα κατά 36,2%, και καθαρά κέρδη 259,4 εκατ. €, από 205,2 εκατ. € το 2020, αυξημένα κατά 26,4%.

Ο όμιλος ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ κατέγραψε συνολικό τζίρο 1,14 δισ. €, προσαρμοσμένα EBITDA 323,5 εκατ. € και καθαρά κέρδη 49,9 εκατ. €, ενώ προωθεί επενδύσεις συνολικής αξίας 6,5 δισ. €.
Τεράστια κέρδη και για τα σούπερ μάρκετ. Τη μεγαλύτερη αύξηση στον κλάδο καταγράφει ο όμιλος Ελληνικές Υπεραγορές Σκλαβενίτης, με πωλήσεις 3,79 δισ. €, αυξημένες κατά 15,59% και επιπλέον 511,46 εκατ. € σε σχέση με το 2019. Στη δεύτερη θέση βάσει κύκλου εργασιών βρίσκεται ο όμιλος Άλφα Βήτα Βασιλόπουλος με 2,02 δισ. € και αύξηση κατά 3,76% σε σχέση με το 2019 (μετά από 2 έτη μικρών μειώσεων), προσθέτοντας στον συνολικό του τζίρο 70,20 εκατ. ευρώ. Στην τρίτη θέση βρίσκεται η Μετρό, με σημαντική αύξηση πωλήσεων κατά 6%, φτάνοντας τα 1,36 δισ. €. Ακολουθεί η Δ. Μασούτης με 882,47 εκατ. € και αύξηση κατά 6,34%. Αθροιστικά οι 10 μεγαλύτεροι όμιλοι και εταιρείες παρουσιάζουν το 2020 εντυπωσιακή αύξηση στα κέρδη σε σχέση με το 2019. Συνολικά οι 10 μεγαλύτεροι οργανισμοί του κλάδου εμφάνισαν το 2020 καθαρά κέρδη προ φόρων 171,73 εκατ. ευρώ, αυξημένα κατά 167,56% σε σχέση με τα 64,18 εκατ. ευρώ του 2019.
Τέλος, το ηλεκτρονικό εμπόριο παρουσίασε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης (77%) και τζίρους που έφθασαν τα 14,4 δισ. €, έναντι 13,3 δισ. € το 2020 και 7,5 δισ. € το 2019 και από 3,8 δισ. € το 2015.

Πρόκειται λοιπόν για μία τεράστιας έκτασης αντιλαϊκή επίθεση που εκδηλώνεται από το μεγάλο κεφάλαιο και την κυβέρνηση, σε βάρος των εισοδημάτων των εργατολαϊκών στρωμάτων. Η ντόπια ολιγαρχία, αφού με το πρόσχημα της ένταξης στο φαραωνικό πρόγραμμα «Το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας Ελλάδα 2.0», απέσπασε μία άνευ όρων χρηματοδότηση από τα διάφορα «πακέτα», αφού άρπαξε -σε συνεργασία με τα ξένα μονοπώλια του είδους- εκατοντάδες αναθέσεις «έργων» με φανερές και κρυφές διαδικασίες, αφού λεηλάτησε τις αποταμιεύσεις των αφελών, έρχεται τώρα να αξιοποιήσει την παγκόσμια οικονομική κρίση αφ’ ενός στραγγίζοντας τους λαϊκούς πόρους, αφ’ ετέρου μεταβιβάζοντάς την στις πλάτες των εργαζομένων.

Για τον κόσμο της εργασίας, αυτή η αχαλίνωτη επίθεση δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη. Νέα μέτωπα αγωνιστικών κινητοποιήσεων βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, ενώ ολοένα και μακραίνει ο κατάλογος των κοινωνικών στρωμάτων που θίγονται από τα συνεχή μέτρα υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Το λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα καλείται να αντιδράσει στη φτώχεια, την ακρίβεια, την ανεργία, την καταστολή, που επιβάλλει η κυβέρνηση με την προτροπή της ΕΕ, τώρα που τα αποτελέσματα της πολύχρονης λιτότητας δεν πείθουν πια κανένα εργαζόμενο.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος