Η υπόθεση του εγκλήματος των Τεμπών συνεχίζει να καθορίζει τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις με την κυβέρνηση να έρχεται αντιμέτωπη με τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση και την κοινωνία να απαιτεί να σταματήσει η επιχείρηση συγκάλυψης. Είναι φανερό ότι το έγκλημα στα Τέμπη έχει σοβαρό πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση και αυτό οφείλεται στις τεράστιες παλλαϊκές κινητοποιήσεις πριν από ένα μήνα.

Τώρα που ο λαϊκός παράγοντας βγήκε στον δρόμο, το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να εμφανιστεί ως εκφραστής τάχα των αγωνιστικών διαθέσεων. Ποιοι; Αυτοί που όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν απόντες τώρα καπηλεύονται τον παλλαϊκό αγώνα για το έγκλημα στα Τέμπη. Δύο χρόνια τώρα το ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα βρέθηκε μακριά από τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα και τις λαϊκές διαθέσεις. Τώρα, που μπροστά στην κυβερνητική φθορά προσδοκά εκλογικά οφέλη, εμφανίζεται τιμητής των αγώνων και του δίκαιου αιτήματος να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα. Δύο χρόνια τώρα επέλεξε τον δρόμο μιας ξεδοντιασμένης, κούφιας, «υπεύθυνης» αντιπολίτευσης. Μιας αντιπολίτευσης που στην πραγματικότητα παρείχε στήριξη στην κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια και βγάζει τον σκασμό μπροστά σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, διότι επί της ουσίας η πολιτική της είναι στο περιεχόμενο ίδια με την κυβερνητική πολιτική. Οι οποίες διαφορές είναι δευτερεύουσες.

Άλλωστε, για το έγκλημα των Τεμπών συνένοχο είναι και το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική που εφάρμοσε τα χρόνια που βρέθηκε στην κυβερνητική εξουσία. Είναι η πολιτική του ξεπουλήματος των σιδηροδρόμων, η πολιτική της απαξίωσής τους, που είναι η βασική υπεύθυνη για το έγκλημα των Τεμπών. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν ακέραιη την ευθύνη για το καθεστώς της υποβάθμισης και της εγκατάλειψης του σιδηροδρομικού δικτύου, της απουσίας σύγχρονων συστημάτων ελέγχου της κυκλοφορίας, την ώρα που μια χούφτα ιδιωτικές εταιρίες ελληνικών και ιταλικών συμφερόντων αποκομίζουν πλουσιοπάροχα κέρδη από την εμπορική εκμετάλλευση των σιδηροδρομικών δικτύων. Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησαν με συνέπεια την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, έδωσαν ώθηση στο ξεπούλημα του ΟΣΕ και τόσων άλλων δημόσιων φορέων (ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ). Και γι’ αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ακριβώς μετά την τραγωδία ο Ανδρουλάκης, πάνω στα συντρίμμια του δυστυχήματος, έσπευσε να δηλώσει με νόημα πως «δεν είναι ώρα για την απόδοση ευθυνών», συγκαλύπτοντας έτσι τη συνένοχη πολιτική του ΠΑΣΟΚ που συνέβαλε στο έγκλημα.

Αλλά και σήμερα που το ΠΑΣΟΚ θέλει να εμφανιστεί ως γνήσιος εκφραστής των λαϊκών διαθέσεων ποια στάση υιοθετεί; Όχι μόνο δεν λέει μισή κουβέντα στήριξης των λαϊκών κινητοποιήσεων, αλλά στην πραγματικότητα τις υπονομεύει. Και αυτό φαίνεται από τη στάση της συνδικαλιστικής του παράταξης που στη ΓΣΕΕ και όπου αλλού είχε τη δυνατότητα και τους όρους καταψήφισε την απεργία στις 28 Φεβρουαρίου.

Πρόκειται για μια κάλπικη αντιπολίτευση από την οποία ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι ξένη και αντίθετη προς τα λαϊκά συμφέροντα και το κόμμα αυτό έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του ξανά και ξανά στην κυρίαρχη τάξη. Και όσο και αν ο Ανδρουλάκης προσπαθεί αν εμφανιστεί ως εκφραστής των λαϊκών συμφερόντων, η πραγματικότητα είναι ότι αυτός και το κόμμα του είναι γνήσιοι εκφραστές των συμφερόντων της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης.